Blij dat ik rij

En dan is het eindelijk zover. De deurbel gaat en daar staat de bezorger met mijn loopfiets op de stoep.

Hoef hem gelukkig niet helemaal zelf in elkaar te zetten, enkel het stuur en zadel er nog opzetten en afstellen. Nou klinkt dat simpel, maar het was nog een hele klus. Een stuur vastzetten en dan ook nog zorgen dat het recht blijft, er gaan wat tijd inzitten. Ben nog steeds wat kortademig door al dat gehoest, maar gelukkig kan ik het meeste zittend op mijn stoel doen. Nu het zadel afstellen. Da’s ook een uitdaging. Gaan zitten, benen ietwat gebogen en vastzetten. Tussendoor de instructiefilmpjes op de site van de NRGbike bekijken en na een uurtje ben ik klaar voor mijn eerste proefrit…dacht ik... er zit bijna geen lucht in de bandjes.

Op zoek naar een fietspomp en dan komt het…bukken om het ventieldopje eraf te draaien en de pompnippel erop te zetten. Ooit gewoon een handeling, nu een karwei, maar het lukt. Dan moet de pomp er nog opgezet worden en ook dat gaat erg moeizaam, want er is maar weinig ruimte. Dan kan het pompen beginnen en geloof me, dat is ook niet iets wat je moet gaan doen als je het al benauwd hebt. Na een paar slagen geloof ik het wel. Voor mijn gevoel waren ze nu hard genoeg.

Tijd voor een proefritje in en om huis. Ben nog niet de hoek van de woning om of ik kom er al achter dat ik op een heuvel woon…pfff, dat valt nog niet mee, daarna door het gras en terug…dat gaat sneller. Waarschijnlijk staat het zadel toch wat te laag. Ben nog wel een half uurtje bezig geweest met het uitproberen van verschillende standen en merk al gauw dat mijn beentjes niet zoveel meer zijn gewend.

Daarna even in relaxstand met de beentjes omhoog, door het warme weer hebben mijn enkels weer het formaat ‘olifant’ aangenomen.

Dan is het tijd om met het avondeten te beginnen. Had ’s ochtends een nieuwe kooktimer gekocht en die zat nog in de verpakking. Moest hem gebruiken, dus uitpakken en instellen. Ik heb daar wel vijf minuten gestaan met dat ding in mijn handen en kom er maar niet achter ‘hoe’ dat ding ingesteld moet worden, krijg hem maar niet gereset. Op de verpakking staat eigenlijk niets bijzonders, dus hoe moeilijk kan dit zijn. Bij nader onderzoek van het apparaat kwam ik erachter dat er nog een afdekfolie over de cijfers geplakt zat…grrr..nu stond er gewoon 00.00 op de display i.p.v 19.59. Het blijkt maar weer dat de hersenen echt te leiden hebben onder dat zuurstoftekort 

De volgende ochtend had ik echt spierpijn en dat van die paar meter, dat gaat nog wat worden. Toch wilde ik die dag een blokje om, mijn man had met de compressor de bandjes op juiste spanning gebracht, want daar had ik lang niet genoeg lucht in gepompt.

Stuurhoogte goed, zadelhoogte goed, bandjes goed, mandje had ik ook nog zelf gemonteerd, dus ik was er klaar voor.

Via de oprit het voetpad op, dat ging super. Toen de bocht om een klinkerweg in. Dat was al wat moeilijker omdat deze wat rond liep en mijn voeten niet beide evenveel grip hadden af en toe, dan zat ik weer bijna naast de weg. Nu kun je ook rustig beginnen, maar ik ging voluit, ik genoot van het tempo. Na twee bochten kwam ik weer op het voetpad uit en dat liep toch echt een stuk gemakkelijker. In no time had ik het rondje afgelegd en ik had nog genoeg puf over. Ge-wel-dig dit.


Sluit ik af met een senryu van mij uit 2007.

negativiteit

maak er een surfplankje van

trotseer de golven