Sla de arm om me heen, leid me weg. Geen preek misschien, hoe goed bedoeld!!

Beste volgers,

Na enige weken niet geschreven te hebben ben ik er weer. Hoe snel ik er nu, voor een volgende Blog, weer zal zijn is redelijk ongewis. Sedert enige weken ben ik zonder pijn maar was vol van hallucinaties. Het slapen wilde maar niet lukken en derhalve wachtte ik tot de mensen buiten weer actief werden en dook dan onder de vette lappen. Zonder pijn, u las dat goed, zonder pijn en die mis ik zelfs zo nu en dan. Vijftien jaar heb ik die 24 uur p.d. bij me gedragen. Gek is dat dan opeens merkte ik dat het er niet was. Om de pijn te bestrijden zijn allerlei medische ingrepen geweest en uiteindelijk bij Morfinepleisters uitgekomen maar toen was ik reeds behebt met Hallucinaties. Die verdwenen niet en omdat die niet verdwenen na de start werd eigenlijk onmiddellijk de conclusie getrokken dat ik tot het kleine percentage patiënten behoorde waarbij ze nooit meer helemaal zouden verdwijnen. Haldol moest verlichting bieden en dat is ook waar gebleken. Het bracht nog iets anders met zich mee hetgeen mijn echtgenote enigszins in verwarring bracht.

We zijn ongeveer 30 jaar samen en ik voel me weer 25 jaar jong. Wat medicatie met je doet. Ik lees weer en luister muziek op een geluidsniveau dat niet geheel bij me schijnt te passen, heb de tafel gedekt voor het gevraagd wordt. Ik ben weer gezond aan het geraken, mijn lijf vecht tegen allerlei negatieve waarden en om vergiftiging tegen te gaan zo zijn waarden van de suiker en nieren significant verbeterd. Ik lijk gezond te worden en dat merk je thuis en binnen je omgeving. Zo heeft mijn vrouw me nooit gekend maar vrienden van vroeger weten niet beter omdat ik altijd zo ben geweest. Dat is wennen voor ze. Ze lachen me soms uit of toe en schudden meewarig het hoofd. Ik woon er nog.

Maandag j.l. was het relatief lekker weer met een licht buitje en ik besloot even tot rust te komen want alles gaat vier keer zo snel in mijn hoofd. Nu kon ik al snel schakelen en heb ik veel baat gehad bij dat feit omdat ik de oplossing al had bij het uitspreken van de eerste woorden van een uitdaging maar nu heb ik er vier. Druk dus.
Terug naar maandag waar ik in de tuinset even voor me uitstaarde en de frisse lucht opsnoof. Die regen deerde me in het geheel niet. Mijn ogen werden zwaar en ik voelde de superfijne neerslag zich tot druppels op de huid vormen. Er liep een straaltje langs mijn hoofd richting mijn mond. Bij het weglikken van dit vocht schrok ik op want ik proefde de zilte ijzersmaak van bloed. Direct opende ik mijn ogen en ik zag rood, helemaal rood. Onder het bloed en terwijl ik naar boven keek zag ik niet anders en ben ik naar binnen gerend en met mijn hoofd onder de dekens in bed gedoken. Ik zag dat ik schoon was en het rood verdwenen. Het is waarlijk echt, het ziet rood en smaakt naar bloed en toch is er op het einde niets. Daarvoor ben ik bang en heb ik de Haldol om dat kwijt te raken. Ik gebruik nu een aantal dagen 1 tablet meer en dat gaat beter. Komt goed. Ik zal u niet langer vermoeien met dit voorval en verder.

Bram, ik schrijf dit ook voor jou. Je kunt er mogelijk een beeld bij vormen en begrijpen dat ik liever in 1 keer dit zo verwoord dan steeds een stukje waarbij ik dan verder ga dan ik wil. Maar maak je geen zorgen vriend, we gaan de stap zetten gelijk we hadden afgesproken. Ik beleef dit echt nu ik het weer verwoord. Ik voel me koud en de smaak is niet te harden. Als gezegd, komt goed!!

Ik heb behoefte aan het samenspel met een hond en had er al een gevonden. Thuis ziet men dat helaas anders. Geen dieren meer dus hoop ik op Sinterklaas en de Kerstman. Vroeger zou ik iemand een hond cadeau hebben gedaan en nadat die van de schrik was bekomen had ik de hond zo onder mijn hoede. Zo gaf ik mijn moeder voor haar verjaardag een aquarium van 1 meter bij 40 x 40. Nu niet meer, in die zin ben ik gegroeid.

Nu ben ik bezig met een aantal stellingen, “Ik stop met spelen omdat ik ouder word”. Of “Omdat ik niet meer speel voel ik me ouder”. Voor beide is wat te zeggen. U mag het me influisteren.

Een preek heb ik in slechte perioden niet nodig. Een hand welke me liefdevol wegleidt van de situatie is gerichte hulpverlening en zwijgend zelfs onmetelijk belangrijk en zo doet mijn vrouw dat dan. Zo nauwkeurig en met maatwerk omhuld. Dank jullie wel en vraag de omgeving ook eens te zwijgen en alleen die arm die je geleidt naar betere oorden voor jou op dat moment.

Ik ben er blij van. Gegroet en tot naar ik hoop volgende week. Help me er doorheen slaan met iets van Bruce Lee of zo!!
8-)