Ziekte bachetaliseren voor de buiten wereld.
15-06-2017 om 05:46 uurIk wil jullie die allen met copd te maken hebben graag iets vragen als dochter zijnde van een patiënt.
Mijn vader word steeds meer hulp behoevend ook al ontkent hij dat in alles en blijft zeggen dat ie het allemaal wel redt zo,maar ik heb inmiddels gemerkt dat het douchen hem dus helemaal niet meer lukt en dat bijna elke inspanning hem teveel word.
Na overleg met de longverpleegkundige en wat lichte dwang naar hem toe beginnen we volgende week met 2x in de week thuiszorg omdat het echt nodig is en het geeft ook mij een goed gevoel dat er een oogje op hem word gehouden als ik er niet ben.
Ik vraag me al maanden af waarom als je zo benauwd en kortademig bent en het leven steeds zwaarder word je als COPD patiënt toch blijft doen voorkomen alsof je het allemaal wel alleen kunt en alle hulp van de thuiszorg weigerd....
Ook het liegen of liever gezegd het niet eerlijk zijn hierin staat centraal bij mijn vader .
Als ik hem bel zegt ie altijd dat het goed gaat terwijl ik na een uurtje dan een berichtje krijg van de overbuurman dat hij een hele slechte dag heeft,voor mij dus niet duidelijk en geeft ook anderen een vertekent beeld.
Is dit herkenbaar voor jullie?
@posi
Ja, erg herkenbaar. Bijna niemand vindt het leuk om zich kwetsbaar op te stellen. Een zwakheid of kwaal toegeven is moeilijk, zelfs tegenover directe familie of tegen de partner.
Verder wil niemand zijn partner en kinderen tot last zijn. En hij wil vooral ten koste van alles de regie over zijn eigen leven behouden. Op zich is dat normaal maar er zijn grenzen. Vooral omdat jij onder zijn eigenwijsheid gaat lijden. Je vader zal moeten inzien dat hij het alleen niet meer redt. Dat is de eerste, allermoeilijkste stap want ouderen kunnen soms best wel ongelooflijk dwars en eigenwijs zijn.
Sterkte.
Wat Reuzenkakatoe zegt klopt denk ik goed. Verder zijn er ook mensen die ziek zijn en ouder worden die zelf niet goed in de gaten hebben hoe slecht het eigenlijk met ze gaat. Zeker bij geleidelijke achteruitgang passen mensen zichzelf steeds aan en blijven ze denken dat het allemaal wel lukt.
Mijn vader probeert alles heel goed te verbergen maar valt door de mand als je langer dan een half uurtje bij hem bent.
Als ik er ben dan is dat gelijk een hele dag en heb ik een beter beeld,ik woon 150 km bij hem vandaan werk 6 dagen in de week en op zondag ben ik zijn mantelzorgster het zou dan zo fijn zijn als hij zijn kwetsbaarheid ook aan anderen laat zien zodat ik niet alles alleen hoef te doen.
We hebben inmiddels de thuiszorg ingeschakeld maar die hebben een cliënten stop,ongelofelijk en een domper want hij heeft het zo hard nodig.
Voor nu staat hij op de wachtlijst dus afwachten hoe lang het duurt voor hij die hulp krijgt.
hoy Posi
ja ik ben ook Copd patient zit in stadium Gold 4
geen pretje verzeker ik je maar ik ben net als je vader.....ik ben dan wel een vrouw maar ik herken dit natuurlijk ... ook ik doe mij beterder voor dan wie ik eigenlijk ben
ik heb gelukkig hulp van mijn 2 kinderen ... mijn zoon en mijn dochter
bij mijn dochter hoef ik mij niet anders voor te doen zij kent mij door en door en is erg lief voor mij ...... mijn zoon ook hij komtt 3 x in d e week naar me toe maar hij kan het moeilijk verwerken dat ik het zo benauwd heb ...dus als hij bij me is doe ik mij ook beterder voor dan ik me voel want hij wordt er zo verdrietig van en dat vind ikzo erg
dus snap je vader wel
groetjes van Muffin
Dank Muffin voor je lieve reactie.
Afgelopen maandag is mijn vader opgenomen om te revalideren in een verpleeghuis,hij heeft 2 weken geleden zijn heup gebroken en het is heel slecht met hem gegaan.
Zijn heup is nu stabiel maar zijn copd is nu het grootste probleem bij zijn revalidatie,hij redt het gewoon niet en heeft het erg zwaar,ook psychisch .
In het verpleeghuis de eerste nacht een paniekaanval gehad en daar heeft hij gisteren de hele dag van moeten bij komen.
Ik heb inzage in zijn zorg dossier gekregen zodat ik niet iedere keer aan hem hoef te vragen hoe het gaat en dat vind ik fijn en geeft me rust.
Ik woon 150 km bij hem vandaan en heb geen broers of zussen,ik zorg voor hem in de weekenden maar werk zelf ook 6 dagen in de week dus het is zwaar maar ik probeer ieder weekend bij mijn vader te zijn.
Sterkte Posi vergeet je eigen gezondheid niet je hebt beslist een zwaar leven. Probeer ook te relaxen en geef wat meer uit handen aan de verzorgers.
Heel veel kracht groetjes Shadow
Dank Shadow voor je lieve woorden.
Het gaat niet zo goed met hem,hij houdt inmiddels heel veel vocht vast in beide benen en rechterarm waardoor hij nog kortademiger word,helaas kunnen ze hier niets aan doen omdat hij gewoon niet genoeg mobiel is.
Voel me machteloos en intens verdrietig.