Gelukkig kan ik wel genieten .

26-08-2016 om 08:09 uur

En dan ineens is de vakantie voorbij. Waar zijn die weken gebleven? Heb net mijn eigen facebooktijdlijn eens teruggelezen en wat hebben we toch veel gedaan. Heb de afgelopen jaren nog nooit eerder zo'n actieve vakantie gehad. Als ik mijn man noem in eerdere blogs dan komt hij er vaak niet zo heel goed van af, maar deze keer...alle lof. Hij heeft avonden zitten googlen op rolstoelvriendelijke wandelpaden, bij bezienswaardigheden gekeken of deze ook geschikt voor me waren en kwamen we een heuveltje tegen dan kreeg ik een duwtje in de rug mee en mocht er enkel een trapje zijn dan bracht hij de loopfiets mee omhoog.
Zonder deze was ik waarschijnlijk nergens gekomen, want het lopen is en was de afgelopen weken pijnlijk. Heb nog mijn bloedwaarden laten meten en de reumafactor was bijzonder hoog. Ben inmiddels kunstenaar, schrijver en goed op weg om weervrouw te worden. Ik heb geen buienradar meer nodig, mijn gewrichten geven het wel aan.
Afgezien van de pijn in de gewrichten brengt het ook weer de nodige kunstgrepen met zich mee.
Na de fysiotraining van de donderdag heb ik 's avonds weer een pijnlijk linker schoudergewricht. Nu ben ik linkshandig dus...gedoe. Daarnaast heb ik last een pijnlijke rechter wijs en middelvinger. Niet handig. Neem nou bv. mijn lunch, toen een broodje en een beker bouillon, deze nuttig ik bij mijn bureau terwijl ik, net als vele andere dagen, Candy crush. Gelukkig kan ik nog mijn muis bewegen. Normaal is het multistasken en gebruik ik beide handen, maar nu is het onmogelijk om de beker soep met rechts te drinken, dus zou dat links moeten, maar ik kan de mok niet met links bij mijn mond krijgen...te pijnlijk. Lepel opgehaald en en door deze wat onhandig tussen pink, middelvinger en duim te balanceren gaat het lukken. Hetzelfde probleem doet zich voor in de avond als ik mijn glas wijn wil drinken en dan moet ook de fles nog los. Waar een wil is is een weg ...
Het geeft enkel ongemak, of ik nu naar toilet moet of de trap op wil. Kan niet leuninghijsend naar boven, me niet aan de deurklink van het toilet hijsen. Nu moet ik zeggen dat door mijn geloopfiets mijn beenspieren sterker zijn geworden en ik kan meestal wel met losse handen opstaan.
Binnenkort weer naar de longarts en maar eens kijken of er iets aan de puffers kan veranderen, want de balans tussen voordelen en bijwerkingen slaat inmiddels aardig door naar de verkeerde kant.
Heb vaak mondschimmel en daardoor een droge mond en keel. Het gebeurt regelmatig dat ik met iemand in gesprek ben en dan ineens kan ik niet meer slikken... dit voelt erg naar en gelukkig lukt het me om dan goed te ontspannen en kalm te blijven en dan komt het wel weer goed, alleen zitten de eventuele gesprekspartners dan heel raar te kijken, want een Roelie die stilvalt is een zeldzaamheid.
Gelukkig waren de genietmomenten vele malen groten dan al het ongemak en dat maakte veel goed.
Afgelopen week naar de Etstoel in Anloo geweest. Zo'n relaxte sfeer. Ik had wel gezien dat er kinderen op de rug van een grote Belg mochten rijden, maar had niet goed door dat ze rondjes bleven lopen. Ik sta op een gegeven moment te kijken bij een kraam en voel ineens iets zwaars op mijn schouder. Denk eerst nog dat het de hand van mijn man is, maar dan hoor ik een vreemd geluid en kijk om. Ligt daar zo'n groot paardenhoofd op mijn schouders, die wilde er graag langs. Ik moest zo vreselijk lachen en de mensen om me heen lagen ook dubbel. Mijn gezicht scheen boekdelen te hebben gesproken .
Daarnaast heerlijk gewandeld in de bossen van staatsbosbeheer, over hun mooi aangelegde familiepaden. Heet is zo fijn om na een evenement met veel lawaai de stilte op te zoeken . Nu ik niet op obstakels op de weg hoef te letten kan ik rustig alle kanten opkijken. Mijn camera in de aanslag om mooie dingen vast te leggen die mijn ogen zien. Een hart in het wolkendek, dansende bomen en monsters die zich vastklampen aan hun stammen. Dat is genieten...
Ik heb de foto's die gemaakt zijn op mijn dagtripjes openbaar gezet op mijn tijdlijn, dus deze kunnen door ieder die dat wil bekeken worden en zo kunnen jullie even meegenieten.

Sluit weer af met een gedicht, deze is van mei 2007

Leven / Troost / Geen Thema

dieren met hun jonge kroost
uren kan ik naar ze kijken
dat tedere en zorgzame
en niet van hun zijde wijken

dat instinct, dat moedervoel
vult me met warmte, doet zoveel
terwijl mijn hart smelt van ontroering
proef ik zout van tranen in mijn keel

zoeken naar troost en het dan vinden
emotievoel bij wat je ziet
als ik geen verdriet zou hebben
voelde ik die troost ook niet

Login of registreer om te reageren