Kind alleen laten in ziekenhuis
katja1986
Gebruiker
Vanaf welke leeftijd lieten jullie je kind alleen in het ziekenhuis tijdens een opname?
En dan bedoel ik niet een uurtje of twee , maar een hele ochtend , dag (ivm werk) of nacht.
Ik zou graag willen weten wat andere ouders doen.
Mijn zoon van 9 wordt regelmatig opgenomen maar wil dan liever niet alleen zijn. (Even is prima, maar geen uren) ik wil dat liever ook niet ,maar mijn werkgever denkt hier anders over .
En dan bedoel ik niet een uurtje of twee , maar een hele ochtend , dag (ivm werk) of nacht.
Ik zou graag willen weten wat andere ouders doen.
Mijn zoon van 9 wordt regelmatig opgenomen maar wil dan liever niet alleen zijn. (Even is prima, maar geen uren) ik wil dat liever ook niet ,maar mijn werkgever denkt hier anders over .
Log in of Registreer om te reageren.
Reacties
Ik heb geen tips alleen zou je dit misschien ook in t ziekenhuis kunnen bespreken met de pedagogisch medewerkster ofzo? Zij heeft hier misschien wel
tips voor en iig ervaring mee, er zullen meer ouders met dit probleem te maken hebben.. ieder kind is anders uiteraard, maar misschien kan zij je helpen?
Heel veel sterkte in alles en vooral hoop ik dat je mannetje een stabielere gezondheid zal krijgen!
Heb wel bewondering voor je hoor!!
Aankomende week moeten we naar de kinderarts voor controle. Zal ook eens bij haar vragen , of naar een pedagogisch mw idd!
Maar met 9 jaar zou hij in principe kunnen begrijpen dat mamma komt als het middageten op is, of zoiets.
In veel ziekenhuizen zijn tijdens de ochtenduren pedagogisch medewerkers aanwezig die met het kind kunnen spelen en begeleiden. In het kinderziekenhuis brengen ze indien mogelijk de kinderen naar de speelkamer en dan hebben ze ook afleiding met elkaar.
De hele dag erbij zitten is in de regel niet noodzakelijk, tenzij er een levensbedreigende of ernstige situatie is.
Ik weet uit ervaring hoe hondsmoe je kunt worden van hele dagen hangen in een ziekenhuis,
Wel vervelend dat de werkgever weinig begrip toont.
Ik heb geen tip voor je want het is bij mij ook stress in dit geval maar begrijp je volkomen dit is heel moeilijk heel veel succes
Jeetje wat naar zeg! Ik kan me voorstellen dat je je kereltje niet achter wil laten in het ziekenhuis. Ergens begrijp ik ook dat je baas je liever op kantoor ziet verschijnen, ook al voelt naar je werk gaan op dat moment echt als iets heel nutteloos / onbenulligs (kan ik me tenminste indenken). Ik heb geen tips, maar wil je sterkte wensen en volg vooral je gevoelt, ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik heb ook jaren in New York gewoond en voor Bloomberg een groot bedrijf gewerkt. Als mijn zoon dan ziek was kreeg ik betaald verlof. Hiervoor moest ik papieren invullen met handtekening van de specialist. Het zou fijn zijn als wij zoiets ook hier zouden kunnen krijgen. Ik ben de mogelijkheden hiervoor op dit moment aan het uitzoeken.
Groetjes, Ursula
Mijn baan ben ik inmiddels kwijt.Het afgelopen jaar is mijn zoon bijna elke maand opgenomen geweest. Ik begrijp echt wel dat mijn werkgever dit ook veel vond ,maar je staat wel een beetje met je rug tegen de muur.
Emma die zuchten! Ik weet precies wat je bedoeld! Viel het mee of ben je nog niet wezen werken? Sterkte!
Dana , jij ook sterkte! Het is idd moeilijk!
Dank jewel Soosh!
Wat goed dat je dat aan het uitzoeken bent Urula! Dat zou inderdaad ook iets voor hier zijn! Ik begrijp dat je je zoon niet in de steek wilt laten! Ze zijn 10, en ja dat is al best groot ;-) maar in zo’n ziekenhuis soms nog zo klein :-)
Fijn dat je het zo kunt oplossen mamav! Ik ben nu ook meer aan het zoeken naar een baan waarbij dit zou kunnen.
Ik loop nu thuis en hoewel dat ook niet ideaal is (er moet toch brood op de plank komen) geeft het wel heel veel rust dat ik mijn mannetje gewoon kan ophalen wanneer de juf weer eens belt dat het niet gaat , of dat je zonder pijn in je buik over hoe je werk zal reageren naast hem kan blijven zitten in het ziekenhuis. Ja hij is al 10, maar hij krijgt juist steeds meer moeite met het feit dat hij daar continue ligt , aan zijn bed geplakt ivm zuurstof terwijl hij hyper is van de verneveling dus hij eigenlijk alleen maar wil rennen en vliegen , en zichzelf dus soms geen raad weet.
Daarbij heeft hij ook moeite met het feit dat hij steeds leuke dingen moet missen , en school , zijn sport niet meer kan doen op het niveau dat hij altijd gedaan heeft , niet mee kan doen aan schoolzwemmen etc. etc. Met vaak huilbuien en boze buien als gevolg. Op al zulk soort momenten wil je er toch gewoon zelf zijn voor je kind!!
Achteraf gezien vind ik het helemaal niet zo erg dat ik mijn baan kwijt ben , jammer is het wel, Tuurlijk! Maar mijn kind gaat toch echt voor. Nu Hopen op een beter jaar en een nieuwe baan met evt mogenlijkheden om thuis/zh te kunnen werken.
Trouwens nog een vraag aan jullie , ik merk dat ik het zelf ook wel moeilijk heb met het feit dat mijn kind zo vaak ziek is , dat het alleen maar erger lijkt te worden ipv minder , dat de andere twee kinderen soms een beetje ondersneeuwen op zh momenten , en het soms gewoon zo verdrietig is , dat soort dingen. Hebben jullie dit ook? Hoe gaan jullie daar mee om? Is daar al een topic over? Wie weet weten jullie meer. Bvd :-)
Iniedergeval bedankt voor alle lieve reacties en jullie ook veel sterkte! Groetjes Katja
Ik ben nog niet wezen werken omdat ik nu zelf ook ziek ben. Toen ik dat maandag meldde had ik het idee dat er twijfel hierover was. Maar ik heb ook ..geen controle gehad dus is dat misschien van mij een gedachten. Wel heb ik dagelijks een app gekregen met de vraag wanneer ik dacht te kunnen beginnen. Ik heb vanochtend maar gezegd dat ik maandag weer kom. Hoewel onze dochter nog niet beter is. Vanochtend op nacontrole bij de kinderarts geweest en er zit toch nog wat vocht in de longen al klinken die nu wel open. Omdat ze al prednison en antibiotica gehad heeft kan ze niet veel meer doen dan afwachten of het over gaat of juist weer gaat verslechteren. Dus we zijn er nog niet.
Soms zou ook ik daarom willen stoppen met werken zodat je er gewoon altijd gelijk kan zijn als het nodig is. Maar ja financieel hebben we mijn werk ook nodig.
Onze dochter is enigst kind dus ik heb geen ervaring hoe het is met andere kinderen. Wel merk ik dat ik het steeds moeilijker vind hoe de omgeving steeds op haar ziek zijn reageert. Gelukkig heeft ze 2 lieve juffen die echt goed aan haar zien wanneer ze het benauwd heeft en bellen ook echt op tijd. Het zijn meer de kinderen en ouders die het idee hebben dat het allemaal mee valt. Wat dat betreft maak ik eigenlijk misbruik van fb om er steeds foto’s op te plaatsen als ze verneveld word of in het ziekenhuis ligt. Ze wil dat niet maar ik doe het bewust zodat ouders van klasgenootjes en collega’s zien dat het toch echt daadwerkelijk weer eens zover is. Ook begint onze dochter nu ze wat ouder word te merken dat sommige denken dat ze zich aanstelt. Ze heeft een vriendinnetje die tevens haar klasgenootje is die in een rolstoel zit met een spierziekte. Daarover zegt ze dan dat iedereen haar veel zieliger vind omdat ze in de rolstoel zit maar zij ligt of hoeft veel minder naar het ziekenhuis dan ik en dat vind ze dan weleens stom. Dat vriendinnetje helpt haar wel altijd. Want zo mag ze altijd iemand uit kiezen wie er met haar mee in de lift mag (ze moeten anders altijd de trap naar de eerste verdieping nemen) en dan kiest ze altijd voor onze dochter omdat ze weet dat die het zwaar heeft met de trappen op lopen. Met gym kiest zij ook er ook altijd voor om met onze dochter in de klas te blijven dus zo komt ze daar ook vaak onderuit. En in de pauze doen ze ook altijd met nog 2 andere vriendinnetjes rustig spelen. Dus daar ben ik wel heel blij mee.
Ja te onzichtbaar voor veel mensen! Je krijgt reacties ,, oh dus dan heeft hij af en toe een pufje nodig” of ,,ach daar groeit hij wel overheen” soms echt frustrerend!
Ik begrijp heel goed wat je doet met foto’s op fb! Heb ik ook gedaan. Ook gaat hij dit jaar zijn spreekbeurt over astma houden , en laat hij dan foto’s zien van hoe hij er bij ligt als hij in het ziekenhuis is , en van in de ambulance , stiekem promoot ik dat ook een beetje om te laten zien dat het dus niet “alleen maar even een pufje” is! Ik hoop dat zijn klasgenoten dan ook zien dat hij zich idd niet aan stelt en beseffen dat het echt niet niets is.
Misschien ook een idee voor jouw dochter?
Wel fijn dat ze zo’n lief en begripvol vriendinnetje heeft!
Ik hoop dat je dochter snel weer opknapt! Beterschap voor jullie beidde en heel veel succes maandag!
Heeft hij een ipad? Kinderen kunnen urenlang met een ipad spelen. Ja een deel van de ouders zijn misschien tegen de huidige ipad generatie maar een ipad is zoveel meer dan alleen spelletjes spelen! Leer- en informatieve apps zat te krijgen!
Hij heeft inderdaad een ipad en ik laat hem daar ook echt wel op , ik kan ook echt wel even weg , maar de nacht vind hij echt nog vervelend , en een hele dag , of zelfs dagdeel is gewoon lang als je alleen maar op je bed kan liggen.
Er zijn inderdaad pedagogisch mw die een spelletje met hem kunnen doen , met een kwartiertje zijn zij door naar het volgende kind en helaas kan hij niet van zijn bed af , dus niet naar de speelkamer.
Inmiddels werk ik niet meer.
En wat ben ik daar achteraf blij mee! (Tuurlijk ook jammer , had een leuke baan) wat geeft dat een rust! Dat je er volledig voor je kind kunt zijn, ook als hij weer thuis is , want weer thuis betekend helaas niet ,weer beter’
Bedankt voor alle reacties.