OPSTANDIGE APPARATEN EN OP NAAR EEN NIEUW JAAR

OPSTANDIGE APPARATEN EN OP NAAR EEN NIEUW JAAR
Eindelijk weer even tijd, zin en ruimte in mijn hoofd om weer wat te delen. Moest vanochtend al heel vroeg in het ziekenhuis zijn voor een ct scan va mijn hart, en ieder nadeel heb een voordeel, want nu ben ik ook lekker op tijd weer thuis en is de dag verder van mij. Heb de afgelopen dagen bètablokkers moeten nemen om mijn hartslag naar beneden te brengen voor het nemen van mooie plaatjes van mijn kransslagaderen. Dit om te kijken of daar misschien de oorzaak ligt van het vasthouden van het vele vocht de laatste maanden.
Ik vraag aan de man bij de scan hoe hoog die hartslag eigenlijk mag zijn nu en hij zegt "70, en liever wat minder". Toen ik vanochtend mijn saturatiemeter raadpleegde gaf die nog, na een paar minuten rust uiteindelijk, 75 aan en dat meld ik. De jongeman verteld me dat het dan misschien nu wel niet doorgaat. Ja zeg, dat moet je maar zeggen, daar gaat mijn hartslag echt niet van naar beneden pfff.
Ik word toch aangekoppeld en hij gaat op zoek naar een ader. Ook dit gaat niet lekker, want ik geef mijn aderen echt niet zo maar bloot. Hij poert wat rond en prikt wat links en rechts, maar er komt niets. Poging twee dan maar...en ik word al rustiger, maar niet heus....deze poging slaagt. Door deze naald zal straks contrastvloeistof binnenkomen. Hij gaat weg en de komende 10 minuten zal ik alleen zijn. Er werd me nog verteld dat ik het warm kon krijgen van de vloeistof en dat ik het gevoel kon krijgen dat ik moest plassen. Gelukkig had ik al eens zo'n scan gehad voor mijn longen, dus die herinnering kwam even weer boven drijven.
Het feest begint en door het lawaai heen verteld een vrouwenstem me in of uit te ademen. Na enkele minuten bedenk ik me dat die contrastvloeistof deze keer reuze meevalt, want ik verneem er helemaal niets van. Enkele minuten later weet ik waarom niet....deze komt er pas op het eind bij.
De scan ik goedgekeurd en ik mag weer naar huis. Volgende week de uitslag van de cardiologe.

Voor het schrijven van mijn blogjes heb ik steevast een papier bij me in de buurt liggen waar ik af en toe wat steekwoorden neerzet over dingetjes die ik wel kan gebruiken en niet wil vergeten. Ben nu al een paar minuten aan het zoeken, maar ik weet niet waar ik het heb gelaten. Kan me nog wel herinneren dat ik een aantekening had gemaakt over de apparaten die je dingen dingen gaan vertellen.
Sommige dagen lijkt het wel alsof al die dingen je expres dwars willen zitten.
Op een dag ga ik naar de supermarkt en als eerste moet daar het glas in de glasbak, deze heeft geen display dus vanuit die hoek verwacht ik geen weerwoord. Met enige kracht duw ik de lege flessen en potten door de opening. Daarna na de flessenautomaat en ik begin deze te vullen. Nog helemaal in de flow van het weggooien van de glazen variant geef ik ze een drukker mee. Gelijk komt er een fles terug en op de display verschijnt een groot kruis met de tekst "NIET GOOIEN!" het moet niet gekker worden. Voor straf krijg ik ook niet alle statiegeld vergoed.
Ik vervolg nog wat na mopperend mijn weg door de winkel.
Bij het afrekenen begint ook daar de display te mopperen "PAS ONLEESBAAR". Het zit zeker in de lucht. Meld nog even dat ook het flessenapparaat ook al opstandig was en me niet mijn statiegeld had meegeteld. Gelukkig vertrouwt men me op mijn woord en krijg ik het alsnog terug.
Dan op naar de servicebalie,volgens mij voor postzegels, maar weet het niet zeker meer....papiertje is zoek....en ja hoor , ook hier bemoeit zich de display weer met me. Ik had ook niet anders verwacht en hield mijn hart vast voor wat de rest van de dag ging brengen, maar gelukkig had mijn laptop geen zin in een discussie met me die dag.
Wel hadden we die avond een sinterklaasfeest in het bewegingscentrum. Leuke opkomst en leuke mensen, dus dat kon niet stuk. We werden opgedeeld in twee groepen, de cadeautjes werden gesplitst en de dobbelstenen voor het sinterklaasspel uitgedeeld. Nog even een snelle en dan bedoel ik echt snelle bingo vooraf, dus het tempo zat er vanaf het begin goed in :)
Het spel begon en onze tafel bleef in beweging...plek naar links, plek naar rechts en tussendoor flink kletsen en daarnaast ook nog je drankje steeds meeverhuizen. Het was reuzegezellig, maar vermoeiend.
Na afloop zaten we beide dobbelstenen eens te bekijken en kwamen erachter dat we niet slim bezig waren geweest. Op de andere steen stond...alle pakjes naar links of alle pakjes naar rechts...pff dat hadden we toch zelf ook kunnen verzinnen haha. Ik hoop dat ik me dit volgens jaar nog herinner...zonder papiertje .

Onze tuinverlichting brandt weer en ik ben er blij mee.

Wil hierbij al mijn lezers fijne feestdagen en een gezond , liefdevol en creatief 2017 toewensen.

Sluit af met een gedicht van bijna 10 jaar geleden.

vroeg mijn hart, geef mij de woorden
laat me vertellen hoe ik geniet
er kwam gevoel, kon het niet verstaan
of misschien wilde ik het niet

kijkend naar al die kleine lampjes
met zoveel liefde aangebracht
schiet ik zo vol met herinnering
het kind in mij huilt dan toch zacht

oma, mama en mijn meissie
zij genoten echt van deze tijd
zij willen ons niet verdrietig zien
we gaan zorgen voor gezelligheid

ik weet , met mij, zijn er hier velen
die ook het gemis in harten dragen
ook voor jullie branden al die lichtjes
wens iedereen vast fijne dagen