diagnose COPD 1 en astma

Ik wil opmerken dat de ene huisarts de andere niet is. De mijne overlegt vaak in het bijzijn van de patiënt met de specialist van dienst. Dat geeft haar zelf extra zekerheid en de patiënt hoeft niet naar de polikliniek. Jammer dat niet alle huisartsen dat doen.

Ik denk idd dat je geluk moet hebben met je/een huisarts. Ik heb zelf jaren moeten knokken voor mijn gezondheid. het werd altijd opzij geschoven. ik maakte me teveel zorgen. Na bijna 8 jaar , in Radboud weldegelijk een ziekte. Dank huisarts. Nu een nieuwe huisarts, en nu is er dus iets gezien op mijn long. heb ik ook hier een vraag over gesteld en hoop nog steeds op meer uitleg van 1 van de longartsen. Op mijn laatste 2 thorax foto's gemaakt omdat ik veel hoest.. een streperige restafwijking gezien (litteken?)..en de onzekerheid zit in je als patient.. als je dan de radioloog wil spreken kan dat niet, want huisarts initieert het en die vind dat ik me onnodig zorgen maak.. nu heb ik in 2015 een thorax gehad in Bronovo en ik vroeg of mijn huisarts die niet wilde vergelijken. "maar nee hoor.. is niet nodig",, !!? tja dan zucht je maar weer diep. Sorry..ik moest het even kwijt :P communicatie is zo belangrijk !

Het kost wat geld maar ik ben naar prescan geweest en heb in Duitsland een uitgebreid onderzoek laten doen inclusief CT scan en heb er nog altijd geen spijt van! Je krijgt optimale uitleg, zorg en verslag inclusief een cd-rom mee naar huis.

@dex
Soms loopt het gewoon niet tussen patiënten, huisartsen en specialisten. Als patiënt kan je je zonder meer gewoon bij een andere huisarts inschrijven. Je huidige arts vindt dat niet erg en merkt dat ook niet (anders dan dat hij zijn inschrijftarief voor jou verliest). Je hoeft ook niet te melden dat je vertrekt, want dat gaat tegenwoordig automatisch. Ook de dossieroverdracht zou automatisch moeten gaan, al rammelt de automatisering soms een beetje. Overigens is het niet handig om midden in een behandeling of midden in een kritische episode van huisarts te wisselen omdat sommige ziekenhuizen immuun zijn voor veranderingen en hardnekkig met je vorige huisarts blijven communiceren (als die überhaupt al met elkaar communiceren). In ieder geval is het enorm belangrijk om te zoeken naar een huisarts waar je goed mee kan praten. Dus niet alles maar laten gebeuren. Je kan er zelf invloed op uitoefenen en niemand neemt je dat kwalijk. Wat betreft de radioloog begrijp ik dat niet zo goed, want de mijne gaf me haar directe telefoonnummer en ik mocht haar altijd bellen. Misschien een misverstand bij de receptie of de telefoniste van het ziekenhuis, want die zijn soms best wel heel erg eigenwijs en weigeren soms glashard om je door te verbinden. Zelfs huisartsen worden soms door poli's afgepoeierd. Raar, maar waar. Als dat vaker voorkomt dan kan je als uiterste middel een telefonisch consult bij je specialist aanvragen. De receptie moet dat toestaan (mogen ze niet weigeren). Doordouwen en volhouden dus. De specialist heeft kortere lijnen met de radioloog en kan je vaak vertellen wat de radioloog heeft geconstateerd. Verdrietig, maar de meest voorkomende oorzaak van communicatiestoornissen is geen onwil, maar onkunde en druk druk druk.

@Reuzenkakatoe dank voor je reactie. Ik ben vorig jaar al overgestapt naar een andere huisarts. Dit omdat ik dus 8 jaar ben weggestuurd dat het tussen de oren zat. Ik ben zelf contact blijven zoeken met een professor die onderzoek doet naar het aut zenuwstelsel en na 8 jaar bleek dus gewoon dat ik een ziekte heb en had. Deze diagnose kwam 3 maanden nadat ik was overgestapt naar een nieuwe huisarts. Zo makkelijk ging dat niet, want veel huisartsen zitten niet te wachten op een "probleem patient" .. Flash forward naar nu. Deze huisarts heeft de aanvraag gedaan voor de thorax dus de radioloog van het ziekenhuis (althans de assistenten zeggen dat) dat ik dan bij mijn huisarts moet zijn. De radioloog beantwoord geen vragen, wat naar mijn mening het paard achter de wagen spannen is, omdat hij er meer verstand van zou moeten hebben dan mijn huisarts. De huisartsen krijgen de foto's zelf niet alleen het verslag en daar sta je dan met je vragen..-> echt zo goed loopt ons zorgsysteem helaas niet. Omdat er dus nu op 2 thoraxfotos die afwijking is gezien en men niet met zekerheid kan zeggen WAT het nu is.. moet ik over een x aantal weken weer een foto laten maken, om te kijken of "het"niet groeit. Als ik vraag wat "het"is,..een nodule en of het gecalcificeerd is..? geen antwoord. Hoe groot? geen idee.. Als ik dan zeg dat ik een thorax foto heb laten maken in Bronovo in 2015.. -> niet nodig om die op te vragen..hoor ik dan? Als ik dan Bronovo bel om te vragen of iemand de moeite kan nemen om te kijken op die thorax..-> nee, doen we niet . Ik bedoel het niet lullig, maar schijnbaar ben je toch regelmatig in dit land en je lot overgelaten.. je moet maar mee in het logge systeem en niemand denkt mee. Dat doet pijn. Zeker na al 8 jaar verkeerd behandeld te zijn. Mensen maken fouten, dat vind ik niet eens een probleem, maar het gebrek aan communicatie en medewerking is opvallend

@dex
De situatie is mij duidelijk. Jij bent buiten je schuld in deze kwalijke en gecompliceerde situatie terechtgekomen. Meerdere dingen die jij (terecht) als onwil of geknoei ziet zijn in feite veroorzaakt door starre procedures en gebrekkige communicatie. Aan oude foto's heb je weinig. De arts wil weten of de afwijking "nu" groter wordt, niet of hij vroeger kleiner was dan nu. Dat is namelijk niet hetzelfde. De radioloog heeft gelijk. Hij/zij kan niet aan jou rapporteren. Wel aan de opdrachtgever van het radiologisch onderzoek, wat normaal gesproken een longspecialist is. Bij jou is dat de huisarts. De huisarts is geen longspecialist. Daarom had hij (huisarts) je eigenlijk moeten doorverwijzen naar een longspecialist voor nader onderzoek. De radioloog rapporteert aan de specialist en jij komt op consult bij de specialist om de resultaten te horen. Er is kennelijk geen specialist, en in het ziekenhuis ging er geen lampje branden toen de rapportage zonder foto's aan de huisarts werd opgestuurd. Of ben je wel onder behandeling van een specialist? Want van die hoor je de uitslag, en niet van de huisarts. In feite is het zo dat de huisarts de hele casus compleet aan de specialist overdraagt, en er zelf in feite niets meer mee te maken heeft. Wel kan de huisarts later uit belangstelling foto's bij het ziekenhuis opvragen, maar dan alleen om zijn dossier compleet te houden. De centrale spil is de longspecialist, die met jou en met Radiologie communiceert.
Als dus inderdaad geen specialist is terwijl er wel een afwijking + vervolgonderzoeken zijn, dan zou de huisarts alsnog een verwijzing naar een longspecialist moeten maken om het vastgelopen proceduredrama te repareren. Hoe hij dat doet is jouw probleem niet, en bovendien kan jij er zelf niets aan veranderen. Hoe vervelend dat ook is, je zult je huisarts moeten overtuigen dat er iets moet gebeuren en dat hij de enige is die iets kan doen. Sorry dat ik niet meer voor je kan doen.

@Reuzenkakatoe mijn huisarts ziet nu geen noodzaak in een longarts. Dat van die oude foto snap ik niet. Als het een litteken is waar men van uit gaat dan is het toch juist handig. Was op die foto al dezelfde afwijking en grootte dan weet je veel meer. Het punt is gebrek aan communicatie...en ik als patient nu nauwelijks iets kan vragen en weet.!! dank voor je reactie ! Gewaardeerd!

@dex
Je hebt gelijk, maar ik spreek uit bittere ervaring. Als z.g. baseline of nulmeting (uitgangssituatie) gebruiken ze bij voorkeur een foto die binnen dezelfde casus door hetzelfde ziekenhuis is gemaakt, en volgen die op met meer foto's en/of scans. Voorbeeld: letterlijk alles wat mijn huisarts heeft gedaan zoals longfunctie, röntgenfoto, bloedtesten is door het ziekenhuis overgedaan. Om reden dat de apparatuur van de huisarts en van Saltro van mindere kwaliteit zou zijn. Ik zou zelf een betere smoes kunnen verzinnen.

Ziekenhuis wil een eigen dossier maken ( en geld verdienen ).

Er bestaat een protocol. Wanneer moet de huisarts verwijzen naar specialist.
De h.a. dient zich hieraan te houden.
W.b. onderzoeken, wij hebben ook de ervaring dat het ene ziekenhuis niet de uitslagen van het andere overneemt. Vooral voor kinderen kan dat best belastend zijn. Nogmaals die bloedprikken, nogmaals die scan.
Een scan is toch een scan? Tegenwoordig zo gemakkelijk digitaal te versturen.
En je kunt ook voor 1 consult naar een longarts gaan. Ik begrijp niet waarom een h.a. zo dwars ligt.