Nieuw blog. Van alles wat. Gelijk het weer.

VAN ALLES WAT...NET HET WEER

Ik had voor vanmiddag een bezoekje in de planning staan, maar deze gaat niet door, dus in plaats van kletsen aan de keukentafel kom ik jullie even bijkletsen :).

Schaaltje kersen erbij, althans dat was een schaaltje vol, nu liggen er enkel de steeltjes en de pitten.Gaat net zo snel als een schaaltje drop of chocolaatjes, is net zo verslavend.

Ze waren in de aanbieding, dus vanochtend even een pondje gehaald. Normaal pak ik altijd de papieren zakken om mijn spulletjes in te doen, maar deze lagen aan de anderen kant dus ben ik voor het plastic gegaan. Daarnaast nog 1 appel gekocht voor in de witlofsalade. Leg al mijn boodschappen keurig op de band en de appel en kersen als laatst. Daarna alles in mijn tas, pak de zak met kersen en daar ging het fout...alle kersen over de vloer en ik had enkel de bovenkant van het tasje nog in mijn handen. De sticker die ik op de appel had geplakt was aan de tas gaan plakken en toen ik deze oppakte sneed het steeltje van de appel een scheur in het plastic. Heb wel even nieuwe gepakt.

Vorige week heeft mijn man eindelijk zijn tandemsprong kunnen maken. Hij vond het geweldig. Het was gelukt er 13 kilo af te krijgen met behulp van shakes en koolhydraatarme maaltijden. Nu hoeft hij niet meer gedwongen af te vallen, maar ik blijf wel anders koken. Niet echt kha meer maar wel beperkt. Het is mij goed bevallen en ik blijf nu lekker mondjesmaat centimeters kwijt raken.

Gisteravond stond opnieuw de spinazietaart op het menu. Vorige keer was die wat soppig omdat er niet in de omschrijving stond dat ik het uit moest laten lekken. Dus met vol vertrouwen gisteren aan de slag gegaan. Voordeel is dat je het van tevoren klaar kunt maken. Op het laatst dan het eimengsel erbij doet en dan weer lekker een half uurtje bij kunt komen. De oven doet dan de rest van het werk wel. Vorige keer had ik het in een ovenschaal gemaakt omdat we met meer personen waren, maar voor twee kon het wel in de springvorm. Die kon ik invetten of er een silliconenmatje inleggen. Ik koos voor het laatste.

Terwijl we zitten te eten merk ik nog op dat je niet veel van het eimengsel terugvind. Ik vind het een hoog spinaziegehalte hebben. Bij het opruimen van de dis kwam ik erachter waarom we het ei niet terugvonden. Het mengsel was onder het matje gelopen en daar lag nu een stevige koek ei op de bodem van de springvorm...pfff. Deze taart gaat dus nog een keer in de herkansing.

Het vreemde weer de laatste tijd zorgt ervoor dat ik maar weinig op de loopfiets weg kan. De luchtvochtigheid is steeds veel te hoog en alhoewel ik me als ik zit topfit voel, daalt mijn saturatie iedere keer behoorlijk bij zelfs lichte inspanning. Dus ben ik meer binnenshuis dan buiten te vinden...helaas.

Om er toch iets leuks van te maken besloot ik een kennis te verassen met een mooie tekening.

Nu weet ik ook weer waarom ik in de zomermaanden liever iets met verf doe, moest erg oppassen met mijn zweterige handen het papier niet aan te raken, maar dat ging niet helemaal lukken. Het ging vlekken en ik had al besloten te tekening te vernietigen. Had hem gelukkig eerst even ergens neergezet en toen ik er vanaf een afstandje naar keek leek het ineens niet zo zichtbaar. Dus de hond was gered en de kennis blij.



Verder heb ik mijn chi neng qigong weer opgepakt. Gelukkig deze keer geen honden die de vuilnisbakken leeghaalden in tussentijd of met vegers aan de haal gingen. Beide lagen lekker in de buurt van me.

Je fit voelen heeft ook een keerzijde. Ik wilde met de auto naar de winkel omdat het regende. Ging zitten en deed de ruitenwissers aan. Nou dat hielp niet want deze lagen bezaait met het afval van de lindebomen, dus voordat ik weg kon leek het me verstandig om deze even schoon te vegen. Ik sprong omhoog vanaf de stoel en knal met mijn hooft tegen de deurpost. Sterretjes...auw, auw auw. pfff . Het was al zolang geleden dat ik *normaal* uit de auto stapte. De laatste tijden gingen eerst de benen uit de auto, dan schoof ik wat naar de uitgang toe om vervolgens half uit de auto te rollen. Dus die deurpost komt dan niet eens bij mijn hoofd in de buurt. Het is nog steeds wat gevoelig, maar heb een hard hoofd gelukkig :)


Sluit af met een gedicht van mij van mei 2007.

mooie herinneringen

slaak dan even een zucht

voel dat speldenprikje in mijn hart

ogen dwalen langs de lucht


maar ook pijnlijke momenten

komen af en toe voorbij

voel dan weer mijn hartje breken

krimp ineen ,laat tranen vrij


ze zijn er , zomaar, onverwachts

kreeg van iemand zoute drop

en ineens zijn daar die beelden

staat alles even op z’n kop


die maanden in dat ziekenhuis

die hoop en wanhoop, machteloosheid

daar zit nog veel van mijn verdriet

raak die beelden moeilijk kwijt


gelukkig blijft papier geduldig

genieten, weet nog wat dat is

zie geluk in kleine dingen

maar, het blijft een groot gemis


En ook de link naar mijn boekje wil ik graag weer even delen.

https://www.boekscout.nl/shop/_.aspx/Roelie_verteltdat_lucht_op_-_De_di…