hoesten, niet kunnen ademen erna, gevoel van stikken, overgeven
31-08-2017 om 16:23 uurIk zit nu al een x aantal weken op het forum te neuzen met deze klachten.
Nergens kwam ik een antwoord tegen wat het nu precies kan zijn.
Ik loop nu al weken de dokters plat. Ik ben door 5 verschillende artsen gezien en ben twee keer naar huisartsenpost gegaan midden in de nacht omdat ik echt zulke hoestbuien had, en daarna totaal niet kon ademen. Ik ben zelfs bij de kno arts geweeest. Het leek alsof ik door een rietje moest ademen. Ik moest me mentaal rustig houden, om niet knock-out te gaan, want het is vrij beangstigend. Helaas werd ik niet serieus genomen door alle artsen. Ik werd met puffertjes en prednison puffertjes naar huis gestuurd.
Maar ik merkte dat het niet vanuit de longen kwam, maar veel hoger zat. Het zat meer bij mijn strottehoofd. Daarbij kwam nog ik was net bevallen. De klachten begonnen een week ervoor. Het begon bij mij als een droge hoest/kuch. Wat daarna overging naar heel taai geel slijm ophoesten. Maar daar moest ik echt moeite voor doen om dat omhoog te hoesten.
Ik maakte me erg zorgen en zocht op allerlei forums NL en engels om iets te ontdekken.
Daarbij kwam dat ik net bevallen was van mijn kleine meid. Ik kon haast niet slapen van het hoesten en ik was echt doodmoe. Ik begon me ook zorgen te maken om haar want zij begon ook te hoesten en het benauwd te krijgen. Ook voor haar ben ik meerdere malen naar de dokter geweest en we werden elke keer weggestuurd.
Totdat het mis ging. Ik moest haar voeden en liep naar haar bedje toe. Daar lag ze. Helemaal blauw, ademde niet meer, en was erg slap. Ik dacht dat ze er geweest was. Ik rende naar beneden met haar en sprong in de auto om naar de huisarts te gaan, deze is 3 min van mijn huis verwijderd. Mijn vriend reanimeerde haar op de achterbank. Het duurde even, maar uiteindelijk begon ze te huilen dus ook ademen.
De huisartsen hebben het overgenomen, later de ambulancemedewerkers en later het ziekenhuis waar ze met spoed naartoe geracet werd. Daar was het voor de kinderarts meteen duidelijk dat het kinkhoest was. Dit was later ook bevestigd door de onderzoeken bij haar.
Ik had hier ook op gegoogled en ze hadden bij mij bloed afgenomen, echter die kwam negatief. Hierin hadden de huisartsen ook een fout gemaakt en ze hadden voor de zekerhuid ook een sputumkweek moeten doen. Omdat het pas in het bloed later geconstateerd kan worden.
Om een lang verhaal kort te houden. Heb je dit soort klachten, dikke kans dat het kinkhoest is. De huisartsen herkennen deze ziekte misschien haast niet meer omdat het niet vaak meer voorkomt. Dus laat je testen, met sputum en bloed en laat je niet afschepen met niet-werkende puffers.
Alle huisartsen hebben gefaald en ze hadden waakzaam moeten zijn, omdat kinkhoest erg besmettelijk is en levenbedreigend voor een pasgeboren baby. Mijn meisje heeft geluk gehad en ik dank God daarvoor dat ik niet 5 minuten later haar kamer op was gelopen. Ze is anderhalf week uit en ze moest echt vecht voor haar leven. Het gevaar is iets afgenomen, maar nog steeds niet weg. Ze ligt op een high intensive care in het ziekenhuis. Ze gaat vooruit al zijn het kleine stapjes. Ik hoest stukken minder, alleen de nachten zijn nog steeds geen pretje.
Hopelijk heeft iemand hier iets aan die informatie!
groet
Hoi Bijnamis, welkom op het forum. Wat een verhaal! Toen ik net begon te lezen, dacht ik aan strottenhoofdontsteking. Dat heeft mijn broer eens gehad en werd niet herkend door de huisarts, wel later door een homeopatisch drogist!
En dan zo'n jong kwetsbaar kindje, wat afschuwelijk he?
Kun je je niet herinneren dat je met iemand in aanraking bent geweest die kinkhoest had?
Goed dat je het hier vertelt. Met regelmaat komt kinkhoest nl. weer voor, vooral op kleuterscholen.
Mijn zoon heeft op 4 jarige leeftijd de DKTP nogmaals gehad, ipv DTP. Hij is nl heel kwetsbaar en kinkhoest zou hij niet overleefd hebben.
Sterkte en laat nog eens weten hoe het met je baby gaat.
Het valt mij ook op dat huisartsen soms pas een sputumkweek doen als je er zelf om vraagt. De ene huisarts is de andere niet en zelfs de allerbeste huisarts mist wel eens iets. Jij als moeder weet het beste wat je kindje voelt dus laat je niet wegsturen. Vraag in zo'n geval gewoon om een verwijzing naar een specialist. Als ze dat weigeren dan moeten ze dat erg goed kunnen motiveren, omdat de verantwoordelijkheid dan direct bij henzelf komt te liggen. Normaal heb ik erg veel begrip voor artsen maar niet als er zonder noodzaak een hulpeloos kindje in gevaar komt. Wat betreft jouw eigen hoesten, heb je ook daar pech gehad. Mijn eigen huisarts belt bij twijfel met de specialist van dienst in het ziekenhuis om te overleggen. Dat levert dan nog steeds een puffer op, maar dan (uiteindelijk) vaak wel het juiste middel. Dat duidt erop dat het stellen van de juiste diagnose soms erg, erg moeilijk is. Jouw kindje heeft gelukkig een heldere en intelligente moeder, wat zeker haar redding is geweest.
Heftig hoor.
Ik heb zelf waarschijnlijk ook kinkhoest gehad ( kwam er achter toen ik aan bepaalde uitslag navroeg aan iemand van het lab) Ik heb toen verneveld met pulmicort en combivent uiteindelijk na 6 maanden was de blafhoest over.
Het is hoesten is erg vermoeiend en ik hoop dat je kindje snel opknapt zonder restverschijnselen
Met ons gaat het inmiddels goed.
Mijn dochter heeft 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Zij hoest inmiddels niet meer.
Ik nog wel en nog steeds heb ik last van een dichtgeknepen strottenhoofd. Alleen niet meer beangstigend. Ik weet sowieso wat te doen om zo snel mogelijk weer lucht te krijgen en het duurt veel korter. Mijn stem valt wel elke keer weg nadat ik gehoest heb.
Binnenkort weer naar de longarts. Ik had die verschillende spirotesten gedaan en die waren verminderd. Moet kijken of het beter is na de medicatie.
Ze vertelde dat kinkhoest mijn astma kan uitlokken.
Ook ben ik nog vermoeid. Maar ik weet niet of het kinkhoest is. Of de gebroken borstvoeding nachten.
We komen er bovenop in ieder geval!
Hoi bijna mis,
wat vreselijk wat jij en je baby mee hebben gemaakt,
ik ben zo blij voor je, om te horen dat het nu een stuk beter gaat met jullie beide,heel goed de reactie van jou, hoe je snel hebt gehandeld , en je niet af hebt laten schepen
maar wat jij beschrijft, dat gevoel in je strottehoofd, heb ik ook vaak, dat ik denk ik moet wat uithoesten net een gevoel of er iets in je keel is blijven steken,en dan dat hoesten is vreselijk
sterkte met alles hoop dat het met de kleine ook goed blijft gaan
groetjes van Muffin