008 Tussen Qutenza het grove geschut en Gaudi in finesse!

29-08-2014 om 13:32 uur Gesloten

Hoi allen,

Tegen mijn belofte in kom ik dan nu met een nieuwe blog. Ik was niet bepaald helder in mijn hoofd vanwege de morfine en dan kun je m.i. beter later schrijven dan urenlang onzin aan het papier toe te vertrouwen. Het was dus een bewuste keuze.
De laatste periode ben ik gelukkig weer minder benauwd als met dat warme en vochtige weer van enige tijd terug. Nu heb ik wel begrepen van mijn echtgenote dat de voorspellers die ervoor worden betaald geroepen hebben dat September zeker nog 3 weken warm weer zal brengen. De afgelopen periode vond ik zo slecht nog niet. Longtechnisch gezien natuurlijk. We wachten af en zien het wel.

Dinsdag j.l. ben ik behandeld met Qutenza om mijn zenuwpijn te lijf te gaan. De ernstigste pijnen zaten links onder mijn linkerknie en waren al 15 jaar daar. De medicatie die ik daarvoor nam moest ik per direct laten staan omdat deze mijn nieren nog verder achteruit deden gaan. De vervanger was dus de Morfine die absoluut onvoldoende hielp maar me wel in andere sferen bracht. Normaal functioneren was er niet meer bij. Het werken kon ik vergeten. We kennen allemaal “pijn” weet ik zeker. Je bent ziek, pijn. De verkering gaat er vandoor, pijn. Je knokt en knokt om je ziekte voor te blijven en het wil niet lukken, pijn. Je stoot je teen tegen een tafelpoot en weer pijn. Zo is de rij eindeloos te maken dus daar stop ik maar mee. Wel kun je al die pijnen een cijfer geven van 1 tot 10. Dat ligt dan voor iedereen ook nog eens anders dus dat is een lastige materie. De zenuwpijn die ik voelde gaf ik zonder medicatie een 10 en wat mij betrof was het; of adequate medicatie of die poot er af hetgeen natuurlijk onzin is maar wel geschikt om inzicht in mijn radeloosheid te geven. Mijn Anesthesist wist er waarschijnlijk een een trucje voor en zo kom ik dus bij afgelopen dinsdag aan.

Zelf had ik op een goed moment de plek afgetekend dus daar hoefden ze in het ziekenhuis niet meer te zoeken. Met een stift werd het nog eens overgetrokken en een crème ter verdoving aangebracht en ingezwachteld. Na een uur werd alles verwijderd en werden pleisters op de plek geplakt en even later was het mij duidelijk. De hevige pijn werd met nog heviger pijn bestreden. Het was net een oorlog tussen twee partijen. Jij schiet met een pistool, oke dan neem ik een mortier enz.  Het was de bedoeling dat dit figuurlijke spel 1 uur zou duren en in de tussenliggende tijd moest ik de pijn een cijfer geven. Als het te gek werd moest ik het zeggen want dan ging men het verlichten. Om kort te zijn heb ik de schaal van 1 t/m 10 uitgebreid tot 12. De pijn was zeer ernstig te noemen en ik ben twee keer bijgespoten met morfine en ik had al 4 morfinetabletten op voordat de behandeling begon.
Dat uur ben ik met tranen in mijn ogen doorgekomen. Thuis heb ik tot 3 uur ‘s nachts zitten koelen, koelen en nog eens koelen. Uiteindelijk ben ik met een coolpack op de behandelde plek gebonden naar bed gegaan en in slaap gevallen. De volgende ochtend(laat) toen Ellen me wekte was de pijn en hitte verdwenen. Er zijn nog wel ongemakken maar goed. De situatie zoals die nu is geeft hoop op effect en ik weet nu wat me mogelijk over 3 maanden te wachten staat. De morfinepillen bouw ik nu langzaam af en ik kijk wel waar ik uitkom. En zo gaat het ons allemaal wel eens op een of andere manier. Dan moet je wat anders gaan doen en zo kom ik na 18 jaar Frankrijk uit in Spanje.

Bij een tocht deed ik Barcelona aan en kwam bij de Sagrada Familia. Verbaasd over de schoonheid en genialiteit van de bouwer/ontwerper ging ik op zoek naar de mens achter deze schoonheid en kwam verder dan alleen de naam Gaudi. Hij werd geboren in 1852 en overleed in 1926.  Antoni Gaudi was de 5e zoon van een koperslager  en hij startte op 11 jarige leeftijd het middelbaar onderwijs. Op zijn 13e levensjaar werden tekeningen van hem al gebruikt in vakbladen voor Architectuur. Het leek duidelijk welke kant hij op wilde. Op zijn 16e jaar ging hij naar de Universiteit om Architectuur te gaan studeren. Zijn Vader verkocht zijn hele hebben en houden om de opleiding te kunnen betalen en ging met hem mee naar Barcelona. In die tijd leerde hij een belangrijk man in de rest van zijn leven kennen, Guell. Hij studeerde af met een project die als belachelijk werd gezien. Een Toeganspoort met beeltenis van een rouwkar. Bij de uitreiking van zijn diploma sprak het Hoofd van de Universiteit, “Ik heb een Dwaas of een Genie laten slagen”.

Als inleiding was dit genoeg omdat u prima in staat bent de uitgebreide versie op te zoeken.

In 1882 werd de 1e steen gelegd voor de Sagrada Familia. In 1883 werd de bouw overgedragen aan Antoni Gaudi omdat anderen het niet aandurfden. Het was bijzonder omdat hij als architect allen wat onbeduidende zaken had gemaakt. Zijn bijzondere manier van denken en werken maakte dat de Gemeente hem oversloeg bij het verlenen van opdrachten. Alleen een paar Lantarenpalen mocht hij ontwerpen in de jaren dat hij werkzaam was. Omdat de bouw van de Sagrada Familia nu nog steeds in volle gang is kunt u \nagaan dat hij andere werken tussendoor deed. Hier waren veel opdrachten van de eerder genoemde Guell bij. Ik beperk me hier tot de opdracht tot het bouwen van het Parc Guell. Dit moest een Sociale woonwijk worden met 60 woningen welke opging in de natuur. Bijzondere kleuren en vormen waren vereist. Gaudi accepteerde de opdracht en ging aan de slag.

Antoni Gaudi is een inspiratiebron voor mij. Om twee heel grote projecten te managen moet je je werknemers betrekken bij de totstandkoming van je doel. Gaudi schetste slechts en deed niet aan nauwkeurige berekeningen. Het is daarom dat je veel met je werknemers moet praten over het doel. Hen verantwoordelijkheid geven en vertrouwen. Alleen zo behaal je ook in mijn visie de beste resultaten en kan het werk doorgaan ook als je er niet bent. Gaudi deed dat zo goed dat in de overdrachtelijkheid de werknemers tot op de dag van vandaag moeten overleggen over het verloop van de bouw van de Sagrada Familia. Het zal nog wel 25 jaar duren eer die klaar is. Dit ook omdat er al gerenoveerd moet worden bij de delen die als eerste gebouwd zijn, 130 jaar geleden.
Antoni Gaudi bouwde het Parc Guell en ging in de eerste woning die gereed was wonen. Na de bouw van de 2e woning is er vanwege gebrek aan belangstelling gestopt met de bouw van woningen. Als u een kaartje koopt voor het Parc Guell koop je dat in devoormalige woning van Gaudi.

In juni 1928 wandelde Antoni Gaudi vanuit zijn woning naar de Sagrada Familia. Onderweg werd hij aangereden door een tram. De bestuurder van de tram vond het niet nodig om te stoppen voor deze zwerver en reed door. Omstanders brachten hem naar het ziekenhuis voor armen. Toen op zijn werk werd opgemerkt dat Gaudi niet kwam opdagen is men gaan zoeken. Hij werd gevonden en men wilde hem overbrengen naar een respectabel ziekenhuis maar Antoni Gaudi weigerde omdat hij vond dat hij  daar was waar hij hoorde te zijn. “Ik ben een gewone man en hoor te liggen tussen de gewone mensen”. Enige dagen late overleed hij.

Ik ga 2 foto’s bijvoegen. De eerste van de Sagrada Familia en de tweede vanuit het Parc Guell.

http://i.imgur.com/eHQxNgX.jpg

http://i.imgur.com/0lGZEjq.jpg

Ik hoop u een plezierig stukje leesvoer te hebben voorgeschoteld. U merkt dat ik hou van de grenzen, geniaal of absurd, in elk geval om over na te denken en eens buiten gebaande paden te treden. Ik kan u het aanbevelen.

De reacties zijn gesloten.
29-08-2014 om 14:34 uur

Hi Willem.

Gelukkig komt er weer heldere, duidelijke taal uit je pen.
Voor wat betreft het weertype in september; luister maar naar Ellen. Stel je erop in en dan komen jullie lekker een dagje bij ons langs.
Ik denk dat het juist ook voor jou  een heerlijk na zomertje gaat worden. En nee, ik praat nu ook geen wartaal. Ik gun het jullie.
En dan die Spaanse pepertjes die je lijf hebben gepijnigd, maar waardoor je toch weer met gedachten in het warme Spanje komt, en logischer wijze bij een van je favorieten,Gaudí, uit komt. Kleurrijk en uitdagende stijl.
Wat bijzonder toch dat het pepertje de uitdaging mag aangaan met de morfine.
En het hoogstwaarschijnlijk, dankzij het Spaanse gedachtengoed, gaat winnen!!! Dus ook in de zorg worden  grenzen verlegd....
Voor jou gelukkig nog niets voorhanden om je knock out te krijgen.
Goddank niet. Je bent weer op de weg terug. Terug naar het nog niet afgemaakte bouw werk van je leven.
Laat je hartje maar weer het normale ritme oppakken, luister naar je lijf en blijf binnen de grens.... Dan zeg ik: fijne dag 💐

29-08-2014 om 15:12 uur

Mag ik u danken voor dit opbeurend relaas. Hoewel de vraag onzin in zich draagt omdat ik met de zin de dank al heb benoemd. Maar toch....

groet,

Willem Hagting 8-)

29-08-2014 om 16:22 uur

Hoi Willem, ik heb je stuk met belangstelling gelezen. Leuk!
En beterschap natuurlijk.
Groet, Oma Akke

29-08-2014 om 16:47 uur

Dank je wel, oma Akke.

Het gaat met mij wat vooruit en dat was lang geleden.

Ik hoop dat u me blijft volgen dus tot later.

Groet,

Willem 8-)