Lung Cancer Risk Following Detection of Pulmonary Scarring by Chest Radiography....

12-04-2017 om 11:19 uur

Is er uitleg te geven waarom scars en scarring (fibrotic scars) wel of geen verhoogde kans op longkanker geven? Dit onderzoek, lijkt toch een verband aan te geven.

en hoe verhoudt zich dat tot een litteken op je long na een doorgemaakte infectie.

Yu 2008 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2866505/

Login of registreer om te reageren
25-04-2017 om 11:05 uur

Dag roos,

Wat ben jij een ontzettend moedige en dappere vrouw!
Veel mensen zouden in jouw plaats alleen nog maar klagen, wat ook begrijpelijk zou zijn. Van jou kan iedereen nog veel leren!

Men zegt vaak, een ongeluk komt nooit alleen, maar nu zou het voor jou toch mogen stoppen.
Alles heeft ook een invloed op elkaar hé, Het is echt bewonderenswaardig hoe jij ermee omgaat.
Maar het heeft inderdaad geen zin om te tobben over wat kan gebeuren, je hebt je leven niet in de hand.

De pijn die ik heb zou volgens de artsen na een lange tijd wat kunnen afnemen, ze spreken dan over 20 jaar, waarvan al 4 jaar voorbij is.
Ik denk er zo weinig mogelijk aan, doe wat ik kan, en geniet van wat ik kan.
Wat de toekomst brengt weten we toch niet.

Jouw boodschap om van iedere dag het goede te onthouden is zo mooi!
Vaak klagen mensen over zo onbenullige dingen, en vergeten ze de mooie dingen.

Ik hoop dat je in je omgeving mensen hebt die er voor je zijn.

Ook voor jou een heel dikke knuffel!
en heel veel lieve groetjes,
Ilse

Login of registreer om te reageren
26-04-2017 om 09:08 uur

XXX lieve Stefanie.

Hoi Ilse,

Rot hoor die pijn,duurt bij mij al 11 jaar,bij jou al 4 jaar,
Het is bij mij wel een heel stuk afgenomen in de loop der jaren.
ik vind het hartstikke knap en sterk van je dat je er zo mee omgaat,
en kan denken het is niet anders.

En inderdaad,geniet van wat je nog wel kan,
Jezelf verwennen ,en lief zijn voor jezelf,naar jezelf luisteren is zo belangrijk,
en soms effe toegeven dat het leven met pijn en benauwd zijn soms hartstikke moeilijk is
hoort er gewoon bij.
Als je er effe aan toegeeft ,des te sterker voel je je dan weer,
als je er tegen blijft vechten vreet het al je energie weg.
Zo doe ik dat met mijn moeilijke dagen.

Ik heb veel lieve mensen om me heen,
Ik heb 3 lieve Kinderen,en een lieve Schoondochter,
Allemaal al lang de deur uit hoor.
Ik heb een lieve vriendin,
En ik word 3 Xper week gedoucht door de thuiszorg,
ik noem ze mijn Douche Brigade,zijn hartstikke lieve meiden,
ze komen hier al 5 jaar.

Ik ben praat al jaren met lieve ME lotgenoten,en Kanker lotgenoten.
vind ik erg fijn,en helpt ook veel,
we steunen elkaar,sturen elkaar kaartjes,en er is veel humor.
Is zo fijn he,je hebt maar een half woord nodig.

Heb jij lieve mensen om je heen?
Ik hoop het voor je.

Ik kan niet zo goed tegen mensen die klagen om niks.

Maar mensen die klagen die zo ziek zijn zoals ons,
of met veel pijn, of benauwd,die het allemaal even zat zijn,en het moeilijk hebben
dan ben ik er voor ze,altijd.

Dikke warme sterkte knuffels xxx

lieve groetjes roos 48

Login of registreer om te reageren
29-04-2017 om 17:37 uur

Dag Roos,

Ik ben ontzettend blij voor jou dat je ook zo veel lieve mensen in je omgeving hebt die er voor je zijn.
Ik denk dat dat het allemaal veel makkelijker om dragen maakt.

Ik heb een schat van een man, hij neemt eigenlijk bijna het hele huishouden op zich. Op momenten dat het wat beter gaat doe ik wat ik kan.
Als hij na een werkdag thuiskomt, en ik heb de keuken van het ontbijt nog niet kunnen opruimen, zeurt hij daar nooit over. Dan is hij eerder bezorgd omdat hij dan weet dat het voor mij een moeilijke dag is geweest. Daar voel ik me soms enorm schuldig over.

Toen het allemaal begon, en ik na de longoperatie enkele maanden bedlegerig was, en voor alles hulp nodig had kwam er ook een verpleegster.
Mijn man wilde toen niet meer gaan sporten, hij wilde me niet alleen laten, in geval ik op de bedpan zou moeten, of gelijk welke hulp nodig zou hebben.
We hebben altijd allebei veel aan sport gedaan, en we hadden dat ook echt nodig om gelukkig te zijn.
Ik heb toen een vriend opgebeld en gevraagd om mijn man te komen halen om samen te gaan tennissen zodat hij er toch even tussenuit zou zijn. Als onze jongens thuis zijn kunnen die me ook helpen.
Eerst was hij daar boos om, en wilde hij niet, maar gelukkig heeft hij de draad toch terug opgenomen.
Ik zeg hem altijd, het is niet omdat ik het niet meer kan, dat jij niet meer van sport mag genieten.
Ik ben zo blij dat hij nu terug de dingen doet die hij graag doet zonder zich schuldig te voelen omdat hij me dan alleen laat.

We hebben samen ook 3 lieve zonen.
De 2 oudsten studeren momenteel aan de universiteit, en zijn in de week vaak op hun studentenkot. Maar elk weekend of vrij moment komen ze naar huis.
Mijn jongste zoon zit nog in het middelbaar onderwijs en woont thuis.
Ik kan ook altijd terecht bij mijn familie, en ze helpen me waar nodig. En ik heb een aantal echt goed vriendinnen die er voor me zijn.

Het klopt inderdaad dat praten met lotgenoten echt deugd doet. Zij zijn de enige mensen die echt begrijpen hoe het is om zo iets mee te maken. Je hoeft het niet uit te leggen, het is zoals je zegt, je hebt maar een half woord nodig om elkaar te begrijpen.

Hele dikke knuffel
xxxxxx
Ilse

Login of registreer om te reageren
05-05-2017 om 09:32 uur

Hoi Ilse,

Sorry dat het effe duurd,voor ik reageer,
maar ik kan soms niet anders.

wat fijn dat je ook zulke lieve mensen om je heen hebt
Leuk 3 zonen.

Ik heb 1 Dochter en 2 Zonen.

heerlijk dat je zo geholpen word.

Goed van je dat je je man toch naar het sporten hebt gestuurd,
anders word het alleen maar Mantel zorg.

Wel fijn dat je ook je Lotgenoten groep hebt om te praten.

dikke hou je taai knuffel. :-*

lieve groetjes roos48

Login of registreer om te reageren