Kind alleen laten in ziekenhuis

katja1986

Vanaf welke leeftijd lieten jullie je kind alleen in het ziekenhuis tijdens een opname?
En dan bedoel ik niet een uurtje of twee , maar een hele ochtend , dag (ivm werk) of nacht.
Ik zou graag willen weten wat andere ouders doen.
Mijn zoon van 9 wordt regelmatig opgenomen maar wil dan liever niet alleen zijn. (Even is prima, maar geen uren) ik wil dat liever ook niet ,maar mijn werkgever denkt hier anders over .

Edelweiss

Heftig verhaal zeg, las je andere topic ook.
Ik heb geen tips alleen zou je dit misschien ook in t ziekenhuis kunnen bespreken met de pedagogisch medewerkster ofzo? Zij heeft hier misschien wel
tips voor en iig ervaring mee, er zullen meer ouders met dit probleem te maken hebben.. ieder kind is anders uiteraard, maar misschien kan zij je helpen?
Heel veel sterkte in alles en vooral hoop ik dat je mannetje een stabielere gezondheid zal krijgen!
Heb wel bewondering voor je hoor!!

katja1986

Dank voor je berichtje! Lief!
Aankomende week moeten we naar de kinderarts voor controle. Zal ook eens bij haar vragen , of naar een pedagogisch mw idd!

Thirza

Hoi Katja, ligt een beetje aan het kind. Hangt hij thuis ook erg aan jou? Dan wordt het lastig, want in het ziekenhuis voelen ze zich natuurlijk ook niet optimaal.
Maar met 9 jaar zou hij in principe kunnen begrijpen dat mamma komt als het middageten op is, of zoiets.
In veel ziekenhuizen zijn tijdens de ochtenduren pedagogisch medewerkers aanwezig die met het kind kunnen spelen en begeleiden. In het kinderziekenhuis brengen ze indien mogelijk de kinderen naar de speelkamer en dan hebben ze ook afleiding met elkaar.
De hele dag erbij zitten is in de regel niet noodzakelijk, tenzij er een levensbedreigende of ernstige situatie is.
Ik weet uit ervaring hoe hondsmoe je kunt worden van hele dagen hangen in een ziekenhuis,
Wel vervelend dat de werkgever weinig begrip toont.

Dana2007

Nou mijn werkgever doet daar ook moeilijk over en ik vind het heel moeilijk om mijn kind alleen te laten ok ze is 9 maar je ligt in het zh omdat je ziek bent en natuurlijk wil je graag je ouders erbij hebben.
Ik heb geen tip voor je want het is bij mij ook stress in dit geval maar begrijp je volkomen dit is heel moeilijk heel veel succes

EmmaK

Dit is zo herkenbaar. Onze dochter van 9 jaar ligt ook met regelmaat voor een paar dagen in het ziekenhuis. Mijn gevoel zegt dat dit zelfs mijn baan na 15 jaar bij dezelfde werkgever te hebben gewerkt heeft gekost. Maar dat kan ik helaas niet waar maken. Sinds 2 jaar een andere baan. In het begin kreeg ik met gemak vrij of kort zorgverlof als ze vanwege de astma ziek thuis was. Maar nadat ze in september een paar dagen in het ziekenhuis lag en ze nu vanaf maandag ziek thuis is hoorde ik mijn baas vanochtend al diep zuchten toen ik belde om te vertellen dat ze gisteren weer een paar uur in het ziekenhuis had gelegen en dat ik zeker vandaag en morgen nog bij haar thuis blijf. Ben nu dus al benieuwd wat ik te horen ga krijgen als ik weer ga werken

Soosh

@katja1986
Jeetje wat naar zeg! Ik kan me voorstellen dat je je kereltje niet achter wil laten in het ziekenhuis. Ergens begrijp ik ook dat je baas je liever op kantoor ziet verschijnen, ook al voelt naar je werk gaan op dat moment echt als iets heel nutteloos / onbenulligs (kan ik me tenminste indenken). Ik heb geen tips, maar wil je sterkte wensen en volg vooral je gevoelt, ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan.

Ursula2019

Hallo Katja, dit is zo herkenbaar! Mijn zoon Jr nu 10 ligt meestal ook 2 keer per jaar in het ziekenhuis en ik blijf altijd bij hem. Het is al moeilijk genoeg voor hem dat hij weer moet blijven dus wil ik hem zeker niet in de steek laten. Ik heb het geluk dat tot nu toe mijn werkgever nooit moeilijk heeft gedaan maar als hij moeilijk zou doen, zou ik toch kiezen om bij mijn zoon te blijven.
Ik heb ook jaren in New York gewoond en voor Bloomberg een groot bedrijf gewerkt. Als mijn zoon dan ziek was kreeg ik betaald verlof. Hiervoor moest ik papieren invullen met handtekening van de specialist. Het zou fijn zijn als wij zoiets ook hier zouden kunnen krijgen. Ik ben de mogelijkheden hiervoor op dit moment aan het uitzoeken.
Groetjes, Ursula

Mamv2

Dat is echt wel heftig. De vorige keer kreeg ik geen vrij, maar was mijn man bij mijn zoon. Ik heb nu een andere werkgever, die is gelukkig heel flexibel. Ik heb nu ook heel ander werk, als ik maar WiFi heb kan ik werken en studeren.

katja1986

Wat fijn dat jullie allemaal reageren , en je daardoor ook weer even voelt dat je niet de enige bent die dit mee maakt. Tuurlijk weet je dat wel, maar soms kan ik me best wel alleen en onbegrepen voelen in dit soort situaties.
Mijn baan ben ik inmiddels kwijt.Het afgelopen jaar is mijn zoon bijna elke maand opgenomen geweest. Ik begrijp echt wel dat mijn werkgever dit ook veel vond ,maar je staat wel een beetje met je rug tegen de muur.

Emma die zuchten! Ik weet precies wat je bedoeld! Viel het mee of ben je nog niet wezen werken? Sterkte!

Dana , jij ook sterkte! Het is idd moeilijk!

Dank jewel Soosh!

Wat goed dat je dat aan het uitzoeken bent Urula! Dat zou inderdaad ook iets voor hier zijn! Ik begrijp dat je je zoon niet in de steek wilt laten! Ze zijn 10, en ja dat is al best groot ;-) maar in zo’n ziekenhuis soms nog zo klein :-)

Fijn dat je het zo kunt oplossen mamav! Ik ben nu ook meer aan het zoeken naar een baan waarbij dit zou kunnen.

Ik loop nu thuis en hoewel dat ook niet ideaal is (er moet toch brood op de plank komen) geeft het wel heel veel rust dat ik mijn mannetje gewoon kan ophalen wanneer de juf weer eens belt dat het niet gaat , of dat je zonder pijn in je buik over hoe je werk zal reageren naast hem kan blijven zitten in het ziekenhuis. Ja hij is al 10, maar hij krijgt juist steeds meer moeite met het feit dat hij daar continue ligt , aan zijn bed geplakt ivm zuurstof terwijl hij hyper is van de verneveling dus hij eigenlijk alleen maar wil rennen en vliegen , en zichzelf dus soms geen raad weet.
Daarbij heeft hij ook moeite met het feit dat hij steeds leuke dingen moet missen , en school , zijn sport niet meer kan doen op het niveau dat hij altijd gedaan heeft , niet mee kan doen aan schoolzwemmen etc. etc. Met vaak huilbuien en boze buien als gevolg. Op al zulk soort momenten wil je er toch gewoon zelf zijn voor je kind!!

Achteraf gezien vind ik het helemaal niet zo erg dat ik mijn baan kwijt ben , jammer is het wel, Tuurlijk! Maar mijn kind gaat toch echt voor. Nu Hopen op een beter jaar en een nieuwe baan met evt mogenlijkheden om thuis/zh te kunnen werken.

Trouwens nog een vraag aan jullie , ik merk dat ik het zelf ook wel moeilijk heb met het feit dat mijn kind zo vaak ziek is , dat het alleen maar erger lijkt te worden ipv minder , dat de andere twee kinderen soms een beetje ondersneeuwen op zh momenten , en het soms gewoon zo verdrietig is , dat soort dingen. Hebben jullie dit ook? Hoe gaan jullie daar mee om? Is daar al een topic over? Wie weet weten jullie meer. Bvd :-)

Iniedergeval bedankt voor alle lieve reacties en jullie ook veel sterkte! Groetjes Katja

EmmaK

Emma die zuchten! Ik weet precies wat je bedoeld! Viel het mee of ben je nog niet wezen werken? Sterkte!

Ik ben nog niet wezen werken omdat ik nu zelf ook ziek ben. Toen ik dat maandag meldde had ik het idee dat er twijfel hierover was. Maar ik heb ook ..geen controle gehad dus is dat misschien van mij een gedachten. Wel heb ik dagelijks een app gekregen met de vraag wanneer ik dacht te kunnen beginnen. Ik heb vanochtend maar gezegd dat ik maandag weer kom. Hoewel onze dochter nog niet beter is. Vanochtend op nacontrole bij de kinderarts geweest en er zit toch nog wat vocht in de longen al klinken die nu wel open. Omdat ze al prednison en antibiotica gehad heeft kan ze niet veel meer doen dan afwachten of het over gaat of juist weer gaat verslechteren. Dus we zijn er nog niet.
Soms zou ook ik daarom willen stoppen met werken zodat je er gewoon altijd gelijk kan zijn als het nodig is. Maar ja financieel hebben we mijn werk ook nodig.

EmmaK

Trouwens nog een vraag aan jullie , ik merk dat ik het zelf ook wel moeilijk heb met het feit dat mijn kind zo vaak ziek is , dat het alleen maar erger lijkt te worden ipv minder , dat de andere twee kinderen soms een beetje ondersneeuwen op zh momenten , en het soms gewoon zo verdrietig is , dat soort dingen. Hebben jullie dit ook? Hoe gaan jullie daar mee om?

Onze dochter is enigst kind dus ik heb geen ervaring hoe het is met andere kinderen. Wel merk ik dat ik het steeds moeilijker vind hoe de omgeving steeds op haar ziek zijn reageert. Gelukkig heeft ze 2 lieve juffen die echt goed aan haar zien wanneer ze het benauwd heeft en bellen ook echt op tijd. Het zijn meer de kinderen en ouders die het idee hebben dat het allemaal mee valt. Wat dat betreft maak ik eigenlijk misbruik van fb om er steeds foto’s op te plaatsen als ze verneveld word of in het ziekenhuis ligt. Ze wil dat niet maar ik doe het bewust zodat ouders van klasgenootjes en collega’s zien dat het toch echt daadwerkelijk weer eens zover is. Ook begint onze dochter nu ze wat ouder word te merken dat sommige denken dat ze zich aanstelt. Ze heeft een vriendinnetje die tevens haar klasgenootje is die in een rolstoel zit met een spierziekte. Daarover zegt ze dan dat iedereen haar veel zieliger vind omdat ze in de rolstoel zit maar zij ligt of hoeft veel minder naar het ziekenhuis dan ik en dat vind ze dan weleens stom. Dat vriendinnetje helpt haar wel altijd. Want zo mag ze altijd iemand uit kiezen wie er met haar mee in de lift mag (ze moeten anders altijd de trap naar de eerste verdieping nemen) en dan kiest ze altijd voor onze dochter omdat ze weet dat die het zwaar heeft met de trappen op lopen. Met gym kiest zij ook er ook altijd voor om met onze dochter in de klas te blijven dus zo komt ze daar ook vaak onderuit. En in de pauze doen ze ook altijd met nog 2 andere vriendinnetjes rustig spelen. Dus daar ben ik wel heel blij mee.

katja1986

Emma wat vervelend! Ja ,je kan zelf haast niet meer ziek zijn omdat je je al zo vaak moet ziek melden voor je kind! Ik begrijp dat je het liefst thuis zou zijn om voor je kind te kunnen zorgen! Moeilijk he?! Ik ben alleen staand ,dus helaas is het voor mij ook geen optie om thuis te blijven. Was hier maar iets aan te doen.

Ja te onzichtbaar voor veel mensen! Je krijgt reacties ,, oh dus dan heeft hij af en toe een pufje nodig” of ,,ach daar groeit hij wel overheen” soms echt frustrerend!
Ik begrijp heel goed wat je doet met foto’s op fb! Heb ik ook gedaan. Ook gaat hij dit jaar zijn spreekbeurt over astma houden , en laat hij dan foto’s zien van hoe hij er bij ligt als hij in het ziekenhuis is , en van in de ambulance , stiekem promoot ik dat ook een beetje om te laten zien dat het dus niet “alleen maar even een pufje” is! Ik hoop dat zijn klasgenoten dan ook zien dat hij zich idd niet aan stelt en beseffen dat het echt niet niets is.
Misschien ook een idee voor jouw dochter?
Wel fijn dat ze zo’n lief en begripvol vriendinnetje heeft!

Ik hoop dat je dochter snel weer opknapt! Beterschap voor jullie beidde en heel veel succes maandag!