OP NAAR RUSTIGER VAARWATER.

21-10-2016 om 18:05 uur

OP NAAR RUSTIGER VAARWATER.
En zo zijn er weer drie weken verstreken. Heftige weken en ben blij dat ze voorbij zijn. Ons lieve hondje Bo in laten slapen. Een gebeurtenis waar ik erg tegenop heb gezien.Een juiste keus, maar erg zwaar. Kreeg in de aanloop naar de dag steeds meer lichamelijke klachten en had het daarnaast ook erg benauwd. Ik weet dat spanning een aanslag op je lichaam kan plegen, maar had en heb nog steeds het gevoel dat er iets meer mee speelt. Ik houd erg veel vocht vast en ben mede daardoor ook erg snel achter de poest. Op een gegeven moment ben ik zelfs op de spoedeisende hulp terecht gekomen, want nadat ik ongeveer tien meter had gelopen en iets uit de wasmachine had gehaald om buiten te laten drogen, had ik een saturatie van 85 en een hartslag van 135 en geloof me, dat voelde niet fijn. Ik besloot de dokter maar weer te bellen en gaf aan zo het weekend niet in te willen.
Drieeneenhalf uur later was ik weer thuis. Alle testuitslagen waren van dien aard dat opname gelukkig niet nodig was. Wel waren zij ook van mening dat mijn hart het wel eens te zwaar kon hebben en ik mocht naar huis met een afspraak voor de cardioloog een dosis dexamethason, want prednisolon wilde ik echt niet mee, een voorraadje plaspillen en een heerlijke antibiotica, namelijk de amoxicilline. Er stond op het recept een andere naam, had ik dit geweten had ik gelijk om een andere gevraagd, want van deze krijg ik gegarandeerd een zeer onprettige vaginale schimmel. De apotheekster probeerde me nog gerust te stellen. Ze zei me dat dit nu echt niet het geval hoefde te zijn, dit gebeurde vooral bij een lage weerstand. Ja hoor, ik kom van de spoedeisende omdat ik me top voel... dus gelijk de volgende dag ook maar vast een middeltje opgehaald om bij de eerste tekenen gelijk in de tegenaanval te kunnen gaan en mijn potje probiotica ook maar weer uit de kast gevist.
Gelukkig reageert mijn lichaam aardig op de dexa, Deze keer geen 7 kilo bonusgewicht, de schimmel stak al na drie dagen de kop op, maar ik was voorbereid. Komende woensdag mag ik naar de cardio en ik hoop eigenlijk dat er een oorzaak te vinden is voor het vochtprobleem. Plastabletten doen hun werk, maar ik weet liever waardoor dit veroorzaakt wordt.
Dan ineens is er die stralende zondag. Ik voelde me goed, was zelfs die avond ervoor nog met een vriendin naar het theater geweest. Lekker eten, lachen en goed gesprek, wat wil een mens nog meer. Wel zat het op de terugreis potdicht van de mist en reden wij vooraan in de file.
Dat dit weertype ook niet fijn is voor de longen kon zelfs zij ervaren.
Het was dus zondag heerlijk weer en we besloten de bos in te gaan met onze huisgremlin.

Ik had mijn loopfiets mee. Niet dat je op de bospaden hem als loophulpmiddel kunt gebruiken, maar wel als ondersteuning bij het lopen en een mogelijk om af en toe even te gaan zitten om bij te komen. Zelfs mijn gremlin is blij met de rustmomenten het arme ding. Hij komt normaal meestal niet verder dan de achtertuin en nu moeten zijn kleine pootjes heel wat meters maken. Het natte gras ontwijkt hij, hij houdt niet van nat het watje. We zijn bijna twee uur onderweg en ik heb genoten...heerlijk om weer gewoon eens door de bos te slenteren. Een plastablet nemen voordat je dit gaat doen is niet echt een wijze beslissing geweest, maar het is rustig in dit deel van het bos en de natuur kan wel wat vocht gebruiken, dus ontstaat er voor ieder een win-win situatie.
Ik heb van een vriendin een camera te leen en knip naar hartelust plaatjes van al het moois dat in mijn zicht komt. Ik heb iets met bomen in wat voor hoedanigheid dan ook.

Lieve Bink had die avond gewoon spierpijn. Ik hoop dat het voor mij te doen is dat ik hem alleen mee uit neem voor eerst wat kleinere wandelingen met de loopfiets.
Afgelopen week stond de verhuizing van mijn vader op de agenda. Hij ging van verzorging naar verpleeghuis. Mijn broer, zijn vriendin en ik hebben alle laden en kasten leeggehaald en alles maar eens goed gesorteerd en schoongemaakt. Ook hierbij kwam weer de nodige emotie om de hoek kijken, maar ook dit was een juiste beslissing en gaat ons ook weer wat rust geven en hem de verdiende nodige zorg.

Sluit weer af met een gedichtje van augustus 2007.

Delen / Leven / Gemis

gooi alle voel in een mengbeker
neem een slok, en houd het even in mijn mond
alsof ik wijn aan ’t proeven ben
afdronk fruitig, nasmaak niet uit te leggen

wat was en is,ratio en gevoel
stroomversnelling in een rivier
het ,net nog, gladde wateroppervlak
ineens kolkend, en onbevaarbaar

versteld staan van je eigen kracht
genieten…en dan ineens die pijn
het liefst willen huilen, maar een lach tonen
weten dat het zomer is…en een herfstwind horen

- mums -
G

Login of registreer om te reageren