BLOG. Weer is er een hoofdstuk afgesloten

WEER IS ER EEN HOOFDSTUK AFGESLOTEN.
Nu schijnt er nog een klein zonnetje, maar er is onweer en storm voorspeld, dus nog even genieten van de mooie herfstkleuren. Na mijn vorige schrijven had ik de wens geuit om in rustiger vaarwater aan te komen, maar er zat nog een kleine stroomversnelling in de levensrivier.
Twee weken nadat we onze vader overgebracht hebben naar een verpleegtehuis besloot hij het aardse leven los te laten. Hij voelde zich eindelijk rustig genoeg om dit te laten gebeuren.
Ik was niet verdrietig om zijn heengaan, maar schoot wel vol toen de enige manier om een kamer binnen 48 uur leeg te halen, haalbaar was door alles naar de stort te laten brengen. Vraag me af wat voor een persoon zo'n mensonterende regel heeft bedacht. Je krijgt amper de kans om stil te staan bij het feit dat er een dierbare is overgegaan.
We hebben in kleine familiekring afscheid genomen onder het nuttigen van een broodtafel, omringd door de mooie spulletjes die hij maakte van blik en wat van zijn kleurboeken, deze hobby vond hij de laatste tijd erg leuk om te doen.

Een mooie manier om afscheid te nemen zo met broers en zussen en ruim anderhalf uur de tijd om herinneringen op te halen en even bij te praten over wat er allemaal zo gaande is binnen de familie. We konden wel lachen om die man. Neem nu bijvoorbeeld en voorval tijdens een kerstdiner. We hadden een schaaltje lychees op tafel staan met daarnaast een bakje voor de pitten. We moedigden pap aan om er ook eens eentje te proberen door te vertellen dat ze lekker fris en sappig waren. Ieder aan tafel was zo bezig met zijn of haar ding op de gourmet te leggen en ineens horen we hem roepen. "Ik vind die dingen helemaal niks, wat een harde krengen zijn dat."Het bleek dat hij in het verkeerde schaaltje had gegrepen.
Ook namen we hem jaren geleden vaak mee te vissen, nou dan kon je er op wachten dat er iets mis ging. Er waren daar veel plompebladeren en veel geduld had de man niet, dus er ging geen visdagje voorbij zonder dat we een hengel uit de boom moesten bevrijden. Ook moest je goed op je eigen hengel letten, want als hij langskwam voor een praatje dan lette hij er echt niet op waar hij liep en had ze zo gauw twee kleinere . Ook het voorval met het zoeken naar de rioolput in de tuin kwam weer ter sprake. We hadden een verstopping en moesten op zoek naar de put. Ik wist wel waar hij ongeveer zat, maar dat was vanuit de tijd dat het nog een tuin was. Ik wist nog dat er op die plek toen boerenkool groeide. Nu was alles al lang verhard dus het werd gokken. Een deel van de bestrating eruit gehaald en toen met een stok voorzichtig prikkend op zoek naar het putdeksel. Pa kwam ook even kijken en moest gelijk meehelpen. Gewapend met mestvork begon zijn speurtocht. Al snel hoorden we gejuich, hij had hem gevonden. Al gauw werd ons duidelijk dat dit niet de put was, want we roken gas. De gaswacht gebeld en die stuurden een mannetje om het lek te dichten. De man was druk bezig toen ook pa besloot om ook even een kijkje te komen nemen. Hij stond aan de rand van het gat, dat de man had gegraven om het lek af te dichten met tape, met zijn sigaar in de mond en vroeg hoe het er voorstond. Hem werd vriendelijk doch beleefd verzocht zich met sigaar van deze plek te verwijderen. Ja, dat was pa.
Voor de week hierna had ik al mijn afspraken maar afgezegd, want je staat ineens een week in regelstand en dan als alles achter de rug is komt er toch een lichamelijke reactie en het leek me verstandig om daar maar lekker aan toe te geven. Even niets moeten enkel maar mogen. Het weer was goed en ik kon mijn voornemen, om iedere dag met mijn gremlin te gaan wandelen, waarmaken en het doet ons beide goed. Nu heb ik altijd poepzakjes bij me, maar als meneer zijn behoefte heeft gedaan dan geeft hij gelijk gas met zijn achterpootjes en is het niet meer terug te vinden tussen al dat blad. Eigenlijk is het ook geen gremlin meer, want nu hij alleen is, is het een heel ander hondje geworden. Een stuk rustiger in alles en ook echt al wel een stukje slanker :)

Ik sluit weer af met een gedicht, deze is van oktober 2006.
Verandering / Toekomst / Verwerking

regisseur van eigen leven
schrijf mijn rol van uur tot uur
zoek afleiding en stel mijn doelen
en uitrusten in de natuur

maar mijn hart draagt het gemis
en het schrijven helpt genezen
mijn gedachten zullen bij haar zijn
maar niet meer zo vaak te lezen

ik wil weer mensen laten lachen
geluk in ’t kleine laten zien
een troostend woord of onzin schrijven
vind zo mezelf weer bovendien

En mocht je nog op zoek zijn naar een mooi cadeau voor in de schoen of onder de kerstboom, denk dan ook nog even aan mijn boek. Er zijn inmiddels al zo'n 90 exemplaren verkocht en ik heb al 19 prachtige reviews gekregen.
https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=6604