Longembolie en burnout

Dag Karinkiki
Welkom op dit forum.
Ik hoop, dat je hier mensen vindt met ervaringen waar je weer moed uit kunt putten.
Heel veel sterkte en beterschap!!
Lieve groet
Christiana

Bedankt Christiana, ik hoop het ook.

Is er iemand op dít forum die ook herstellende is van een dubbele longembolie? Bij mij is het nu 3 maanden geleden dat de embolien gediagnosticeerd zijn. Intussen heb ik al een nieuwe ct-scan gehad en daarop waren geen embolien meer te zien, maar ik heb nog steeds pijn en ben verschrikkelijk vermoeid. Ik vind het zo enorm frustrerend, al helemaal omdat ik de artsen tot twee keer toe expliciet gevraagd had of ik geen trombose in mijn been had, en beide keren verzekerden ze me dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. En toen lag ik ineens in het ziekenhuis naar adem te happen. Ik wil zo graag mijn oude leven terug. Sinds kort woon ik ook met mijn vriend samen met wie ik voorheen een lange afstandsrelatie had. Eindelijk wilden we aan de volgende fase in ons leven beginnen en proberen zwanger te worden, maar door hóe ik me nu voel lijkt dat zo eindeloos ver weg. Als ik zo labiel ben, met die pijn en vermoeidheid, lukt het me niet eens voor mezelf te zorgen.

Ik kan je jammer genoeg geen raad geven. Ik heb ook massale longembolieën gehad, maar ik had vooraf al veel gezondheidproblemen die ook met mijn longen te maken hebben. Ik ga het je besparen.
Wat ik je wel kan zeggen is dat je naar je lichaam moet luisteren, en goed je grenzen bewaken. Meer doen dan je kan is een stap terug achteruit.
Zelf ga ik elke voormiddag naar de kinesist waar ik onder controle aan mijn conditie werk. En dat helpt, het heeft ervoor gezorgd dat mijn conditie terug een stuk beter is waardoor mijn hartslag in rust snel weer daalt.
Ik hoop voor jou dat het snel beter wordt met de vermoeidheid en met de pijn.
Als de pijn echt lastig blijft is het verstandig om contact op te nemen met een pijnkliniek. Ze kunnen je misschien helpen.
Ik hoop dat je snel weer verder kan met je leven.
Probeer de moed niet te verliezen.

Hoi Karinkiki.

ik kan je ook niet helpen,
Ik heb wel een Longembolie gehad tijdens mijn nieroperatie,
en ben erg vermoeid gebleven.
Dikke sterkte knuffel/

lieve groetjes
roos48

Dag Ilse en roos,

Bedankt voor jullie reacties. Ja dat van die grenzen bewaken is nu echt een uitdaging. Je kunt je voorstellen dat ik daar niet echt een kei in ben, anders had ik in de eerste plaats niet die burnout gekregen. Ik begin er aan te wennen dat ik simpelweg niet meer zo veel kan, maar ik had gehoopt nu wel weer 'fit' genoeg te zijn om te werken. Maar dat is nog lang niet het geval, vrees ik. Het is wel iets wat mijn longarts blijft zeggen; "andere patienten die tegelijk met jou kwamen zijn nu al weer helemaal beter". Misschien zou dat juist bemoedigend op me moeten werken, ik vroeg hier immers ook naar positive verhalen, maar het maakt juist dat ik het gevoel heb dat ik faal omdat ik me nog niet beter voel.

Ilse, klopt het dat je gezondheidsproblemen ook niet kunt werken? En hoe is dat bij jou roos? Ik was net aan een nieuwe baan begonnen, mijn droombaan! Dus ik vind het heel lastig nu zo lang thuis te zijn.

Hoe lang is het bij jullie geleden dat de embolien gediagnosticeerd werden? Roos, heb jij ook nog pijnklachten? Het is bij mij niet meer zo erg dat dat ik niet zonder pijnstilling kan, maar het is een altijd aanwezige, zeurende, stekende pijn. Is dat herkenbaar? Misschien een rare vraag, maar in het kader van "mijn grenzen leren bewaken": klopt het dat ik pijn kan zien als een teken dat ik het rustiger aan moet doen? Of dat het iig genoeg is geweest? Hoe zien jullie dat?

Alvast bedankt, ik vind het heel fijn met mijn vragen op deze manier bij ' ervaringsdeskundigen' terecht te kunnen. Ik hoop dat het jullie goed gaat!

Lieve groet, karinkiki

p.s. Ilse, je tips over pijnkliniek en kinesist neem ik ter harte. Binnenkort weer een controleafspraak. Ben benieuwd wat daaruit komt.

Hoi karinkiki, helaas heb ik ook geen succesverhaal voor je.
Ik had astma waar ik forse massale longembolie bdz bovenop heb gekregen. April 2013 ben ik hiermee opgenomen.
Ik zit nu voor de 2e keer in revalidatie. De 1e keer 2 jaar geleden in Beatrixoord, klinisch, nu poliklinisch in het ziekenhuis. De voortgang valt mij tegen. Pijn nog steeds op mijn borst, inmiddels al 3,5 jaar, energielevel is zeer laag, vermoeidheid zeer hoog. Ik slaap veel. De nachten zijn gebroken vanwege astma. Van een normale instabiele astma ben ik dankzij de longembolie gegaan naar een ernstige onbehandelbare astma.
Ik zou overigens wel vragen voor verwijzing fysiotherapeut ivm sport. ik ben ongeveer 3 mnd na de longembolie gestart met fitness bij mijn fysiotherapeut. Dit mede ook om je grenzen goed te leren kennen en te herkennen.
Straks na de revalidatie ik ook weer verder bij de fysiotherapeut.