Nckii, goed dat je alles van je af schrijft. Maakt het hoofd vaak leeg.
Heb je aan je eigen lingarts en lingverpleegkundige ook aangegeven dat er frustatie was in je vorige opname, hoe moeilijk ook? Dit moet immers niet weer gebeuren wil je een betere opname hebben.
Maar natuurlijk hoop ik dat cortisol vernevelen helpt!
@emsepems ja ze hebben beiden aangedrongen op een aanklacht, aangezien ze zelf ook problemen hebben met die longarts (hebben ze verteld nadat ik mijn frustratie heb geuit). Vandaag mijn klacht besproken met iemand van het ziekenhuis en mocht een nieuwe opname nodig zijn kan ik aangeven dat ik die ene arts niet als behandelaar wil via de longverpleegkundige:) dat is al een hele geruststelling!
Ik ben met schrijven echt bij het begin begonnen en ben tot en met kerst gekomen. Ik denk dat ik in de komende dagen de eerste blog online ga zetten. Het schrijft wel lekker van me af zo:)
En ik hoop ook dat de verneveling gaat helpen, maar durf niet meer teveel te hopen:( ben het vertrouwen in mijn lichaam wel een beetje kwijt geraakt (alweer).
Van een ontstekingsremmer in inhalatie zou ik ook niet zo snel effect verwachten, dat kan wel een paar weken duren voor het optimaal werkt. Niet om je te demotiveren maar juist om hoop te blijven houden.
Nckiie is heel logisch dat je het vertrouwen in je lichaam kwijt bent....ondank dat ik zo fier en optimistisch over kom ... ik soms ook..
Vanavond voor het eerst in maanden in mijn eigen huisje in Utrecht nou dat valt zwaar. Mijn appartement is midden in de stad een auto kan je in de buurt niet 123 parkeren, maar het woont wel heel leuk. Eerst op de eerste treden van de trap zitten uit puffen van de inspanning van auto naar mijn huis met een boodschappentas met mijn medicijnen en laptop. Toen langzaam aan naar drie hoog gegaan was kapot toen ik boven was
Eigenlijk moet ik mijn appartement opzeggen maar zover ben ik niet. Kan gewoon niet meer in Utrecht wonen ... te veel fijn stof, drie hoog, heb gelijk last van mijn longen en mijn rug draagt ook niet bij. En het kost een smak geld ook nog. Laatste drie jaar woon ik ook in de hoekse waard bij mijn partner waardoor ook mijn astma / copd rustiger is.
Dus ik slaap weer eens zonder mijn partner in mijn eigen bed. Vanmiddag met mijn vader een Italiaans ijsje op het terras gegeten en daarna samen boodschappen voor hem gedaan en hebben we samen gegeten. Daarna 's avonds met een joodse vriend op stap geweest. Eigenlijk vraag ik dan ook te veel van mezelf en ga ik ver over mijn grenzen heen. Alles bij elkaar meer dan logisch dat ik kapot was toen ik boven in mijn appartement was. Nu slapen morgen vriendendag geen vrouwen toegestaan, is een week vroeger deze maand. We hebben namelijk volgend weekend een workshop vruchten bomen snoeien.
Ieder die ziek is beterschap en ieder die het nodig heeft sterkte.
Noot terras moest ik dan weer opzoeken omdat ik niet meer wist hoe ik het moest schrijven, had iets geschreven wat de spel controle niet eens herkende hahaha
Lees zo nu en dan mee en schrik soms van de
verhalen, veel zieken en langdurige (luchtweg)ontstekingen.
Ook bij mij hetzelfde, benauwd en veel hoesten.
Hopelijk brengt de lente verlichting.
Voor alle zieken, ook zij die niet posten maar wel lezen:
Beterschap.
@marcus ik snap je met je appartement, erg lastig allemaal! En veel plezier met de mannendag!
@joop60 beterschap!
Langzaam probeer ik millimeter voor millimeter te accepteren hoe mijn situatie nu is. In mijn ogen zie ik mijn toekomst langzaam verdwijnen in een oceaan vol tranen. Ik heb ambitie en flink ook! Ik wil doorstuderen, heb alle plannen al klaar liggen. Stukje bij beetje komt het besef dat ik die plannen moet veranderen, maar opgeven doe ik zeker niet, dat kan ik niet.
Mijn ouders zien allang in dat ik deze zomer niet naar Londen kan. Ik zou 6 weken een taalcursus volgen om mijn cambridge examen te halen, als toelating voor de universiteit waar ik heel graag heen wil.
De zomer van 2019 zou ik eindelijk mijn bachelordiploma halen. Maar nu, nu weet ik niet wat wanneer gaat gebeuren. Alleen dat ik elke dag weer hoop dat het allemaal een rare droom was, dat ik me zwaar heb aangesteld en gewoon ineens mijn leven weer kan leven.
Gisteravond nog, ik dacht: oh morgen wordt het lekker weer, lekker met de hond en de camera op stap. Ohnee dat kan niet, douchen kost me al zoveel energie dat ik er een paar uur van moet uitrusten.
Gister heb ik 2 seconde gespeeld met de hond, werd meteen gestraft natuurlijk. Ik werd eng, duizelig en voelde alle energie zo uit mijn lichaam gaan. Onder begeleiding de trap opgelopen en maar snel in mijn bed gaan liggen.
Ja het blijft lastig om iets te accepteren wat niemand wil. Om te accepteren dat ik 25 ben en in de bloei van mijn leven zou moeten zijn, maar niet eens de energie heb om lekker uit eten te gaan.
Toch ondanks dit alles leer ik wel om te genieten van de kleine dingen. Zoals mijn kat die mij lief aankijkt, miauwt en dan heerlijk komt knuffelen. Of mijn hond die heeft geleerd als hij een zwart bot voor je neergooit, dat hij dan pindakaas krijgt en dit daarna nog 10x probeert.
Beterschap en een knuffel voor iedereen die het nodig heeft!
En hopelijk genieten we vandaag allemaal van de zon en de lente die toch eindelijk Nederland hebben gevonden:D
@omaakke wat fijn dat het steeds beter gaat en dat je weer lekker kunt genieten van de kleine meid.
@dine1977 hoe gaat het met je hormonale cyclus, woekert er wat? En heeft de griep flink toegeslagen.. Beterschap in ieder geval
@marcus 3 hoog trappen op valt zwaar tegen.. Hopelijk toch lekker geslapen zo zonder partner en heb je een leuke vrienden dag gehad.
@Nckiie hoop dat je toch langzaam aan de goede kant op gaat en blijf hoop houden ook al duurt het nog even.. Sterkte!
@joop60 beterschap en sterkte!
En iedereen die ik vergeten ben beterschap en sterkte!
Hier gaat het langzaamaan steeds minder, was blij met de zon voor de rest van het lichaam maar nu iedere 3 uur toch weer erg benauwd en extra puffen.. Gister met de warmte veel moeite, erg snel buiten adem en erg moe.. ook na het douchen hakt de benauwdheid er weer flink in en de nachten worden ook weer korter..niezen, rochelen en veel slijm.. De overgang van het weer is te groot..
@iedere zieke beterschap en iedereen die het nodig heeft dikke knuffel!
Nckii, goed dat je alles van je af schrijft. Maakt het hoofd vaak leeg.
Heb je aan je eigen lingarts en lingverpleegkundige ook aangegeven dat er frustatie was in je vorige opname, hoe moeilijk ook? Dit moet immers niet weer gebeuren wil je een betere opname hebben.
Maar natuurlijk hoop ik dat cortisol vernevelen helpt!
@emsepems ja ze hebben beiden aangedrongen op een aanklacht, aangezien ze zelf ook problemen hebben met die longarts (hebben ze verteld nadat ik mijn frustratie heb geuit). Vandaag mijn klacht besproken met iemand van het ziekenhuis en mocht een nieuwe opname nodig zijn kan ik aangeven dat ik die ene arts niet als behandelaar wil via de longverpleegkundige:) dat is al een hele geruststelling!
Ik ben met schrijven echt bij het begin begonnen en ben tot en met kerst gekomen. Ik denk dat ik in de komende dagen de eerste blog online ga zetten. Het schrijft wel lekker van me af zo:)
En ik hoop ook dat de verneveling gaat helpen, maar durf niet meer teveel te hopen:( ben het vertrouwen in mijn lichaam wel een beetje kwijt geraakt (alweer).
Helaas gaat het nog altijd niet beter:( vanaf morgen beginnen met singulair en hopen dat dat helpt!
Van een ontstekingsremmer in inhalatie zou ik ook niet zo snel effect verwachten, dat kan wel een paar weken duren voor het optimaal werkt. Niet om je te demotiveren maar juist om hoop te blijven houden.
@daantje ik weet het, had gehoopt dat het iets zou helpen:)
Nckiie is heel logisch dat je het vertrouwen in je lichaam kwijt bent....ondank dat ik zo fier en optimistisch over kom ... ik soms ook..
Vanavond voor het eerst in maanden in mijn eigen huisje in Utrecht nou dat valt zwaar. Mijn appartement is midden in de stad een auto kan je in de buurt niet 123 parkeren, maar het woont wel heel leuk. Eerst op de eerste treden van de trap zitten uit puffen van de inspanning van auto naar mijn huis met een boodschappentas met mijn medicijnen en laptop. Toen langzaam aan naar drie hoog gegaan was kapot toen ik boven was
Eigenlijk moet ik mijn appartement opzeggen maar zover ben ik niet. Kan gewoon niet meer in Utrecht wonen ... te veel fijn stof, drie hoog, heb gelijk last van mijn longen en mijn rug draagt ook niet bij. En het kost een smak geld ook nog. Laatste drie jaar woon ik ook in de hoekse waard bij mijn partner waardoor ook mijn astma / copd rustiger is.
Dus ik slaap weer eens zonder mijn partner in mijn eigen bed. Vanmiddag met mijn vader een Italiaans ijsje op het terras gegeten en daarna samen boodschappen voor hem gedaan en hebben we samen gegeten. Daarna 's avonds met een joodse vriend op stap geweest. Eigenlijk vraag ik dan ook te veel van mezelf en ga ik ver over mijn grenzen heen. Alles bij elkaar meer dan logisch dat ik kapot was toen ik boven in mijn appartement was. Nu slapen morgen vriendendag geen vrouwen toegestaan, is een week vroeger deze maand. We hebben namelijk volgend weekend een workshop vruchten bomen snoeien.
Ieder die ziek is beterschap en ieder die het nodig heeft sterkte.
Noot terras moest ik dan weer opzoeken omdat ik niet meer wist hoe ik het moest schrijven, had iets geschreven wat de spel controle niet eens herkende hahaha
Lees zo nu en dan mee en schrik soms van de
verhalen, veel zieken en langdurige (luchtweg)ontstekingen.
Ook bij mij hetzelfde, benauwd en veel hoesten.
Hopelijk brengt de lente verlichting.
Voor alle zieken, ook zij die niet posten maar wel lezen:
Beterschap.
@marcus ik snap je met je appartement, erg lastig allemaal! En veel plezier met de mannendag!
@joop60 beterschap!
Langzaam probeer ik millimeter voor millimeter te accepteren hoe mijn situatie nu is. In mijn ogen zie ik mijn toekomst langzaam verdwijnen in een oceaan vol tranen. Ik heb ambitie en flink ook! Ik wil doorstuderen, heb alle plannen al klaar liggen. Stukje bij beetje komt het besef dat ik die plannen moet veranderen, maar opgeven doe ik zeker niet, dat kan ik niet.
Mijn ouders zien allang in dat ik deze zomer niet naar Londen kan. Ik zou 6 weken een taalcursus volgen om mijn cambridge examen te halen, als toelating voor de universiteit waar ik heel graag heen wil.
De zomer van 2019 zou ik eindelijk mijn bachelordiploma halen. Maar nu, nu weet ik niet wat wanneer gaat gebeuren. Alleen dat ik elke dag weer hoop dat het allemaal een rare droom was, dat ik me zwaar heb aangesteld en gewoon ineens mijn leven weer kan leven.
Gisteravond nog, ik dacht: oh morgen wordt het lekker weer, lekker met de hond en de camera op stap. Ohnee dat kan niet, douchen kost me al zoveel energie dat ik er een paar uur van moet uitrusten.
Gister heb ik 2 seconde gespeeld met de hond, werd meteen gestraft natuurlijk. Ik werd eng, duizelig en voelde alle energie zo uit mijn lichaam gaan. Onder begeleiding de trap opgelopen en maar snel in mijn bed gaan liggen.
Ja het blijft lastig om iets te accepteren wat niemand wil. Om te accepteren dat ik 25 ben en in de bloei van mijn leven zou moeten zijn, maar niet eens de energie heb om lekker uit eten te gaan.
Toch ondanks dit alles leer ik wel om te genieten van de kleine dingen. Zoals mijn kat die mij lief aankijkt, miauwt en dan heerlijk komt knuffelen. Of mijn hond die heeft geleerd als hij een zwart bot voor je neergooit, dat hij dan pindakaas krijgt en dit daarna nog 10x probeert.
Beterschap en een knuffel voor iedereen die het nodig heeft!
En hopelijk genieten we vandaag allemaal van de zon en de lente die toch eindelijk Nederland hebben gevonden:D
Wat een beetje zon al niet kan doen voor je mentale gesteldheid! Lichamelijk nog steeds net zo slecht, maar mentaal een stuk beter:D
Beterschap voor alle zieken en ik hoop dat ik vandaag net zo van de zo kan genieten als gister en hopelijk kunnen jullie er ook van genieten:)
Geluk zit hem echt in de kleine dingen en dat besef ik elke dag steeds een beetje meer!
@omaakke wat fijn dat het steeds beter gaat en dat je weer lekker kunt genieten van de kleine meid.
@dine1977 hoe gaat het met je hormonale cyclus, woekert er wat? En heeft de griep flink toegeslagen.. Beterschap in ieder geval
@marcus 3 hoog trappen op valt zwaar tegen.. Hopelijk toch lekker geslapen zo zonder partner en heb je een leuke vrienden dag gehad.
@Nckiie hoop dat je toch langzaam aan de goede kant op gaat en blijf hoop houden ook al duurt het nog even.. Sterkte!
@joop60 beterschap en sterkte!
En iedereen die ik vergeten ben beterschap en sterkte!
Hier gaat het langzaamaan steeds minder, was blij met de zon voor de rest van het lichaam maar nu iedere 3 uur toch weer erg benauwd en extra puffen.. Gister met de warmte veel moeite, erg snel buiten adem en erg moe.. ook na het douchen hakt de benauwdheid er weer flink in en de nachten worden ook weer korter..niezen, rochelen en veel slijm.. De overgang van het weer is te groot..
@iedere zieke beterschap en iedereen die het nodig heeft dikke knuffel!