Bruin worden op een bankje voor het Hospital Figueras.

15-07-2014 om 11:39 uur Gesloten

Dit jaar geen vankantie voor ons. Nou ja, af en toe een weekje want een beetje vrije tijd aaneengesloten heb je soms wel nodig. Als ik dus vakantie schrijf houd dat in dat we niet naar Spanje gaan voor de duur van 3 of 4 weken. Dat is omdat we volgend jaar naar Canada zouden willen gaan. Onze kleindochter woont daar.

Op dit moment lijk ik het op vakantie gaan totaal gebannen te hebben in mijn hoofd want ik moet er door mijn medewerkers aan herinnerd worden dat zij op vakantie gaan of juist net terugkomen. Ik hoop dan maar dat ze het goed hebben gehad of zullen hebben.

De laatste paar jaar dat wij naar L'Escala heeft het niet overgelopen van geluk in de zin van Strand, Zee en Blauwe Lucht. We gaan al jaren met de familie, wij met de auto en de spullen en de andere 5 a 6 met het vliegtuig. Mijn schoonouders hadden de leeftijd en gezondheid nog dat ze graag meegingen. Nu zijn we er allemaal nog dus die kansen moet je dan niet laten liggen.

Vier jaar geleden in een Villa aan de baai van Cala Montgo zijn er een paar dingen in elkaar geknutsuld die hun weerslag hadden op de gehele vakantie. Onze Dochter en Schoonzoon waren bij het kleien opeens in blijde verwachting geraakt en mijn Schoonmoeder, behoudens haar COPD, in goede gezondheid ontwikkelde gepiep en een vervelend gevoel. Ze kon niet meer zoveel en het lopen werd zwaarder.

Die vakantie vloog om en bij thuiskomst bleek mijn Schoonmoeder Kanker te hebben ontwikkeld. Longkanker met wat uitzaaiingen van de meest agressieve soort. Kans op leven werd plotseling erg klein. De behandeling moest gelijk plaatsvinden en dat vond ze goed. Zonder piepen en/of zeuren, aan de slag, huppetee. Ze had geen tijd voor Kanker want er kwam immers een achterkleinkind en naar later bleek nog een van onze zoon. Ze had geen tijd om Kanker te hebben.... ze had het te druk.

De behandelingen sloegen aan en nu zijn we vier jaar verder. Weer komt er een achterkleinkind in haar leven maar stil leeft dagelijks de angst voor de gang naar de man met de hamer. Tijdens de vakanties van 2012/13 zijn we weer in L'Escala geweest. Tweemaal kwam ze al ziek vanuit het vliegtuig aan. Nu gaan we niet meer met hen naar Spanje want we hebben het daar onder deze omstandigheden gehad. Ze mag ook niet meer vliegen, ontstekingen, kuren, saturatie en vooral Hospital Figueras. Geen zin meer.

Gek is het dat er geen COPD meer lijkt te bestaan terwijl dat toch steeds de oorzaak is geweest tijdens de vakanties dat het met haar zo slecht ging. Longontstekingen, vocht achter de longen e.d. Toch is het de Kanker die elke keer weer als eerste uit de kast komt. Er is dus een mechanisme dat we stapelen. De mens stapelt. Kuch, hoest, verkoudheid, verhoging, koorts, griep, longontsteking, kanker. En elke keer pakken we de hoogste in rang en zijn daar dan het meest bevreesd voor of zo. Maar die Kanker kan zo terugkomen, hetgeen ik snap maar alles had tot nu te maken met de COPD. Waarom hebben we het daar dan niet over. Minstens zo dodelijk al kan het wat trager gaan. Over een jaar is er vijf jaar geen Kanker meer prominent. Hoop dat we dan de top van de stapel kunnen afsnijden.

Vorig jaar werd ik in bijna 5 weken, vanwege ziekenhuisverblijf moeten bijboeken, bruin van het zitten op een bankje voor het ziekenhuis. Als ik genoeg had van het bankje nam ik de betonnen rand langs de border of ik ging wandelen. In het park, om het Castello waar Franco zijn laatste jaren voor zijn val heeft doorgebracht (5,6 km), in de stad. Zo kwam ik daar waar ik al minstens 10 jaar mijn zinnen op had gezet. Het "Musee Salvador Dali". Het Theatro. Omliggende schoonheid in kerk en panden, paden en pleinen, bogen en terrrassen. Het behoort tot de top 3 van meestbezochte Musea in Spanje. Nooit kwam het ervan om ernaar toe te gaan en nu... was het zo druk. Honderden meter wachtenden in de rij. Bij de E-Tickets was het niet veel beter. Met een zieke in het Hospital kon ik dat niet maken zo lang wegblijven.
Elke dag opnieuw ging ik kijken hoe de rijen waren en nam vervolgens gedesillusioneerd het besluit om naar mijn bankje in de zon terug te keren. Tot die ene dag. Nagenoeg geen rijen. De toegang lag open. Geen Russen in grote getale, die komen er graag blijkbaar. Ik kreeg de gelegenheid om naar binnen te gaan. Keek mijn ogen uit en verdwaalde in de idioterie die Salvador Dali heet. In het begin van de twintigste eeuw ontmoette Salvador Dali in Parijs Sigmundt Freud. Ze spraken elkaar. Salvador Dali vertelde Freud, "Het enige dat mij onderscheid van een krankzinnige is het feit dat ik weet dat ik niet Krankzinnig ben". Thuisgekomen in zijn verblijf in Cadaques vond Salvador Dali een brief van Sigmundt Freud waarin deze schreef, "Dank voor uw tijd, het gesprek met u heeft me veel verder geholpen!!".

Zo gaat het soms: Dali helpt Freud verder met zijn Psychoanalyse. Het moet niet gekker worden.

Zo gaat het soms: Mijn schoonmoeder is mijn "gevoelde" moeder.

Zo gaat het soms: De kracht van de geest blijkt het lichaam de baas!!

Zo gaat het soms: Er komen slechte dagen aan voor de een en goede voor een ander.

Ik kom terug voor het schrijven van mijn volgende verhaal. Dali, Freud, Picasso en o.a. Gaudi 8-)

De reacties zijn gesloten.
15-07-2014 om 12:02 uur

Hoi Willem, leuke blogpost weer.

Ik ben een paar jaar geleden naar een expositie van Dali geweest in Rotterdam. 'Verdwalen in de idioterie die Salvador Dali heet' is een passende beschrijving! Ik zou graag eens naar het museum gaan waar je over verteld. En ik moet zeggen dat zo'n bankje in de Spaanse zon ook niet al te vervelend klinkt ;)

Heel jammer dat de gezamenlijke vakanties in Spanje niet meer kunnen met de gezondheid voor je schoonmoeder. Hopelijk wordt de 5 jaar verder in (relatief) goede gezondheid gehaald.

15-07-2014 om 13:00 uur

Hoi,

Dank je. Fantastich die Dali. Het Museum kan ik iedereen aanbevelen ook al hou je er niet van.

Blijf me volgen via de Blogs zou ik zeggen. Wel leuk dat je een reactie geeft op dit forum. Meestal krijg ik die op FB.

en natuurlijk 8-),

15-07-2014 om 13:20 uur

Ik weet wat voor impact dit heeft op al je lieve mensen om je heen, en vooral ook voor jou.
Zo bijzonder om telkens toch weer een lichtpuntje te lezen. Ook dat hoort bij jou. Bovendien, jullie steun en liefde aan en voor elkaar maakt jullie een sterke eenheid.

Dat komt toch mooi terug in je pogingen om via het bankje weer nieuwe inspiratie op te doen bij  Dali, met of zonder steun van Freud. Je blijft het " gewoon " proberen, wat er ook op dat moment op je pad komt.
Ik ken je als een man met karakter die weleens een gelijkwaardige gesprekspartner  had kunnen zijn voor Freud.

Mooi om de verhaallijnen te volgen.
Maar dat blijf ik ook doen op FB  :)

Lieve groet, Nelly

15-07-2014 om 16:09 uur

Nelly,

Wat vind ik dit leuk om te lezen. Ik ben en blijf mezelf en probeer daarin krachtig te zijn. Niet bang om te tonen dat het soms minder gaat. Gelukkig heb ik mijn familie, zonder hen ben ik weinig tot niets. En fantastische buren waar ik bij terecht kan mocht dat nodig zijn.

Fijn dat je mijn Blogs volgt. Blij dat je er positiviteit in terugleest. Dat is mijn voorwaarde, aan mezelf gesteld.

Groetjes,

16-07-2014 om 18:39 uur

Ben zelf ook in Figueras geweest en het museum is inderdaad aan te raden. Dali en Gaudi hun kunst ken ik zeker en ik vind het hele mooie kunst. Ik snap wel dat er voor jou (jullie) een nare associatie aan zit...

16-07-2014 om 19:57 uur

Hoi,

Nee, dat is niet het geval. Je kunt alleen zo weinig anders dan in de buurt van het ziekenhuis blijven. 5 weken Spanje, 1 uur strand en 2 x zwembad. De rest van de tijd van en naar het ziekenhuis. Dan moet je het leuke zoeken en dan valt er overal wel mee te leven. Ik ben gek van kunst dus ja...

Groet en blijf me vooral volgen!! 8-)

09-08-2014 om 19:40 uur

Beste lezers,

Deze, voor de volgoorde, ook op naar de 1000.. 8-)