Ziekenhuizen ik kan er een boek over schrijven

03-09-2018 om 09:46 uur

Beste allemaal

Ik wil even iets met jullie delen wat achteraf wel een glimlach zal geven, maar nu ben ik wat emotioneel incontinent.

Ik lig opgenomen op infectieziekte, met een longinfectie van twee nare ziekenhuis bacterien, sinds woensdagavond. En oh oh wat maak je een hoop mee.

Ik lig in de modernste isolatiekamer van het ziekenhuis, er zijn er twee speciaal gebouwd voor mensen verdacht van Ebola, gelukkig heb ik dat nog nooit gehad;). Ik lig in strikte isolatie. Mijn infuuspomp staat in de tussenruimte met een lange slang, zodat ze zich niet de hele tijd in hun smurfenpakken hoeven te hijsen. Er gaat bijna de hele dag en halve nacht twee soorten antibiotica door via een picc- lijn.

Ik heb mijn muziek 24/7 aanstaan en die isolatie vind ik niet eens zo erg. Heb zicht op de gang ( lees ik lig een soort in de etalage).

Echt super lief personeel, al die dagen 1 keer een broeder, die even zo binnen kwam lopen zonder bescherming. Ik was in shock en zei wat doet u nu!!! Ja het is druk en ik ben aan het eten dus even snel omzetten. Ik gelijk mijn gevoel vsn veiligheid kwijt en dacht ik ga inpakken en naar huis, Maar ach ik ben hier niet voor niets. Dus later kwam hij beschermd binnen en zei niks, oh ja bloedsuiker, ik wilde bijna waf zeggen, maar dacht laat ik netjes blijven. Op een gegeven moment zei hij is er iets, ik, nee hoor. Hij zei ik geloof dat we moeten praten.

Hij zei dat van net heeft geen concequenties voor u en omdat ik geen discussie wilde zei ik oke.
Maar toen zei ik, het valt me zo tegen de hele dag achter die deuren, ik heb eigenlijk wel zin om mijn benen even te strekken, als u zo weggaat loop ik even een rondje over de gang;). Hij schrok zich dood, haha, ik had nog een soort van plezier ondanks al het verdriet.

Dus huilend alles uitgepraat en gezegd dat vooral mijn gevoel van veiligheid zo belangrijk is, en dat ik dit op deze zo getrainde afdeling zo niet verwacht had. Hij vond het heel erg. De ene bacterie gaat namelijk niet meer weg, maar heeft zoveel gevolgen voor mijn leven, al drie jaar knuffelloos en dan nog je man twee keer besmetten en dat ik het hier heb opgelopen door ws iemand die ook niet zorgvuldig was. We hebben elkaar een hand gegeven, wat ik top van hem vond is dat hij zijn fout zelf in de avondrapportage heeft gezet.

Verder vind ik me overgeven aan zorg erg lastig, maar weekendzusters waren wel goede voor me, nee stop, en hielpen met veel. En zeiden nee liggen eerst een stijgende lijn pakken.

Vannacht weer veel liggen schrijven en luisteren naar muziek. Had opgeschreven, nieuwe week nieuwe kansen en laat je niet gek maken. Dat ging goed tot de ochtenddienst kwam met haar leerling.

Ipv een kennismaking was het gelijk waarom picc lijn zo ingepakt, waarom zuurstof op 3 uw saturatie is goed, waarom nystatine ik zie geen schimmel, waarom hulp bij schrobben voor de bacterie. Waarom kunt u dat niet zelf. Pffff gevalletje kruisverhoor. Ik heb huilend gezegd, ik wil graag dat jullie gaan, ik kan alles zelf al moet het kruipend.

Ik probeer tot rust te komen, nam een half pilletje, zet mijn zuurstof even op vier om wat te proberen te eten. Komt ze binnen:” zie ik nu dat u een E-sigaret ligt te roken”. Ik was in shock, het was mijn innospire go een kleine vernevelaar. Ik heb mijn kastje open getrokken wilt u een controle doen, dit is mijn ebase van Pari, dit de medicijnen die erin gaan.

Ik zei alleen al hoe u het zegt, ik vind dit heel pijnlijk en ik denk dat het niet meer goed komt vandaag tussen ons, ik red me wel. Ik zei nog u had ook binnen kunnen komen oh wat heeft u daar voor mooi apparaat.

Ik moet het even allemaal verwerken, maar kan al wat humor zien. Weer een hoofdstuk van mijn boek wel al deel drie

Ik blijf gewoon even lekker liggen, met mijn muziekje

Voor iedereen veel beterschap

Groetjes van Een moedertje die bijna oma wordt en het doodeng vind met die nare ziekenhuisbacterien. Maar zoveel mogelijk probeert te genieten. Die veel leest op het forum maar weinig schrijft.

Login of registreer om te reageren
03-09-2018 om 10:52 uur

Heel veel sterkte in een moeilijke periode.
Ik kan me voorstellen dat je het emotioneel
zo nu en dan niet trekt.
Trek je op aan alle lieve mensen die naast je staan
en schrijf het ook hier van je af

Login of registreer om te reageren
03-09-2018 om 11:31 uur

Ook ik wens je veel sterkte toe. Je maakt gekke dingen mee in het ziekenhuis, heb ik ook meegemaakt. Gelukkig niet van die nare dingen.
Lekker van je afschrijven dat lucht denk ik wel een beetje op. :)

Login of registreer om te reageren
03-09-2018 om 20:46 uur

Sterkte en wat heb je veel meegemaakt!
Snap dat je er emotioneel van wordt, alles is teveel dan.

Login of registreer om te reageren
04-09-2018 om 06:14 uur

Ik wens u heel veel sterkte en hopelijk bent u straks goed genoeg om naar huis te kunnnen. Isolatie is het vreselijkste wat er bestaat in een ziekenhuis. Schrijf het maar goed van u af en laat het de andere lezen ( verpleging en artsen kunnen ze van leren)
voor nu een dikke virtuele knuffel

Login of registreer om te reageren
04-09-2018 om 08:52 uur

Jeetje wat een verhaal! Heel veel sterkte en beterschap!

Login of registreer om te reageren
04-09-2018 om 12:09 uur

Dank jullie wel, jullie gaan toch geen u tegen me zeggen:(. Lieve woorden allemaal

Gelukkig zijn er ook heel veel lieve zusters, en zat ik even in het gevoel dat de hele afdeling tegen me was. Maar in de middag zuster heeft me geholpen en in de creme gezet en een arm om me heen geslagen.

Vandaag gaat alles op dat gebied goed. Jammer dat mijn dubbele picc-lijn na drie dagen dichtzit, maar het waren drie fijne dagen, haha.

Ze gaan zo samen met iemand van de dialyseafdeling, want ze hebben dit nog nooit gedaan, de twee lumen (ingangen) doorspuiten met sterk bloedverdunnend middel. Er zitten ws stolsels in. Dat vind ik een beetje eng, maar geef me over.

Deze isolatiekamer is best te doen, nou laat ik het niet te mooi maken, het is eigenlijk een ebolakamer en echt supergroot met grote ramen naar de gang. Het is net of ik in de etalage lig haha. Op de toverberg lag ik ook vaak op de ziekenboeg en kreeg je 1 keer per maand je gezin te zien, dus dit is beter.

Het meeste zat ik nog in over mijn hondje, mijn man is ook superdruk, maar ze is nu tijdelijk bij mijn moeder en wordt goed verzorgd. Ze komt er gelukkig vaker. Ze mochten haar illegaal meenemen, maar ik vond dat toch zielig, ook voor mezelf.

Iedereen veel sterkte.

Op mijn muziek speelt nu kon ik maar even bij je zijn, haha ik wil naar huis, ik heb heimwee. Zonder mijn muziek zou ik het niet trekken hier.

Groetjes van moedertje

Login of registreer om te reageren
04-09-2018 om 12:37 uur

Zeker herkenbaar moedertje. Ik kan ondertussen ook een trilogie schrijven.
Zoon was verdacht van TBC, na een bloedonderzoek. De dokter kwam dit vertellen, gekleed in een spijkerbroek met poloshirt. Dan verwacht je dat er meteen voorzorgsmaatregelen worden genomen?
Ander kind lag in isolatie, de pakken en maskers werden in een container naast de deur op de gang! gegooid. Gammel dekseltje erop. Iedereen die langskwam kon er zo in graaien.
De schoonmaakster ging van kamer naar kamer....

Maar wel handig dat ze niet steeds op je kamer hoeven te komen als er iets met het infuus is. Die dingen kunnen wel eens vaak in de storing schieten en dan kost het heel veel tijd om die kleding aan te doen, om daarna slechts op een reset te drukken.
Heb je geen tv op je kamer trouwens? En heb je uitzicht naar buiten?

Login of registreer om te reageren
04-09-2018 om 13:37 uur

Heftig dat ze je lijn gaan door spuiten , ik duim dat alles goed gaat met je. ( mag geen u meer schrijven ;-)
En fijn dat er ook nog aardige verpleegkundige zijn. Juist de arm om je heen is zo belangrijk.
En kan je geen kuur krijgen om dat vervelende beest te verjagen? Erasmus mc heeft hier ervaring mee.

Knuffels

Login of registreer om te reageren