een dag uit een leven met lef......

19-08-2008 om 10:37 uur Gesloten

:W Ha die Ria.....
Een wat andere titel, dan beslommeringen of muizenissen.
Het kwam door de topic 'leven met lef' van Rianne ietsje naar onderen toe. Boeiend om te lezen!
Uit onze briefwisseling is gebleken, dat we vooral de stelling 'COPD, we kunnen er mee leven, maar we gaan er niet naar leven' volledig onderschrijven.
We zouden zoeken naar een mogelijkheid om onze briefwisseling voort te zetten onder een andere topic.
Ik denk, dat deze vlag de lading dekt.  ^O^

Heerlijk voor jou, dat manlief weer thuis is en jullie de draad op kunnen pakken.
Het zal zeker nog even wennen zijn.
Gisteren ook zo genoten van al dat water, dat met bakken uit de lucht kwam zeilen.....

Ha, ha het ultieme moment om me eens met schoonmaakwoede op het huis te storten.
Dat zuchtte toch al een beetje stoffig onder mijn uithuizigheid naar tuin en bric a brac!
Eerst maar weer eens beginnen met die eeuwige was.
Ik vind het een gotspe, dat hoofdklasse-voetballers drie maal moeten trainen en dan heb ik het nog dubbel ook! En daarnaast dan een wedstrijd minimaal per week.(soms twee)
Weet jij.....en vooral bij zeer nat weer.....hoeveel heftig vuile was dat geeft.

Maar....ook wel heerlijk als het allemaal zo lekker fris aan het lijntje hangt. Ondertussen heb ik genoeg tijd om te mijmeren over het boek'Het zwijgen van Perlmann' van Pascal Mercier.
Zelden een taaier begin meegemaakt. maar ik weet, dat, als het maar een beetje in de buurt komt van zijn boek 'nachttrein naar Lissabon' het zeer de moeite waard zal zijn om door te zetten.
Het hoofdthema is een filosofie rondom taal.

Tegen de tijd, dat ik zolder en trap en hal ( de jongens moeten dus nu ook vandaag de eigen kamers doen) en badkamer heb gedaan, waarbij ik me altijd afvraag, of er minder prikkelende schoonmaakstoffen  :N zijn te vinden, die toch krachtig genoeg zijn, ben ik wel weer toe aan een blik op de computer.
Kop koffie erbij, wat is vakantie toch een heerlijkheid.
Daarna mijn kamer en de huiskamer....die zijn het snelst klaar. Wc-eetjes voor het laatst en als toetje zelfs de galerij geschrobd....mooi woord....geschrobd.
Lang leve het fitnesscentrum dat huishouden heet!
Denk niet, dat ik er aan verslaafd ben, want geloof me....dit is een ongelofelijke uitzondering.
Geen tijd voor met die fulltime-baan.
Maar daardoor smaakt de voldoening zoet! :Y

Ik ben vorige week op onderzoek uit geweest naar tempera.
Ik heb er vorig jaar mee geschilderd in la douce france en het heeft zulke prachtige kleuren.
Je moet er pigmenten voor oplossen in een ei-mengsel( met o.a. lijnolie en damar-vernis)
Ik heb het nu in huis en wil er vandaag mee aan de slag.
Ik laat je nog even weten of het gelukt is, ja dan nee!

Heb het goed
huggie,
Berna. *)

De reacties zijn gesloten.
07-11-2008 om 22:24 uur

Ha Berna dear,

Je was er maar twee weken tussenuit, dus dat valt weer reuze mee :)
Zo te lezen komt er heel wat kijken bij die lessen (waternymphen) en kan je eigenwaarde idd. een flinke opduvel krijgen. Tja, wat zegt dat? Ik moet zeggen dat als een soortgelijk iets mij overkomt, ik daar ook flink van ondersteboven ben…

Ik kom eigenlijk nooit in kringloopwinkels, tot we voor kort met een encyclopedie en andere overtollige boeken omhoog zaten en er ook een oude tv weg moest. Van de winkel daar kreeg ik het echter niet warm of koud. Ik ben dan ook nieuwsgierig geworden naar zaken zoals jij die beschrijft. Naarden is best een eind weg, vooral met openbaar vervoer. Ik kom er wel eens, als het fotofestival is;-) Tja, prioriteiten hè.

Ik kan me helemaal indenken dat je aan een week niet genoeg hebt om alles te doen wat je je voorgenomen hebt. Het is bij mij altijd van hetzelfde laken een pak.
Verjaardagen hoeven voor mij ook nooit zo, ik vind het dan veel te druk en praat ook liever (en beter) met mensen in kleine groepjes.

Hé, weer een oude bekende, Hans Warren! Ook ik heb zijn dagboeken destijds verslonden!

Voor de foto van de kinderen heb ik geen toestemming gevraagd. Voor zover ik weet hoeft dat ook niet, alleen als ik ze bijvoorbeeld in krant of tijdschrift zou willen publiceren, dan wel! Ik heb me nooit zo verdiept in portretrecht etc. omdat ik bijna geen foto’s van mensen maakte. Dat verandert zo langzamerhand wel, dus daar moet ik me dan ook meer in verdiepen.

Het klinkt allemaal erg leuk, wat je over het oerwoud en Rosa vertelt! Zoiets zou ik nou ook best leuk vinden om te fotograferen. Eerst maar eens verder met mijn interieurs…
Het pand in Amsterdam had inderdaad een erg hoge steile trap. Er waren overigens wel twee trapliften, alleen was ik al halverwege met mijn hele hebben en houwen toen ik dat in de gaten kreeg. Boven aangekomen moest ik eerst bijna een kwartier uithijgen…

Gisteren weer spirometrie test gehad. Die stond eigenlijk gepland op 11 december, maar vanwege toenemende kortademigheidsklachten heb ik gevraagd of ik eerder kon komen. Ik kon de Spiriva ook niet goed meer inhaleren. Nog nooit zo’n last gehad ook van de mist, ik kwam helemaal stuk op mijn werk aan.
De test wees inderdaad uit dat mijn longinhoud verminderd was. Vooral de hoofdluchtweg was flink vernauwd werd gezegd.

De waarden:
FEV1 75%
FVC 98%
PEF 66%
Interpretation zoals ik op de uitdraai zag staan: Borderline obstruction

Lisette, de praktijkassistente, besprak een andere manier van toedienen met mij, met twee medicijnen. Ze liet me een apparaat zien dat er beetje uit zag als een kegelvormige caviabol;-)  waarmee ik gemakkelijker zou kunnen inhaleren.
Op mijn vraag of er niets anders aan de hand kon zijn met mijn longen, omdat het zo hard ging nu, zei ze dat ze aan de huisarts zou vragen of er niet weer eens een longfoto gemaakt moest worden. ’s Middag belde ze dat er inderdaad een foto gemaakt moest worden en dat ze aan de hand van wat daaruit kwam verder zouden kijken. Ik kreeg voorlopig één nieuw medicijn, dat ik vandaag gehaald heb na het laten maken van de thoraxfoto (dat ging rap, zonder afspraak!) Geen voorkamer meegekregen. Volgens de bijsluiter viermaal daags inhaleren, atrovent heet het. Vieze smaak en droge mond! Verder maar even afwachten of er nog iets duidelijk wordt met de longfoto.

Gisteren op mijn vrije dag naar Leiden geweest, voor een regiovergadering van mediathecarissen. Ik moet toch ook mijn goodwill tonen na die twee weken zorgverlof. Bovendien was ik er al een hele tijd niet bij geweest, vanwege mijn studie. Het thema dat we dit keer hadden was de internetversie van de catalogus en daar ben ik wel in geinteresseerd. Er zit natuurlijk weer een fors kostenplaatje aan, maar we moeten als mediatheek toch met de tijd mee gaan en het voor jongeren aantrekkelijk zien te houden. Vanuit thuis de catalogus kunnen bekijken, je boeken kunnen reserveren, verlengen, recensies kunnen schrijven, attenderingen krijgen en nog veel meer, kortom een interactieve catalogus, dat lijkt me best interessant, al denken lang niet alle collega’s daar hetzelfde over. Nu nog wel de directie zien te overtuigen.
Ook voor mijn werk hou ik overigens een weblog bij www.mediatheek.weblog.nl

Mijn lief is al een weekje of twee aan het revalideren en het gaat redelijk. Hij heeft van de neurochirurg een verwijzing naar de pijnpoli gekregen voor zijn rugklachten, omdat er bij dit soort klachten niet snel geopereerd wordt, aangezien de pijn dan meestal toch niet verdwijnt. Ze opereren alleen als er sprake van uitval is. Nou ja, daar moet hij het dan maar mee doen.

Tot de volgende keer dan en veel plezier met je kindertjes op school en met je grote knullen thuis.
Ria

07-11-2008 om 22:35 uur

O jee, ik zie nu pas dat er nog een berichtje van jou is van 2 november. Ik dacht te reageren op een voorgaand berichtje. Nou, dit beantwoord ik dan wel een volgende keer, oké. Ik lees in de gauwigheid dat ik dat al gedeeltelijk gedaan heb.

Tot gauw maar weer, Ria

14-11-2008 om 23:17 uur

Ha Berna,

Ah, nog gefeliciteerd voor de zoon! *O* Langs de lijn staan, nee, echt niets voor mij. Wat dat betreft heb ik het getroffen, met 2 niet-om-voetbal-gevende mannen hier in huis. Lijnverslaving, leuk woord wel, gelukkig iets totaal anders dan lijmverslaving  ;)

Hm, met mijn BMI zit ik op het dubbele van jou, net in de gevarenzone dus!
Dan ben jij toch inderdaad wel erg licht, zou ik denken… Ik kan me zeker voorstellen hoe die kilo’s teveel je leven moeten hebben verziekt, zeker met al die diëten. Ik heb het van nabij ook meegemaakt met zus en schoonzus, waarvan er één is doorgeslagen van Boulimia naar Anorexia. Vreselijk en ook niet bepaald gezond. Ik heb wel wat aan dieten gedaan, maar nooit langdurig of vasthoudend. Meestal ging ik door tot ik weer in wat oude kleren paste. Nadat ik hoorde dat ik Coeliakie had, met de daarbijhorende beperkingen, ben ik mezelf eens lekker gaan verwennen met alle dingen die ik wel mocht eten, gevolg was natuurlijk dat ik weer een kilo of tien te zwaar werd. Na mijn Diabetes diagnose vlogen die kilo’s er eigenlijk vanzelf af, waarna ik een poosje erg lekker in mijn vel zat. Helaas, ik kon de lekkernijen wéér niet laten staan, zodat ik langzamerhand weer vierkanter werd. Dat gejojo is natuurlijk helemaal niet goed voor ons lijf. Van de week heb ik de knop eindelijk weer omgedraaid in de goede richting, want alles pleit ervoor om minder gewichtig te gaan leven! En ja, kleren moeten wel passen, niets is zo frustrerend om wéér niet te weten wat aan te doen naar het werk.  ;(

Zou je van de cortico’s die je inhaleert dan ook aan kunnen komen, zoals jij stelt? Dat lijkt me meer iets voor de tabletvorm, maar ik weet er het fijne nog niet van. Vandaag heb ik Flixotide gekregen als beschermer, samen met Atrovent moet ik dit nu een week of 6 gaan testen. Geen Spiriva meer dus. Ik ben benieuwd of ik er wat van ga merken. Geen voorzetkamer erbij gekregen, zoals de assistente eerst gezegd had, maar een discus. Eens kijken hoe dat gaat. Mijn longfoto was prima, niets bijzonders op te zien. Hoe is dat bij jou dan eigenlijk?

Het fietsen gaat momenteel zwaarder dan ooit. Hopelijk gaat dat met de nieuwe medicatie ook beter, want dat is voor mij de beste mogelijkheid om op mijn werk te komen. Met de bus ben ik veel te veel tijd kwijt en lopen zie ik ook niet als een goede optie.

Van dat bergopwaarts herken ik ook maar al te goed. In 2005 waren we in Amerika en wilde ik de zonsopkomst in Bryce Canyon vanaf een bepaald punt fotograferen. Dat had heel wat voeten in de aarde kan ik je zeggen. Manlief tobde met zijn hartklachten, maar hij maakte zich bezorgder om mij en mijn gehijg. En ik maar denken dat het mijn slechte conditie was. Die COPD spotjes zijn trouwens wel heel confronterend hè! Ik kijk zelden of nooit reclame, maar heb mezelf al een paar keer erop betrapt dat ik er ineens naar zat te kijken.

Tegenwoordig zijn we hier in huis niet meer zo vaak van die dauwtrappers en fris en fruitig al helemaal niet. Nu mijn lief ziek thuis is slaapt hij veel beter, gelukkig. Om een uur of 6.30 gaat dan het licht wel aan, zodat hij kan lezen, maar ik blijf de laatste tijd stoicijns doorslapen. Van de week was ik een beetje aan ’t kwakkelen met van alles en nog wat en niet naar mijn werk gegaan. Ik kon hele dagen blijven slapen. Toch wel een teken dat er iets niet helemaal lekker is met het lijf, denk ik. Maar wat lezen betreft heb je absoluut gelijk, de beste afleiding die er is (al wordt dat ook over seks gezegd :o).

Mooi verhaal over die neuroloog!
De oudjes in Amsterdam woonden daar tijden lang, met een nichtje. Dat nichtje heeft hen uiteindelijk tijdens hun laatste (demente) levensjaren verzorgd. Ze heeft daar (schrijnende) verhalen over verteld en plukt nu de wrange vruchten i.v.m. de erfenis van het (onderkomen) huis, dat voor de helft geloof ik naar goede doelen gaat (en naar de belasting)en dat momenteel met de crisis ook niet goed verkoopbaar is. Zelf kan ze eigenlijk niet eens de maandelijkse lasten van o.a. gas/water/licht opbrengen. Triest. Ik duim voor haar dat ze genoeg over houdt om een leuk klein huisje te kopen ergens aan zee, zoals ze graag zou willen.

Djembé, ook niets voor mij, maar ik wens je er nog heel veel plezierige en ontspannende sessies mee toe!

Fijn weekend en lieve groeten :W,

Ria

22-11-2008 om 14:58 uur

Hoi Ria.... -O- baal als een stekker, want ik had net drie uur aan een antwoord geschreven, maar in de tussentijd was ik weer uitgelogd en had het niet gemerkt en nu is alles weg....ik heb de moderator om raad gevraagd, maar het zou echt desastreus zijn en ook nog eens mijn eigen schuld, want ik had niets gesaved. Goeie les voor de volgende keer. Het was net zo'n lekker verhaal geworden.
Nu is de tijd op, want ik moet boodschappen doen en vanavond optreden....wens me sterkte en ik hoop dat ze me nog kunnen helpen.....morgen verder!
Huggie, Ber  :'(

22-11-2008 om 19:20 uur

Och Berna, wat zonde  :o
Sinds mij dat enkele jaren geleden ook eens is overkomen, schrijf ik mijn (langere) berichten altijd in Word. Ik hoop dat er nog een oplossing is voor dit probleem, want uit ervaring weet ik dat je je verhaal nooit meer zo opgeschreven krijgt als voorheen. Jammer van alle tijd die je erin gestoken hebt, want ook dat herken ik maar al te goed. Ik wens je dan ook inderdaad heel veel sterkte en hoop dat je tekst nog teruggehaald kan worden  :Y
Ook heel veel plezier en succes met je optreden vanavond, ik zal aan je denken ^O^

Liefs en een big hug, Ria

26-11-2008 om 11:52 uur

:) Ha lieverd...
Ik ben er gelukkig al weer overheen, maar ben tegelijk ook wel een paar kwinkslagen lichter. Die krijg ik inderdaad niet meer terug.
Ik zal proberen de draad op te pakken.

Eerst maar eens even wat algemene ontwikkelingen.
Ik ben vrijdag bij de longverpleegkundige en de longarts geweest. Met de verpleegkundige heb ik wel een half uur gesproken en dat was erg fijn.
Ik ben deze dagen wel (afwisselend)benauwder geweest en had de huisarts al om een extra ondersteuning gevraagd.
Ik kreeg sambutamol actavis 100 om extra te nemen, als ik benauwder werd. Van de longarts kreeg ik een voorzetkamertje voor de alvesco, want waarschijnlijk komt mijn omfloerste stem daar vandaan.
Het advies luidde ook te blijven spoelen na de puf.
Daarnaast dacht hij toch ook, dat ik bij tijd en wijle extra benauwd werd door verkramping bij het ademhalen. Dat had ik zelf al geopperd, want ik merk, dat bij ontspannende dingen zoals zingen het meestal eerder afneemt, dan toe. Ook handig om te weten.
Verder heb ik natuurlijk toch aardig wat hooi op de vork, maar wel leuk hooi!!!! Zou ik ook niet willen missen.
De gulden middenweg dan maar, twee stappen vooruit en dan een op de plaats. Zoiets.....
Mijn BMI, en dat zal jou als muziek in de oren klinken, was nu precies goed. Ik zat keurig in balans te zijn met vijf kilo meer aan de heup en dijen!
Ze waren heel tevreden en ik mocht met stempel weer voor een half jaar naar huis.
Ben benieuwd wat er bij jou allemaal uitgekomen is.
Ik voelde me zo lekker, dat ik meteen naar city ben gelopen en heb me bij vera moda een mooie wijde spijkerbroek aangeschaft, want niets is frustrerender dan je in te kleine broeken proberen te wurmen.
Het is gewoon een fait accompli dat ik mijn dagen verder zal slijten in een maatje meer.
Natuurlijk zullen de puffen niets uitmaken waar het de kilo's betreft, maar het is altijd zo'n handig excuus.
Een soort verzachtende omstandigheid, wat maakt dat het eigenlijk ook wel geoorloofd is.  Moet je het wel zo heel snel langs je neus weg zeggen, terwijl je naar je nagels tuurt of zo.

Ik moest nog denken aan het gejojo, toen we tijdens een studieconferentie van twee dagen met school in Papendal heerlijk met elkaar aan het swingen waren. Alle ruimte voor elkaar en verbonden.
Alle maten zijn in ons team vertegenwoordigt,evenals alle leeftijden. En ik werd helemaal warm van binnen toen ik iedereen zo optimaal zag genieten. Dik, dun, soepel, aritmisch....noem het maar op. Maar wat hadden we het goed samen en wat is het dan fijn, dat ieder zo dicht bij zijn eigen natuur blijft en we niet allemaal als barbiepoppen de dagen slijten. Stel je voor!
Trots ben ik daar op. Want iedereen is zo mooi in zijn/haar eigen persoonlijkheid.
Wow, wat een team!

Van het weekend was eerst zaterdag het optreden.
Het was in een motorhome. De weg er naar toe was wat moeilijk te vinden, maar er waren zo'n 200 mensen.
Het was een leuk honk. Iedereen had het goed naar de zin en we hebben onze longen uit het lijf gezongen! Alleen de rookmachine(het is wel alleen maar waterstof, maar toch)vind ik wat overbodig. Ik word er niet benauwder van, gelukkig.
De jongens vinden het volgens mij een leuk speeltje.....en ja, dan zijn ze ook weer van de straat, moet je maar bedenken.
Speciaal voor ons gasthuis hadden we 'get your motor running'   8-) ingestudeerd.
Het was wel helemaal te gek. Bij de tweede act had ik mijn kekke leren rokje aan. O ja, dat verhaal is verdwenene.
Vorige week ging ik op zoek naar een paars/zwarte outfit. Dat hadden we als zang afgesproken.
Ik kwam in een winkel een kort zwart leren rokje tegen. De verkoopster was ongeveer van mijn leeftijd en toen ik wat aarzelend naar de lengte keek, met die klutsknietjes eronder, knikte ze. Ja, dat herkende ze wel. Oud lijk in hippe outfit..... :N
Nee, ze zei het echt gezelliger, maar zo voelde het wel.
Toch vroeg ze nog even op de valreep, wat ik er mee wilde. En toen ik zei, dat het voor op de buhne was, werd ze ineens heel enthousiast.
Tuurlijk moest ik dat doen, lekker rocky, gaaf met een mooie paarse legging of majo. Wel in een 100 of 60 dernier, dacht ik er onmiddelijk bij. Dus toch maar gedaan en de tweede set in gewaagde outfit.
Een doorslaand succes en met al dat vet erbij heel veel minder een oud lijk. (Ha, ha).
Ik was om kwart over twee thuis, compleet door de hoeven gestort, maar trots en volkomen gelukkig.
De volgende dag had ik absoluut geen moeite met opstarten. Het viel me eigenlijk alles mee.
André zou de negentiende november jarig zijn geweest en ik had met de kiddies afgesproken, dat we lekker met z'n allen zouden wandelen in Amelisweerd, met daarna thee in het theehuis.
Wat een fijne dag was het, ondanks de verschrikkelijke kou en de sneeuw en gladheid. Ze waren er allemaal, behalve dochter en schoonzoonparijs. Het is fijn om even stil te staan bij André en samen het gemis te delen.
Thuis heb ik een grote pot boerenkool gemaakt en concludeerden we, dat het noodzakelijk was om een grotere tafel aan te schaffen, want met al die aanhang zijn we dan gewoon met veel!
Daar kan de, door mijn mishandelde grenen tafel, 'want eens ovaal nu recht afgezaagd' niet meer tegen op!!!

Rosa is weer voorbij. We hebben van haar genoten. Ze zag er op het laatst echt koddig uit met tijgerprint en luipaardenhoed....
Ik zou het leuk vinden, als je eens foto's komt maken tijdens zo'n project. Moet je even wachten tot we weer zo'n grote -alles uit de kast- hebben, die zijn het leukst.
Het oerwoud op het robbeneiland mocht maar een week blijven staan en toen werd het wel erg brandgevaarlijk. Maar we hadden er wel een hoop lol van.
Nu zitten we met het probleem van bange pietje. Een piet die volgens mij een ernstige kinderallergie heeft. Er was een DVD gekomen met een stuk film, waarbij te zien was hoe hij onze school bezocht toen de kinderen er niet waren!
Grappige reacties krijg je dan. De kinderen helemaal trots, want hij had in onze klas gezeten en ook nog op mijn stoel!!!!!

Ik ben met het port-folio van het kindje met het syndroom van Down begonnen. Het is dan een soort fotoboek van zijn belevenissen op school.
L. praat niet van buiten, maar wel van binnen, heb ik de kinderen geleerd. En met het fotoboek kan hij zich beter duidelijk maken.
Ik moet alleen nog de mogelijkheid vinden om de foto's op de computer op school op te slaan. Zeer oude bakbeesten, die zich tergend traag door de virtuele wereld slaan, tot grote ergenis van onszelf.
Misschien kan ik via de rugzakgelden wel een handig laptopje aanschaffen. Dat zou zo gek nog niet zijn. Want L. heeft het boek wel nodig. Zo kan hij thuis 'vertellen' over school en vice versa.
Ook al zo'n verrijking, om met dit kind te mogen werken!

Hoe komt het toch dat je van alle kwalen er zo veel toebedeeld hebt gekregen?
Coeliaki lijkt me al noiet leuk, maar in combinatie met diabetis helemaal niet.
En dan deze COPD nog.
Bij mij was er al die jaren niets te zien op de longfoto. Nu word ik bij elk bezoek doorgelicht.
Daarbij blijkt dat mijn longen wel schoon en droog zijn. Geen slijmvorming etc.
Heb wel gevraagd naar mijn witte en blauwe vingers. Hij denkt dat hier ook de verkramping een rol speelt. Als ik de wedstrijden van zoonliefveenendaal volg ben ik tenminste wel goed op kleur. Want na drie uur ijsberen langs het lijntje ben ik perfect blauwwit en dat zijn de kleuren van de vereniging.

Tja, dat van die sex, daar kan ik niet zo over oordelen. Aangezien ik alles onderneem met mijn oude homofiele vriendje(al vanaf mijn twaalfde), wij zijn al heel lang Will and Grace.....een soort avant la lettre......, kom ik niet vaak losse mannen tegen. Bovendien vallen we dan ook nog vaak op de zelfde en zien we er eigenlijk uit als een heel echt stel. Dat schiet niet op, dus. Bovendien denk ik, dat ik er nog helemaal geen tijd voor heb. Misschien later, als ik retraiteren ga!
Voorlopig heb ik het met al die grappige bezigheden druk genoeg. Ik zeg nooit nooit hoor, want je weet maar niet wat je tegen het lijf loop. Maar ik ben er niet gericht mee bezig.

Bij het verhaal over de oudjes moest ik ook steeds aan het liedje denken van 'de oudjes praten niet', van Jasperina de Jong, als ik me niet vergis. Zuur zeg, dat dat nichtje nu alleen de wrange vruchten kan plukken....Ik ga heel hard voor haar duimen. Het is hartstikke moeilijk om de zorg voor dementerenden op je te nemen. Ik heb, long long time ago, op een afdeling gewerkt met demente bejaarden.
Vooral het schemerduister, tussen normaal en dement is moeilijk. Hoe moet je grenzen trekken?

Ik heb net het boek uit van de kathedraal van de zee van Ildefonso falcones.
Het is zeer de moeite waard. Het speelt zich af in het Barcelona aan het begin van de veertiende eeuw.

Vandaag heb ik een ADV, heerlijk. Morgen moeten we er stevig tegenaan, want dan is er sinterklaasmaakochtend(leuk scrabblewoord) en gaan we de sint helpen door de cadeau's zelf te maken voor elkaar.
Dan is de hele school een bijenkorf van creatieve uitspattingen met heel veel kinderen en heel veel ouders en alle leerkrachten. Veel speculaas, pepernoot en chocomel om de stemming te verhogen met daar tussen door alle sinterklaasliederen, die er maar bestaan.
Wens me sterkte.

Zet 'm op  ^O^, een huggie voor jullie!
Ber :W

08-12-2008 om 00:31 uur

Dagdag Berna  :{w

Gelukkig heb je de draad weer op kunnen pakken, maar leuk is anders als je zo je best hebt gedaan om de juiste woorden te vinden voor een tekst, dat dan alles foetsie is.

Wat betreft je bezoek aan de longarts, ik ben benieuwd hoe die voorzetkamer jou bevalt. Ik merk ook nu weer met mijn nieuwe medicijnen dat het inhaleren wat moeizaam gaat. Het spoelen vind ik een goed advies. Ik heb dat tot nu toe steeds gedaan, behalve die keer dat ik met mijn vrijwilligers uit eten ging (lekker wokken) en er pas om 21.30 er achter kwam dat ik nog niets gedaan had met de inhalators die ik wel bij me had. Snel even tot me genomen, maar zonder water erna. De volgende dag had ik keelpijn. Misschien was het gewoon toeval en het was gelukkig ook zo weer over met wat strepsils, maar het zette me wel aan het denken. Soms heb ik ook even bijna geen stem, ik denk niet dat je dat bedoelt met omfloerst, maar het heeft er waarschijnlijk wel mee te maken.
Goed dat je door te zingen minder last van verkramping hebt! Dat kan ik dus echt niet!

Ja, jouw BMI klinkt me inderdaad als muziek in de oren. Bij mij gaat het afvallen nog niet zo geweldig, al probeer ik echt wel te minderen met van alles en nog wat. Gelukkig had ik wel de drive om er in november al mee te beginnen en niet te wachten tot de goede voornemens voor het nieuwe jaar. Samen met manlief elke week op zondagmorgen op de weegschaal en elkaar aan blijven moedigen, dat moet toch een keertje werken (zucht ze hoopvol). Waarom vind ik ook de verkeerde dingen zo lekker. Sinds ik coeliakie heb ben ik mezelf helemaal gaan troosten door de dingen die ik wel mag eten te verdubbelen. Daar moet ik echt vanaf.  :Y
Fijn dat jij je verzoend hebt met je “normale kilootjes” en die mooie spijkerbroek hebt gekocht! En wat heerlijk dat je zo over je werk en teamgenoten denkt.

Jouw zingen en rocken staat mijlenver van mij af, maar ik kan me zo’n optreden en je kekke outfit wel een beetje voorstellen. Mijn schoonzus zingt in een popkoor en daar heb ik een keer een swingend optreden van bijgewoond, compleet overigens met dirigent in strakleren broek, en een magere beentjes dat dié had.
Als je maar durft kun je alles aan, denk ik wel eens als ik op zaterdagmorgen het Volkskrant Magazine opensla. Wat ben ik dan toch eigenlijk een saaie mens. Maar gelukkig heb ik een man die helemaal niets met kleding heeft, dus zijn we twee saaie ouwetjes bij elkaar.
Mooi dat jullie zo verenigd waren op de 19e november. Verjaardagen zijn ook hier dagen waarop we nog eens extra stil staan bij het verlies, in ons geval van allebei een ouder. Het lijkt me extra moeilijk als je op jonge leeftijd je partner/vader) kwijtraakt. Een groot gezin biedt dan in elk geval weer veel warmte voor elkaar.

Ik hoor wel meer dat er op scholen van die oude computers staan. Jammer en ergerlijk, inderdaad. Zo’n laptop zou misschien wel een uitkomst zijn, toch erg belangrijk voor vooral zo’n kindje. Ik heb kort geleden een prachtige fotoserie gezien van kindjes met het sybdroom van Down, waar was dat ook alweer? Misschien kom ik er nog op…

Je schrijft dat je van die blauwwitte vingers hebt, dat doet me onmiddellijk aan mijn zus denken, die het fenomeen van Raynoud heeft: http://www.hartstichting.nl/go/default.asp?mID=5562&rID=120
Misschien iets om even in de gaten te houden…

Kathedraal van de zee klinkt aantrekkelijk, gaat op mijn lijst (ooit) nog te lezen boeken. Ik heb daar ook nog steeds het boek De kathedraal, van Ken Follet op staan, aanbevolen door o.a. manlief.

Je hebt ondertussen je sinterklaasmaakochtend al weer achter de rug en hopelijk is alles goed verlopen en hebben jullie met z’n allen veel plezier gehad. Dan heb je natuurlijk 5 december zelf nog voor de boeg. Vier je verder nog Sinterklaas, thuis of met familie?
Wij doen hier voor ’t eerst sinds 1981 helemaal niets met Sinterklaas. Nou ja, wel een chocoladeletter natuurlijk en zelfgemaakte (gevulde) speculaas en een (ontieglijk duur) glutenvrij banketstaafje. Maar geen cadeautjes, geen gedichten of surprises. We zullen zien hoe dat bevalt. We hebben jaren ergens rond de Sint een familieweekendreunie gehad, waarbij iedereen omstebeurt iets cultureels verzon en we gezamenlijk uit eten gingen, na eerst de nodige sint-activiteiten te hebben gedaan. Echt heel erg leuk! Maar ja, zoals dat gaat, er kwamen veranderingen en dat zijn niet altijd verbeteringen geweest. Later samen met het gezin van schoonzus een leuke avond met surprises, cadeautjes en gedichten, de laatste jaren alleen nog maar een kleinigheidje en gedichten en nu dus even niets.

Hmm, ik dacht mijn reactie eigenlijk wat eerder te zullen uploaden, maar inmiddels is Sinterklaas al weer voorbij. Mijn laatste zinnen zijn dus een beetje mosterd na de maaltijd, maar goed...
Het lekkers heb ik inmiddels allemaal op :@

Hughug,
Ria  :W

09-12-2008 om 19:16 uur

Ha die Rie..... ^O^
Heerlijk om je weer even te horen. Ik blijf het gezellig vinden om die kleine wederwaardigheden uit te wisselen met jou.
Heb natuurlijk weer een hausse aan sinterklaas over me heen gehad. Op school worden ze echt wild, hele gekke dingen kunnen ze dan ineens gaan doen. Bijv. kinderen die je normaal niet hoort rennen dan gillend van uitgelatenheid door de gang of trekken het kunstwerk dat ze aan het maken zijn door naar het vege lijf, zodat ik ze volledig be-tatood af mag leveren bij vaders of moeders......sorry jongens, foutje....schokschouder ik dan maar verontschuldigend met mijn allerliefste glimlach!
Sint had midden op het schoolplein autopech gekregen en het was hilarisch om hem hulpeloos bij een stevig rokend vehicle te zien staan, waarbij de twee pieten ieder aan een kant aan het duwen waren
Bange Pietje werd door het ondeugendste jongetje van school geholpen en kreeg het moedige Pietjes-certificaat. Opgelost. Lekker veel zingen, dansen, kunsten vertonen en dan is een half uur in de groep zo voorbij.

Gisteren vielen we echt weer midden in de kerst, my goodness, er zit ook geen moment in om even bij te komen.
Wel lekker sfeervol met veel lampjes en de prachtige kerstplaat van Herman van Veen.

Ben de laatste tijd af en toe aardig benauwd. Maar kan er niet achter komen of er een griepje prat of dat het van de copd is. Er is af en toe een verdikte klier in mijn nek en ook wat keelpijn, net als jij.
Met omfloerst bedoel ik zo'n hele zwoele soms wat brakke stem en inderdaad ....helemaal wegvallen doet ie ook wel 'ns. Wat zijn we toch een heerlijke kneuzen.
De voorzetkamer en het spoelen maken het wel minder. De voorzetkamer vind ik met name handig, omdat ik soms niet meer wist of mijn houdertje nu al leeg was of niet.
Die Alvescon had al lang leeg moeten zijn, maar daar kan ik nu nog steeds van puffen. Heb ik er dus zonder voorzetkamer toch een aantal van gemist!

Ik loop absoluut niet de hele dag aan mijn outfit te denken hoor. Het liefst loop ik in mijn lievelingsspijkerbroek, en een wijde slobbertrui, zo eentje waar je in kan wonen. Paar oude kloffies eronder en klaar!
Handig voor het werken met ecoline en plakkaat en sterke lijm etc.
Verkleden vind ik alleen maar leuk met toneelstukjes.....de band dus ook .....een en al theater, maar wel met overtuiging!
Ha, ha....malle, volgens mij is 'saai' het allerlaatste woord wat op jou van toepassing is!
Die reportage van mongooltjes stond in het volkskrant-magazine een aantal weken geleden. prachtig inderdaad, maar wel heel gestyleerd. Ik heb ze liever in het echie, met rode konen van de opwinding, haar in de war etc.
Prachtig mooie koppies hebben ze, kijk maar goed!

Ik ga er alsnog vanuit dat ik de onschuldige raynoud-vorm te pakken heb, als het warm is heb ik er nauwelijks last van. Waarschijnlijk zou ik eigenlijk gewoon naar een heel warm land moeten, vervelend hè!
Al hoewel.....daar wordt ik dan waarschijnlijk weer een stuk benauwder. Nou dan blijf ik toch maar hier wonen in ons ijzige kikkerlandje....waar ik alles mag zeggen wat ik denk en kan doen en laten wat ik wil.

Sinterklaas thuis hebben we met het doorgeefspel gevierd. Ieder koopt drie pakjes(we waren er allemaal, ook dochterparijs met manlief, dus lekker veel pakjes) en die heb je voor je liggen. Dan gaan we dobbelen en zijn er allerlei regels. Bij twee moet je bv. drie plaatsen naar links schuiven en bij vijf geef je al je pakjes weg aan degene met de minste.....etc, etc....
Het is een hele knusse meute, soms gieren we het uit en iedereen heeft z'n zinnen allang op verschillende pakjes gezet.
Aan het eind begint het grote uitventen. Ik heb dit.....wie wil het hebben!
Echt gezellig om te doen en dwars tegen alle commercie in, want je bent nog geen tientje kwijt per persoon en je hebt de hele avond lol.  *)

Zaterdag met Schoonzoonparijs in Putten gaan winkelen, want zoonlief moest daar voetballen. Wat een grappig dorp en hele vriendelijke behulpzame mensen, echt opmerkelijk!
Daar vinden ze het nog leuk als je een paraplu aanschaft voor 4.95 euro! Die hadden we 's middags eigenlijk ook nodig, want het begon te regenen, maar het was een van de cadeautjes.....dus hebben we onszelf aardig lopen kwellen met een plu binnen handbereik!!!!!
Maar er werd eindelijk weer eens gewonnen, dus het ware tranendal bleef ons bespaard. Geen thermohandschoentjes en sokken kopen hoor, die helpen nulkommaniks en zijn wel duur.
Ik ga maar een paar van die uggly uggs aanschaffen, bontgevoerd....of iets dergelijks!

Ik ben nu 'en joegen de vossen door het koren'aan het lezen van Siebelink, wat een narigheid weet die man bij elkaar te harken. It is not my kind of guy! Ik word er altijd een beetje verdrietig van....het zal aan mij liggen, want men loopt met hem weg, maar knielen op een bed violen maakte me woedend, omdat ze hun leven zo leidzaam ondergaan. Je zou ze echt door elkaar willen rammelen. Hallo, wakker worden, om je heen kijken en genieten............

Nou schat, ik ga een bakkie doen.
Zet 'm op en maak er een goeie week van!
Huggie, Ber :W

.

19-12-2008 om 15:01 uur

:W Ha moppie....
How's life.
Knal je ook met je kerstmuts tegen alle drukte aan?  >:O
Ik heb het steeds op het randje volgehouden, maar afgelopen woensdag ben ik dan toch geveld door een stevig griepje.
Balen, want deze laatste twee dagen zijn de leukste van het jaar. Woensdagochtend was ik met mijn hele ziel en zaligheid op school gekomen en in de kring voel ik mijn hart twee verdiepingen lager zakken en kreeg ik zo'n mal -ik ben nu even niet hier-gevoel. Daarna moest ik ontzettend klappertanden en heb me door Jos naar huis laten sturen. Maar ik moest hem eerst beloven langs de huisarts te gaan!
Hij kent zijn pappenheimers.
Ze heeft het hele riedeltje keurig afgewerkt en alleen mijn bloeddruk was wat hoog(185/85), maar ja....als je weer eens denkt dat je dood gaat, is dat volstrekt logisch.
Onkruid vergaat niet, dus....advies.....: onder de wol, uitrusten en absoluut even niet naar school!
Oké dan maar weer...zucht.
En nu heb ik achtereenvolgens voor drie jaar bij geslapen  :z en zit weer eventjes achter de pc, met van die verdroogde velletjes onder mijn ogen, die woensdag nog op forse wallen leken.
Gelukkig verleende de buuf eerste hulp met kippensoep en perssinasappelen en bleven de boys tussendoor mintthee aandraven, maar als ik aan mijn schatjespatatjes op school denk, baal ik eigenlijk enorm.
Als ik dan wat analyses los laat op de laatste dagen is het eigenlijk niet zo gek.
De grootste boosdoener is het virus waar mijn oude lieve vriend mee rond liep, toen ik hem zondag met een bliksembezoek vereerde. Daarvoor was ik naar een djembé-sessie van Victor Sams geweest in Cees Place in Utrecht. Wat schertste mijn verbazing? In deze toch al zeer vochtige kelder mocht gewoon gerookt worden!
Dan de heerlijke maar toch inspannende wapperhanden erbij, bergen energie dus en al het klappertanden in het begin om de lichaamstemperatuur op peil te houden.........en je begrijpt.........dat werkt niet lekker.
De dag daarvoor was het voetbalfestijn voor zoonliefveenendaal ook al een debacle, want die ging na tien minuten al weer het veld af en ik moest in die ijzige pool-wind mijn tenen wel honderdduizend keer stretchen om ze enigzins nog gevoel te laten behouden. Voor de vingers was het al te laat.

Dus maandag had ik het eigenlijk kalmpjes aan moeten doen. Na school waar het sfeervol en gezellig vol licht en warmte was, moest ik naar zang. Ook in Utrecht...altijd even stressen om op tijd te zijn.
Ik zag als een berg tegen de negen trappen op, die ik dan moet nemen. Maar ik was lekker vroeg en deed het kalmpjes aan, terwijl ik me ondertussen vasthield aan het feit, dat het weer een paar avonden sportschool scheelde......en kwam met het zingen weer helemaal bij. Ik kan al weer wat meer kopstem pakken en wat langer aanhouden en zo gaan we door. 's Avonds was tot overmaat van ramp een bandrepetitie in plaats van woensdag en we zitten vlak voor een optreden in januari en met al die kerstweken er al tussen, wordt het al minder oefenen, enz....
Maar toch wel weer veel van alles.

Waarom proppen ze alle eindejaarsdingen allemaal in een week?
Dat werkt gewoon niet.
We gaan gelukkig pas weer woensdagochtend naar Parijs. Dus ga ik niets meer doen tussen nu en dan.
Nu duik ik mijn bed weer even in, heb nog geen laptopje, die je overal mee naar toe kan slepen. Voorlopig even helemaal geen extra centen, want de auto is net gekeurd en gemaakt a raison de heel veel,dus dat was een aardige aderlating.
Ik ben nog steeds aan 't vrij worstelen met Siebelink........Ik wil je hele fijne feestdagen wensen.....heb het goed en geef ze van jetje!
Howdoe.  ^O^

21-12-2008 om 16:19 uur

Ha Berna,

Altijd leuk om weer wat van je te horen, maar in schrijven heb ik soms even geen zin. Ik ben de afgelopen tijd weer veel met beelden bezig geweest, waardoor ik dit forum (en jou dus ook, so sorry :@) even vergat. Maar hier ben ik weer… Ik heb even na kunnen denken over wat je schreef en wil je toch ook graag voor de kerst even antwoorden. 

Die drukke, maar vreselijk leuke Sint-en kersttijd op school bijna voorbij en nu gestraft worden met een flinke griep, die laatste dagen, dat is zeker niet prettig! Hopelijk voel je je inmiddels weer wat beter, want je gaat woensdag naar Parijs begrijp ik. Verplichte rust, maar dan wel met een boek, maken het leven dan misschien toch nog aangenaam genoeg. Fijn dat je goede buren hebt, die je een beetje verwennen. ‘En joegen de vossen door het koren' van Siebelink heb ik niet gelezen, maar wel ‘Knielen op een bed violen’, waar ik van genoten heb, zoals ik ook altijd genoot (en nog kan genieten) van de boeken van Maarten ’t Hart. Tegelijkertijd ergerde ik me inderdaad rot aan die manier van leven en wat een invloed bepaalde godsdiensten op mensen kunnen hebben. Maar het wordt zo fantastisch neergezet, in mijn ogen dan. Je kunt ook op geen betere manier een beeld van die, zo van onze manier van leven afwijkende levenswijze, krijgen dan door middel van dit soort schrijvers. Ik hou ervan om van andere werelden te lezen, maar gelukkig hoef ik er geen deel van uit te maken.

Op ’t moment ben ik verdiept in de trilogie over Berlijn, van Jenny Glanfield (Hotel Quadriga, Victoria en Verdeelde Stad). Ik zit nu in het tweede deel van deze  familiegeschiedenis, die zich afspeelt in de tijd vanaf de hoogtijdagen van het Duitse keizerrijk, tot de nadagen van de tweede wereldoorlog. Ik ben nooit zo’n geschiedenisliefhebber geweest, mede te wijten aan de manier van lesgeven van een bepaalde leerkracht, maar ik vind het nu erg boeiend om te lezen over de opkomst van Hitler en hoe het Duitse volk daar mee te maken kreeg. Al de historische figuren komen tot leven en maken je afwisselend erg kwaad tot begripvol. Fascinerend!

Fijn dat je met die voorzetkamer beter uit de voeten kunt nu! Ik ben me na een paar wat moeizame weken weer beter gaan voelen, nu de Atrovent en de Flixotide lijken aan te slaan. Ook zonder voorzetkamer, vooralsnog. Afgelopen donderdag heb ik weer een spirometrie- test gehad en ook die test wees uit dat er wat procenten verbetering waren opgetreden. Nu maar afwachten hoe lang dat zal duren. Bewegen mevrouwtje, bewegen, dat is het antwoord ;) Een paar weken geleden was ik bij de revalidatie van manlief aanwezig om wat foto’s te maken en daar vertelde de fysiotherapeut dat ná stoppen met roken en vóór het beginnen met medicijnen bewegen de eerste vereiste was! Tja, stoppen met roken is moeilijk als je nog nooit gerookt hebt  :) en medicijen heb ik al, dus dan maar bewegen. Help, hoe hou ik de sportschool van mijn lijf ;( Veel buiten gaan fotograferen, zou dat meetellen? Misschien wel als ik mijn loodzware Bronica in loodgieterstas meesleep en mijn statief op mijn schouders neem. Pf, hoe lang hou ik dat vol?

Wat die reportage van down kindertjes betreft geef ik je wel gelijk. Ik vond ze eigenlijk ook veel te “mooi” in de zin van gestyleerd en ik hou zelf ook meer van de natuurlijke uitstraling. Elk vlekje wegwerken hoeft van mij zeker niet. Ik hou ook zo van de karakterkoppen van oude mensen, met al hun rimpels en vellen. Maar ja, zelf hoop ik er voorlopig nog niet zo uit te zien…

Kerstdrukte  >:O ken ik gelukkig niet zo. We houden geen van drieën van veel gedoe. We hebben natuurlijk ooit wel eens gevulde kalkoen gemaakt en ook wel eens kerstmaaltijden voor de ouders, maar daar bleef het bij. Dit jaar gaan we op eerste kerstdag naar mijn zus, samen met andere familieleden en hebben daar dan een Indische maaltijd op zijn buffet's. Iedereen maakt wat gerechtjes en het gaststel zorgt voor de hoofdmoot en de drankjes. Tweede kerstdag komt een alleenstaande schoonzus en schoonmama van 86 en gaan we gourmetten, al jarenlang traditie in ons gezin met feestdagen. Lekker in ons ouwe kloffie beetje aankeutelen. Andere jaren zijn we veel alleen gebleven met ons drietjes, vonden we heerlijk. We gingen er dan ook wel eens op uit, naar bos of strand. Dat zal er nu wel niet van komen, maar dan maar op een ander moment. Derde kerstdag gaan we shoppen met schoonmoeders, want die wil graag een relaxfauteuil en er zit een zaak niet ver bij ons vandaan waar ze wel wat naar haar (let wel, moderne) smaak hebben.

Rest mij even niets meer dan jou en je gezin hele fijne feestdagen te wensen! Ben je met oud & nieuw ook in Parijs? In elk geval alvast alle goeds voor 2009 en dat het maar een gelukkig en gezond jaar mag worden!

Sterkte met je griep en doe het maar even lekker rustig aan, zo mogelijk. Parijs rond de kerstdagen is wel erg leuk, zeker met je dochter erbij. Geniet ervan!!

Tot mails, lieve (kerst)groet, Ria :W