Regen en zonneschijn..

06-04-2019 om 10:20 uur

Hoi hoi!
Er is alweer een week voorbij gevlogen sinds ik de vorige blog schreef! Het gaat snel, de tijd tikt weg en de dagen gaan open en dicht... Een week vol regen en zonneschijn! Letterlijk en figuurlijk eigenlijk wel.
Ik vind die opkomende buien zo fascinerend, een donkere streep aan de horizon, uitgroeiend tot een dicht naderende grijs/zwarte wolkenmassa.. De wind trekt aan, het is erg dreigend! Het is n mengeling van gespannen afwachten wat er komen gaat, wat er uit komt en verwondering hoe zo n bui ontstaat.. Nou, er kwam veel uit! Heel veel regen en onweer, felle flitsen soms direct gevolgd door een harde dreun. Het waren pittige buien afgelopen week! Maar na de bui kwam de zon weer door, droogde alles weer op met haar warme stralen en vergeten was de bui!
Het zonnetje is al zo lekker warm, op n beschut plekje in de tuin koester ik deze momentjes! Heerlijk, neus in de zon, opwarmen en mijmeren over de lente en zomer die voor de deur staan.. De bloesems zijn met de buien vervlogen en de takken worden groen van t jonge blad. Schaduw in de maak voor warme zomerdagen! De vogels verzamelen in de tuin allerlei materiaal om nestjes te bouwen, gezellige bezigheid.. De duifjes jagen achter elkaar aan, op zoek naar n partner.. s Morgens worden we gewekt door t gekwetter van alle vogels.. Alles ademt lente, het seizoen van t nieuwe leven, van groei en bloei!

Ook afgelopen week had ik een sessie ergotherapie. Had gestoeid met dagschema's, genoeg rust nemen zodat mn hoofd niet te veel overprikkeld raakt. Daarnaast toekomen aan t maken van n warme maaltijd, de kids aandacht geven, wat tijd voor mezelf en mn hobby's.. Maar ook gesprekken met hulpverleners, n bezoekje aan n vriendin en medische afspraken niet te vergeten.. O en ook moet ik tijd vrijmaken om spierversterkende oefeningen te doen.. Het is een ware kunst om alles zo te plannen dat t vol te houden is! Ik was er met vliegende enthousiasme aan begonnen, mn neus stotend en onderuit gegaan.. Weer opgestaan en verder gegaan, dingen geschrapt en al doende gekomen tot n schema wat redelijk passend is. Met de ergotherapeut besproken, er zitten nog 'stukken dag' in waar ik geen raad mee weet.. Waar mn moederplicht me roep door te gaan en mn lichaam schreeuwt te stoppen.. Dilemma's waar we vast uit gaan komen, de tijd zal leren hoe.. We gaan er verder mee aan de slag, proberen en leren gaan hand in hand!
Ik ben erg resultaat gericht en vroeg aan de ergo, 'het gaat best goed al met de planning, hoe lang moet ik dit vele rusten volhouden om n minder overprikkeld hoofd te krijgen?' 'Nou meid, zo gaat t niet. De schade in je hoofd is blijvend en door de schade treed de overprikkeling op.. Er zijn wel mensen die wat verbetering krijgen door de therapie maar ik heb nooit iemand gezien die zonder klachten was na afloop'. Oké, slik, stilte.. Ik voel de bui al hangen, door mn hoofd vliegen allerlei senario's.. Dit is waar ik bang voor was, wat ik gelezen had op internet en wat de revalidatiearts ook al had gezegt, wat ik had weggestopt en niet wilde weten en geloven..
Ik groette de therapeut, ging met de taxi naar huis en hielt me groot. Maar eenmaal thuis, alleen in beschermde stilte van ons huis, heb ik gehuild... Ik voelde pijn en verdriet, heel intens ook de moeheid van de valse hoop.. Mijn man kwam niet lang daarna thuis, dat was fijn want we konden er over praten en samen zochten we naar nieuwe lichtpuntjes, naar mogelijkheden en positieve dingen. Die zijn er, je ogen moeten er voor open gaan, je kan er aan werken... We besloten om te beginnen met t maken van n plekje waar ik, beneden, in alle rust mezelf kan terugtrekken en toch heel dicht bij t gezin te blijven. Mn man veranderde een bestaand 'rommelkamertje' in n gezellig plekje met bed! Wat fijn! Zo hebben we de n volgende stap gezet in t aanpassen van ons leven.. Vol goede moed gaan we verder. Acceptatie is niet op een dag gedaan en dat hoeft ook niet..

Lieve groet voor jullie!

Login of registreer om te reageren
07-04-2019 om 12:56 uur

Ik ben van de week zeiknat geregend en ik heb heerlijk op mijn balkon gezeten. De bomen achter staan in bloei.

Oef, het zal je maar gezegd worden. Snap dat het rauw op je dak komt. Fijn dat je beneden een kamertje voor jezelf hebt kunnen maken! Ik ben zo blij met ons nieuwe appartement, alles gelijkvloers dus altijd alles in de buurt, ook als mijn vriend in de studeerkamer zit of ik even op bed lig.

Login of registreer om te reageren
07-04-2019 om 17:22 uur

Dat valt zeker niet mee, mens wil altijd vooruit gaan en als het dan niet lukt zoals je wilt en blijvende schade houdt dan heeft dat tijd nodig...soms veel tijd.
Fijn dat je nu zo'n eigen kamertje hebt en daar rust kun krijgen en toch erbij bent.
Wens je sterkte in dit proces, vooral met kinderen is het lastig je grenzen te bepalen.

Het is zo echt voorjaar, ik houd er van, soms regen en wind en dan weer zon.
Ik ben geen tropisch type, dus zoals vandaag helemaal fijn.
Je schrijft heel boeiend en leuk! Lees het graag.

Login of registreer om te reageren
08-04-2019 om 13:32 uur

Je schrijft echt heel aansprekend en gezellig, Milly en met oog voor de buitenwereld en dingen om je heen.
Dat waardeer ik! Ik
Lees je verhalen graag!

Maar wel heftig als je niet met verbetering kunt rekenen omdat de schade blijvend is. Dat is echt moeilijk en snap dat dat veel met jou en je gezin doet! Een bijstellen van verwachtingen, hoewel je t diep van binnen wist maar toch... dat is verdrietig!
K heb bewondering voor de manier waarop je ermee omgaat en hoe je t hier deelt. Bijzonder te proeven dat je Kracht krijgt!

Liefs

Login of registreer om te reageren
08-04-2019 om 17:00 uur

@Daantje, wat een contrasten in de natuur he.. Fijn dat je ook van de zon kon genieten!
Ja, fijn om beneden ook te kunnen liggen. Ook voor mn longen, een x of zes per dag de trap op is pittig!

@goudvisje en @Edelweiss, dank jullie wel voor de complimetjes! Ook ik hou van gematigde temp en n fris windje goudvisje.. En Edelweiss, God zorgt voor ons, daar put ik kracht uit!

Login of registreer om te reageren