De echte zon, dit jaar…

De zon begint te schijnen, de temperatuur klimt omhoog en dan krijg je de zomer in je bol. Ken je dat?

Afgelopen zaterdag heb ik mijn blog al op papier geschreven;
Nou, ik kan je vertellen dat de zomer in mijn bol begin van de week al begon, deuren en ramen open, radio op volume 20, lekker beneden opruimen en schoonmaken. Tussendoor buiten genieten van een kopje thee en zo ook de lunch.

De dag erna werd ik afgestraft, wat een klootjesweer. Regen, hagel en onweer wisselen elkaar af of gaan hand in hand samen…
Damaris moest eruit, ik kijken op buienradar, over 20 minuten gaat het regenen, dus nu dan maar even snel naar buiten. Nou, die 20 minuten werden 5 minuten en we kwamen als 2 verzopen katjes weer thuis. Make-up uitgelopen, winterjas doorweekt nat, zelf mijn bh was nog nat. Snel droog ik Damaris af, leg mijn schoenen even in de wasbak, ook deze zijn helemaal doorweekt. Dan vlucht ik naar boven, op de badkamer pel ik mezelf uit de natte kleren en spring onder de douche, trek mijn heerlijke huispak aan en ga weer naar beneden verder mijn dingen doen.

Gisteren was het weer zo’n mooie dag. Samen met buurvrouw Annemiek gaan we naar het kleine strandje aan het Markermeer. De honden zijn mee en mogen samen heerlijk los rond rennen en met elkaar spelen. Luna, de hond van Annemiek, vond het spelen met andere honden een minder leuk idee en besloot achter de ganzen aan te gaan, dat was ook niet zo leuk, want die vliegen weg en dat kan Luna niet. Wij roepen in de hoop dat Luna komt, maar tevergeefs. Dan ziet Luna een konijn of haas en weg is ze. Nu heeft het roepen helemaal geen zin meer, de konijnen en hazen zijn te snel, Luna krijgt ze niet te pakken. Iedere keer als ze bijna bij ons terug is springt er weer een beest ergens vandaan en is ze vergeten dat ze onderweg is naar ons. Na vijf kwartier roepen, heen en weer wandelen, klappen en fluiten splitsen we ons op. Damaris gaat met mij de weilanden in en Annemiek loopt helemaal naar achteren om daar de weilanden in te gaan.

Een extra lijn heb ik niet en wil snel kunnen handelen als het nodig is, dus Damaris besluit ik los mee te nemen de weilanden in, in de hoop dat ze niet ook iets geks in haar koppie haalt. Gelukkig doet ze het kei goed, loopt netjes naast me, let super goed op mijn handbewegingen, waardoor ik alleen op Luna hoef te letten. Dan komt Luna op mij af, Damaris geef ik vrij spel in de hoop dat als ik de dames allebei roep Luna mee komt, maar nee… Dan lopen we weer verder, poging 2, Luna heeft een vlaai gevonden wat blijkbaar heerlijk smaakt. Het zal vast wel geen lekkere Limburgse zijn, maar Luna smikkelt er op los. Ze heeft me totaal niet in de gaten, Damaris loopt een klein stukje achter me (alsof ze weet wat ik van plan ben). Dan een klein sprintje, roepen, en snel de riem om haar hals slingeren. Ik heb haar! Luna kan geen kant meer op. Samen met Luna en Damaris loop ik de weilanden uit terug naar het strandje. Zodra Annemiek er is met de riem krijgt ze haar eigen riem om en lopen we samen naar het strand.
Damaris zwemt heerlijk heen en weer in het water, soms gooi ik de vuurtoren (haar waterspeeltje) in het water en die haalt ze dan weer netjes op. Annemiek en ik zitten met onze kont heerlijk op het strand en kletsen gezellig over van alles en nog wat en genieten vooral van de zon.

Vandaag (lees; afgelopen zaterdag), lig ik op het strand aan de rand van de zee. Zo lekker!!!!
Vanmorgen begon de dag met boodschappen doen voor onze strand-picknick, daarna de tassen inpakken en gaan. Na een uurtje rijden bereiken we de zee. Oow chips, gadveremende piep, de ellendige hoge trap met verschrikkelijke treeën, het is dat ik zo van de zee hou, maar anders was ik er echt niet aan begonnen!

Rugzak op, tas mee, Dave neemt de rest mee en daar gaan we, 2 treeën en even rusten, weer 2 treeën en weer even rusten en zo ga ik naar boven en bereik ik uiteindelijk de top. Hoera, de duinen zijn in zicht, de zee horen we denderen dus nu op naar een heerlijk plekje. Het strand is leeg, helemaal leeg, we zoeken een mooi plekje op, zetten onze halve tent op en dan gaan we ontbijt/lunchen. Wat is dit lang geleden, en wat is dit genieten!
Nu lig ik heerlijk te schrijven voor mijn blog, even geen zorgen, even geen last, even genieten van dit heerlijke leven. Boekje mee, lijstje maken voor onze vakantie, ondertussen snack tomaatjes smikkelen, beetje foto's maken van het strand, de wind door mijn haren, meeuwen schateren om ons heen en de zee laat zijn golven horen.
Dat ga ik zo even doen, lekker naar de zee, op mijn blote voeten en even de zee over mijn voeten voelen stromen. Ik ben zo terug, dan schrijf ik verder.

Ik liep net naar de zee, wat dat dat heerlijk, het zand onder je voeten, schelpen die rond liggen (en mooie ook nog!!!) en dan kom ik bij de zee aan. Voorzichtig voel ik. Wow wat is dat kouddddd, brrr, maar ik wil de zee even in! Dus kiezen op elkaar en gaan met die voeten. De golven komen over mijn voeten en uiteindelijk sta ik er tot bijna mijn knieën in. Dan ben ik er klaar mee, men ik bevries zo meteen nog! Maar wat gaaf, ik ben even in de zee geweest!!!
Ondertussen lopen er mensen een heerlijke strandwandeling te maken, ik denk dat ze wel hebben gedacht, wat is dat dan voor een gek, maar ach, kan mij het wat schelen, het is bijna zomer en die zomerkriebels zitten nu eenmaal in mijn bol.

Ja, dat stipje daar iets uit het midden, dat ben ik :-)

Laat de echte lente en zomer maar komen, ’s avonds een buitje en overdag heerlijk warm weer. Ik ga nog even genieten van dit heerlijke strandavontuur en ben benieuwd wat jullie doen en hebben gedaan met deze eerste echte lekkere warme zonnestralen van 2018. Dus bij deze, hoe heb jij genoten van dit mooie weekend?

Tot volgende week met een nieuw avontuur, ik denk over mijn longonderzoeken die opnieuw moeten gedaan worden komende week.