Sorry, ben verliefd geworden!!

Ik ben verliefd, niet te zuinig. Mijn dochter is vorige week bevallen van een alleraardigst propje mens. Negen maanden heet het “Kruimeltje” geheten en nu heeft het een gezicht en een naam. Fantastisch, nu al voor de derde keer. Hij is de eerste Kleinzoon. Chris Willem en daarmee met zijn tweede naam naar mij vernoemd. Ik ben dan ook verliefd. Verzamel foto’s en zwijmel weg met op dit moment Gilbert O’ Sullivan. “Clair” zingt hij in mijn oor terwijl het geluid aanzwelt en via mijn hoofdtelefoon mijn gehoorgang in dendert. Hoh, wat mooi en dan heb ik het in de eerste plaats over mijn kleinzoon. Mijn, ja dat mag ik toch wel zeggen met zo’n mooie naam. Opa is opnieuw opa.

Ach ja, je maakt wat mee. Mijn medicatie werkt in het kader van pijnbestrijding voortreffelijk. Nu al weken zonder een spatje pijn. Nog wel vervelende levensechte dromen of Hallucinatie maar dat is wel steeds beter in bedwang te houden en het grootste voordeel is dat het steeds slechts mijzelf aangaat. Ik word getroffen door de bliksem, doodgeschoten gevierendeeld en het is altijd nadat ik ben meegenomen. In een geblindeerde wagen naar uithoeken des lands. Gebroken beenderen of iets erger vallen mij ten deel en ik moet elke nacht of dag naar Huis lopen. Altijd maar lopen en dan ben ik zo moe als ik gewekt word door Ellen. Vandaag ook. Te gek voor woorden. De vragen daaromtrent zijn beantwoord door de arts in dienst. Een groepje medicijnen die ik gebruik heeft de gewoonte om een ander groepje medicijnen die ik neem aan te vallen. Een beetje oorlogje spelen over mijn rug. Niet goed. Echt niet goed. Maar ik moet het er mee doen is het antwoord op de vraag als ik de arts van dienst verzoek er eens over te denken of ook dit nog te voorkomen is. Een witte zakdoek zwaaiend voor ik mijn neus snuit of sterkers. Mee leren leven. Ja ja, mee leren leven. Dat zal ik dan ook maar doen want ik ben pijnvrij en daar mag nooit meer iets tussenkomen. Ik en mijn gevoel. Alles uit de buurt want ik ben pijnvrij. Pijnvrij

Herman zegt, schilderde, zong, maakte sculpturen en kuste zijn papagaai. Hij heeft ons al even verlaten maar ik wil u deze foto niet onthouden. Het brengt alles mee over hoe ik me voel. Vol kleur, eenvoud en lichtend. Ja ik vind dit lichtend omdat het in mijn gedachten ook zo is. Ik ben druk en loop over van ideeen die maken dat ik vol kleur en licht geraak. Mijn benauwdheid heeft me een paar dagen parten gespeeld en me bijna naar een kuur doen grijpen. Het ophogen van medicatie heeft in dit geval wonderen gedaans. Ja wonderen. Ook zo’n kleur. Mijn echtgenote heeft me de afgelopen week heel vaak mee op sleeptouw genomen. Heb het gevoel gehad dat ik leefde om te opsleeptouwnemen mogelijk te maken. Ik vond het als altijd fantastisch om met Ellen op pad te gaan. Ik ben nu eenmaal erg graag bij oma. Gisteren mijn hoofd op hol gebracht door Shae die in Canada woont. Zo via Skype de huiskamer in. Weer verliefd en mijn dochter en haar witte snoetje van zo vlak na de bevalling maken mijn kleurenpallet compleet. Kleur en drukte in mijn hoofd en leven weergegeven door een foto van Herman Brood. Herman oh Herman vanwaar die duik in het diepe. Je bracht en brengt KLEUR.