007 Het Festival of Fools start zo.

20-08-2014 om 14:59 uur Gesloten

Hoi allen,

Het aantal volgers blijkt stevig te groeien. Daar ben ik blij om. Mijn laatste regel van de vorige Blog ging over mijn aanstaande bezoek aan de Cardioloog. Ondertussen is aanstaande bezoek verruild voor het laatste bezoek aan de Cardioloog want het ligt alweer achter me. Op zich, zo zei hij, is het wel okay. De Aorta was echter vergroot. Toch maar even gevraagd hoe dat moet worden gehoord of gezien. De simpelste verklaring in de uitleg voor mij is “Het stoplicht”.  Een Aorta die mooi is heeft een doorsnede van 3 tot 3,5 cm. Kleur Groen. Vergroot op weg naar zorgelijk is 3,5 tot 4,7 cm. Kleur Oranje. Zeer zorgelijk noemt men de maat 4,7 t/m 6 cm. Kleur Rood. Ergens vanaf 6 tot 7 cm noem ik voor het gemak Kleur Zwart want zonder ingrijpen, als dat nog gaat, is het afgelopen. Pats boem, knap!! Mijn vergrootte Aorta heeft de maat van 4,6 cm. Dat is dus eind Oranje en hard op weg naar Rood.  Ik schrok er wel even van want nu had ik er weer iets bij. Nooit eens iets eraf, beter geworden of iets dat daar op lijkt. De oorzaak van de vergroting is de zeer hoge bloeddruk die mij in April en Mei in het ziekenhuis deden belanden. Langdurig hoge bloeddruk met op de topdagen 160/260. Nu weten we ondertussen wat geklooi met medicatie van de ene specialist zonder een ander te raadplegen te weeg kan brengen. Dit dus, mij het leven steeds zuurder maken. Maar goed, de bloeddruk is nu 70/120 en dat moet zo blijven. 1 millimeter is maar een heel klein stukje en je bent dus zo van 4,6 naar 4,7 of verder.

De morfine voor de zenuwpijnen doen het qua pijnbestrijding nog niet optimaal. Wel zie ik beestjes, dode vissen en een heel drugslaboratorium in het water voor ons huis drijven. Ellen verzekert me dat mijn idee niet gelijk is aan de werkelijkheid dus dat ik rustig kan blijven liggen en/of zitten. Wat een rotspul is dat. Toch maar gestaag doorgaan met opbouwen op weg naar de Qutenza behandeling die voor volgende week dinsdag op stapel staat. Ik ben me bewust dat het zeer pijnlijk is maar dat heb ik er graag voor over als ik het met minder morfinetabletten kan doen.

Rustig loop ik elke dag een stukje te wandelen. Het gebrek aan bankjes heb ik al aangekaart dus ik loop een soort standaard route. Tussen de buien door maar dat geeft niet. Als ik dan thuiskom en tot de laatste draad nat ben voelt het wel echt. Ook doe ik weer kleine boodschapjes bij het winkelcentrum dat goed aan te lopen is. Mijn wereld is wel weer iets groter aan het worden. Collegae komen op bezoek. Dat vind ik zo ontzettend prettig want ik mis mijn mensen echt. Het werken kan ik nog wel even vergeten dus kan ik ze alleen zien als ze bij mij thuis komen. Ze zijn zo ontzettend welkom!! Gisteren was mijn dochter met mijn kleindochter onverwacht op visite. Ook kwamen de directeur en een collega afdelingshoofd een bakkie doen. Als een volleerd gastvrouw ging onze 3 jarige Sanne in de weer met het handen schudden, koeken delen, ons vermaken en tot slot stond ze met de klink van de buitendeur in haar knuistje geklemd onze gasten uitgeleide te doen. Fantastisch, geen ander woord voor te bedenken.

Er waren in de supermarkt 2 kassa’s, van de 12, open voor gebruik. Lange rijen mensen in de wachtmodus. Voor mij een vrouw met kinderwagen en twee mensen op een scootmobiel. Daartussen mensen met kar of mandje.
Omgeroepen werd dat kassa 1 ook open ging en mensen achter in de rijen vlogen werkelijk naar kassa 1 waar nog niet eens een medewerker plaats had genomen achter de kassa. De man in zijn bolide merkte het volgende op, “ja, dat is voor jullie voetgangers lekker. Waarom stapt niet iemand voor ons uit de rij om naar kassa 1 te gaan want dan hebben wij er ook nog wat aan”. Dit bracht mij toch aan het denken en was het helemaal met hem eens moest ik bekennen. Van de twaalf kassa’s is er 1 verbreedt en de rest te smal voor mensen met hulpmiddelen. Negen kassa’s waren nog steeds gesloten en als ik terugdenk heb ik het nog nooit meegemaakt dat alle 12 betaalplekken bezet waren. Echt nog nooit. Wellicht kan men met 1 kassa minder genoeg ruimte creëren zodat er niet eens meer een bredere route nodig is omdat elke kassa dan  voor iedereen te bereiken is. Met de vergrijzing en jonge aanwas van de mensheid in gedachten zouden we dit soort ideeën toch moeten aangrijpen. Ons meer bewust worden van zaken als steeds ouder wordende mensen en de daarbij behorende behoeften.

Vanuit mijn economisch/Bestuurskundige achtergrond ben ik nog even langs de Oude Maas gaan zitten om de Nederlandse in en uitvoer te bekijken. Te veel ongeladen boten terug naar Rotterdam en te weinig lading richting Duitsland. Het zag er in ieder geval op de momenten dat ik er was niet goed uit. Toch zie ik wel degelijk vooruitgang en de AEX heeft weer wat bijstellingen achter de rug. De waarde van een ouder mensenjaar qua ziektekosten is gesteld op 80.000 eurotjes dus hoe het ons straks zal vergaan bij een zekere opname in welk ziekenhuis dan ook, wie het weet mag het zeggen. “Meneer we stoppen de behandeling want de teller staat op 80.000. Probeert u het volgend jaar nog eens”. Als de rijen in het Maasstad dan maar een bedbreedte hebben voor de kassa!! Lekker bezig vind u niet….!

De weersverwachting geeft een gematigd positief beeld te zien en ik kom in het weekend of vlak daarna terug met Gaudi en meer.  Nu moet ik aan pil 3 en 4 dus daar stopt het redelijk denken, lezen, schrijven en vertellen. Het festival of fools start met in de hoofdrol….. moi!

De reacties zijn gesloten.