Aandacht voor jonge kinderen die dealen met de gevolgen van n chronische ziekte in t gezin.

Heb dit in t topic geplaatst omdat mijn vraag direct verband houdt met astma in z'n algemeenheid.Hoe je je kinderen kan helpen in het accepteren van de situatie die ontstaan is en hun emoties te uitten als ze het moeilijk hebben door de chronische ziekte van een ouder.

Deze vraag stel ik, omdat ik merk dat onze oudste van bijna 9 jaar toenemende gedragsveranderingen vertoont. Hij is een hooggevoelige jongen, introvert, snel overprikkeld en uit moeilijk zijn emotie. Verder heeft hij een strak, duidelijk en overzichtelijk dagprogramma nodig en kan slecht tegen plotselinge veranderingen.
De afgelopen jaren ben ik veel ziek geweest, onverwachtse doktersbezoeken, ziekenhuisopnames, poliklinische revalidatie midden in een zomervakantie en een opname van drie maanden in Davos.
Tijdens al deze jaren leek het of hij t best redde, ondanks al het onverwachtse hield hij zich kranig maar was wel van tijd tot tijd erg druk en ook uitte hij wel zn verdriet dat hij had om hoe t ging.. Ook hebben we hem altijd geprobeerd uit te leggen wat er stond te gebeuren, hoe de dingen geregeld zijn als ik niet thuis ben. Bv een planbord en vaste oppasadressen.
Nu ik, ong 4 maanden, thuis ben uit Davos, merk ik dat t helemaal niet goed gaat met onze jongen. Het lijkt wel of hij n muurtje van onverschilligheid om zich heeft gebouwd, alsof alles langs hem heen gaat. Om vervolgens al zn frustratie eruit te gooien als er iets tegen zit of iets anders gaat dan hij dacht. Waarbij vaak zijn zusje van 6 het moet ontgelden.
Nu we vanmorgen ook hoorden dat zijn schoolprestaties hard achteruit gaan en hij t niet meer naar zn zin heeft op school, gingen de alarmbellen rinkelen. Mijn man en ik maken ons zorgen..........
Wat kunnen wij voor onze zoon doen? Hoe kunnen wij hem helpen?
Er zijn vast ouders die ons kunnen adviseren!