Wat moeilijk en zwaar om zo'n beslissing in overweging te nemen. Maar het is aan jou wanneer het echt niet meer kan. Ik wens je ook veel moed en sterkte en ook van mij een hele hele dikke virtuele knuf.
Beste Sien,
Ik wens je heelveel sterkte in deze nare tijd van pijn. Ik hoop dat de morfine toch mag aanslaan en dat je de laatste beslissing, niet hoeft te maken.
Veel sterkte Sien. Ik snap je helemaal als er voor jou geen kwaliteit meer is van leven dan is dat zo en snap ik heel goed dat je die beslissing neemt. Wat een nare situatie waar je in zit en ik hoop dat je de pijn een beetje onder controle krijgt./
Hier te merken dat de prednison weer klaar is. Weer eens een nacht geslapen en voel me ook weer helder in mijn hoofd. Ga volgende week een week van 16 tot 22 uur werken. Wil dat eerst maar eens aankijken. Op wat verkouden na gaat het weer goed en morgen ga ik weer beginnen met obouwen van lopen. Alle zieken beterschap en we gaan maar heel hard duimen dat de zomer er weer snel aan mag komen.
Alle zieken beterschap toegewenst, maar in het bijzonder wil ik Sien en Ieke10 heel veel sterkte toewensen. Wat hebben die meiden het toch zwaar. Wat moeten ze steeds bevechten. Soms weet ik gewoon niet wat ik zeggen moet.
En dan zo'n akelig virus dat voorbijkomt, of die vasculitis, zo onzeker allemaal.
Ik kan helaas niets anders doen dan hen op deze manier een hart onder de riem te steken.
Sorry. Een dikke knuffel van Thirza
De uitslag was niet goed: het is een systemische vasculitis wat betekend dat het auto-immuun is. De behandeling hiervoor is heel zwaar en zal de weerstand van Mieke totaal onderuit halen. De artsen durven dit niet aan omdat Mieke al een long mist en geen milt meer heeft. De long die ze nog wel heeft, heeft een ernstige schimmel infectie in gezeten en als je eenmaal een schimmel hebt gehad dan raak je hem eigenlijk niet meer kwijt. Als je dan de weerstand naar beneden gaat halen dan is dat de kat op het spek binden. Behandelen zal Mieke's dood betekenen. Niet behandelen betekend ook Mieke's dood want dan is het wachten op een orgaanbloeding (het meest waarschijnlijke in de long) of een infectie. Of te wel we staan met onze rug tegen de muur. De artsen hier gaan in overleg met elkaar en maandag zal er beslist gaan worden, wat, hoe en waar?
Mieke is zelf niet in staat om jullie te berichten. Ze heeft alles heel rustig aangehoord, geen emotie, geen vragen, het leek net of ze het al wist, maar nadat de huidarts en haar eigen longarts weg waren begon ze enorm te huilen. Er is besloten om haar op te nemen. Ze krijgt nu veel kalmerende medicijnen en daarvan is ze heel suf en slaapt ze veel. Zodra ze even wakker is, huilt ze, of is ze heel boos. Vanmorgen heeft ze in haar boosheid hier van alles door de kamer gegooid. Ze was niet te stoppen, uiteindelijk hebben ze haar gelukkig met toestemming van haarzelf plat gespoten. Laat in de middag werd ze weer wakker en was ze rustiger en heeft ze zich verontschuldigd. Iedereen is heel lief voor haar. Ze zeggen ook steeds dat ze er niets aan kan doen. Ik ben er wel erg van geschrokken want zo heb ik haar nog niet mee gemaakt in al die tijd dat ze ziek is geweest. Maar ik denk dat het goed is geweest, ze moest haar boosheid kwijt.
Stomme autocorrectie, bedrijven slaat nergens op X(
@Sien, heel veel sterkte, wat verschrikkelijk zwaar allemaal! Ik vind, wat ik allemaal zo lees, jou een moedig,dappere vrouw!!
Lieve @sien
Ik wens je heel veel sterkte en moed.
ik stuur je een pb
knuffels
@ Lieve Sien,
Wat moeilijk en zwaar om zo'n beslissing in overweging te nemen. Maar het is aan jou wanneer het echt niet meer kan. Ik wens je ook veel moed en sterkte en ook van mij een hele hele dikke virtuele knuf.
Lieve Sien, veel sterkte liefs en een knuffel
Ook voor alle andere veel sterkte en beterschap en liefs
Rachel
Beste Sien,
Ik wens je heelveel sterkte in deze nare tijd van pijn. Ik hoop dat de morfine toch mag aanslaan en dat je de laatste beslissing, niet hoeft te maken.
@Sien: Heel erg veel sterkte!
Veel sterkte Sien. Ik snap je helemaal als er voor jou geen kwaliteit meer is van leven dan is dat zo en snap ik heel goed dat je die beslissing neemt. Wat een nare situatie waar je in zit en ik hoop dat je de pijn een beetje onder controle krijgt./
Hier te merken dat de prednison weer klaar is. Weer eens een nacht geslapen en voel me ook weer helder in mijn hoofd. Ga volgende week een week van 16 tot 22 uur werken. Wil dat eerst maar eens aankijken. Op wat verkouden na gaat het weer goed en morgen ga ik weer beginnen met obouwen van lopen. Alle zieken beterschap en we gaan maar heel hard duimen dat de zomer er weer snel aan mag komen.
Alle zieken beterschap toegewenst, maar in het bijzonder wil ik Sien en Ieke10 heel veel sterkte toewensen. Wat hebben die meiden het toch zwaar. Wat moeten ze steeds bevechten. Soms weet ik gewoon niet wat ik zeggen moet.
En dan zo'n akelig virus dat voorbijkomt, of die vasculitis, zo onzeker allemaal.
Ik kan helaas niets anders doen dan hen op deze manier een hart onder de riem te steken.
Sorry. Een dikke knuffel van Thirza
De uitslag was niet goed: het is een systemische vasculitis wat betekend dat het auto-immuun is. De behandeling hiervoor is heel zwaar en zal de weerstand van Mieke totaal onderuit halen. De artsen durven dit niet aan omdat Mieke al een long mist en geen milt meer heeft. De long die ze nog wel heeft, heeft een ernstige schimmel infectie in gezeten en als je eenmaal een schimmel hebt gehad dan raak je hem eigenlijk niet meer kwijt. Als je dan de weerstand naar beneden gaat halen dan is dat de kat op het spek binden. Behandelen zal Mieke's dood betekenen. Niet behandelen betekend ook Mieke's dood want dan is het wachten op een orgaanbloeding (het meest waarschijnlijke in de long) of een infectie. Of te wel we staan met onze rug tegen de muur. De artsen hier gaan in overleg met elkaar en maandag zal er beslist gaan worden, wat, hoe en waar?
Mieke is zelf niet in staat om jullie te berichten. Ze heeft alles heel rustig aangehoord, geen emotie, geen vragen, het leek net of ze het al wist, maar nadat de huidarts en haar eigen longarts weg waren begon ze enorm te huilen. Er is besloten om haar op te nemen. Ze krijgt nu veel kalmerende medicijnen en daarvan is ze heel suf en slaapt ze veel. Zodra ze even wakker is, huilt ze, of is ze heel boos. Vanmorgen heeft ze in haar boosheid hier van alles door de kamer gegooid. Ze was niet te stoppen, uiteindelijk hebben ze haar gelukkig met toestemming van haarzelf plat gespoten. Laat in de middag werd ze weer wakker en was ze rustiger en heeft ze zich verontschuldigd. Iedereen is heel lief voor haar. Ze zeggen ook steeds dat ze er niets aan kan doen. Ik ben er wel erg van geschrokken want zo heb ik haar nog niet mee gemaakt in al die tijd dat ze ziek is geweest. Maar ik denk dat het goed is geweest, ze moest haar boosheid kwijt.
Groetjes Isis