Neustussenschot operatie?

Ik kan je gelukkig een antwoord geven over die tandpijn: doordat je bovenste kiezen vaak wortels hebben die tot in of bijna in je neusholte groeien kun je bij deze operatie pijn aan je tanden en kiezen hebben. Je ziet dat ook wel als een kno arts iets doet aan de wortels van je kiezen dat ze dan een testje uitvoeren om te zien of er geen opening is ontstaan tussen de mondholte en de neusholte.

Je hebt soms ook diezelfde tandpijn als je holtes behoorlijk verstopt zijn. Ik hoorde dat vaak van mensen die last hadden van de recente griep waar ook holte ontstekingen bij voor kwamen.

Zodra je holtes gaan genezen, gaat ook de tand/kiespijn weg.

Sterkte!

Het is voor mij al ruim 30 jaar geleden, dat ik geopereerd ben.
In 1 operatie zijn poliepen verwijderd, kaakholtes gespoeld en neustussenschot rechtgezet.
Ik moest toen 5 nachten blijven.
Op de laatste dag werden de tampons verwijderd en werd mij geleerd om neus te spoelen met behulp van een spuitje.
Het was vermoeiend om 4 dagen en nachten door de mond te moeten ademen en het eten ging ook erg moeizaam.

Ik had jarenlang last van een chronische bijholteontsteking. Veel spoelingen gehad en antibiotica.
De operatie heeft mij heel goed geholpen en als ik eens denk dat het vast gaat zitten in de neus ga ik direct een paar maal spoelen en kan ik een ontsteking voorkomen. Ik heb nooit spijt van de operatie gehand.

Veel sterkte.

Help!.. ook ik kom waarschijnlijk niet onder een neustussenschot correctie operatie uit. Echter heb ik een aantal beren op de weg namelijk in het verleden dubbele longemboliën en kortgeleden (november 2016) een ziekenhuisopname wegens een zeer hevige exacturbatie van de astma. Mijn zuurstof saturatie was veel te laag en de hoeveelheid afvalstof in mijn bloed te hoog omdat mijn longen onvoldoende in staat waren dat weer uit te scheiden dus heel veel inhallaties, prednisonskuur en aan de beademing als resultaat. Nu krijg ik ook nog eens heel snel blauwe plekken. Dat mijn astma steeds uitloopt op longonstekingen en dergelijken is deels te wijten aan mijn neusproblemen door allergie voor van alles en nogwat. Maar ik heb te horen gekregen dat er longcomplicaties kunnen ontstaan tijdens de operatie. Ik heb 2x in mijn leven een prednisonkuur gehad. Fantastisch voor mijn longen, maar waardeloos voor mijn slanke figuurtje. Nu ga ik dus prednison krijgen tijdens/na de operatie waarschijnlijk, maar ik ben al 5 kilo zwaarder doordat ik nog steeds niet in vorm ben na de ziekenhuisopname van een week en we leven nu al in januari. Ik sportte 6x in de week en mag en kan nu nog steeds niet meer dan om de dag een half uurtje licht sporten.
En dan die neusoperatie brrrr... het idee dat ze in mijn hoofdgebied gaan zitten poeren en dan die pijn.
Graag advies/ ervaringen.. er staat hier al heel wat, maar ik krijg er nog steeds de kriebbels van.

Ik ga nu iets schrijven wat ik eigenlijk niet moet delen met mensen die een neusoperatie moeten ondergaan. Het is nl. de meest traumatische ervaring die ik in m'n leven heb ondergaan.

Ik ben in 1952 geboren met een hartafwijking (lekkende aortaklep, vernauwde aorta) en had toen een levensverwachting van +/- 14 jaar. Begin jaren 60 ben ik in Leiden als een van de eerste geholpen dmv. een experimentele hartmachine. Geen hart-longmachine want die bestonden nog niet. De operatie was succesvol in zoverre dat het acute gevaar was geweken maar de aortaklep lekte nog een klein beetje.
Eind jaren 90 werd bij een medische check-up geconstateerd dat die lekkage uit de hand begon te lopen en daaruit volgde een nieuwe operatie waarbij de aortaboog ende aortaklep werd vervangen door een mechanische klep. Geen biologische (varkensklep) omdat die niet lang genoeg meegaan (max. 15 jaar). "Nadeel" van zo'n mechanische klep is dat je daarvoor levenslang bloedverdunners moet slikken en onder controle staat van de trombosedienst.

Nu zal de argeloze lezer denken dat m'n hart in m'n neus zit maar niets is minder waar.
Een half jaar geleden heeft de KNO-arts in samenspraak met de longarts (COPD) en het slaapcentrum (apneu) mij geadviseerd een neusoperatie te ondergaan waarbij de doorgangen naar de holtes werden verruimt en poliepen verwijderd. Het zou m'n ademhaling en het slapen ten goede komen.
Dus maar gedaan ondanks de horrorverhalen zo links en rechts op het internet..

Bij zo'n operatie is het van het grootste belang een goed antistollingsregime te hanteren en dat was meteen een conflict tussen de antistollingsdeskundigen van de trombosedienst en de behandelende geneesdames en heren. Kortom: Achteraf bleek dat m'n INR (mate van stolling van het bloed) eigenlijk (veel te) hoog was. Gevolg was dat nadat de tampons waren verwijderd binnen enkele uren ik hevige bloedingen kreeg. Dus terug naar het ziekenhuis waar nieuwe tampons werden ingebracht.
Dit kon echter alleen gebeuren onder lichte en plaatselijke verdoving (geen dus). De nieuwe tampons werden er met grote kracht in geramd wat tot gevolg had dat m'n bloeddruk boven de 200 vloog en ik uiteindelijk van m'n houtje ben gegaan van de pijn. Zoals ik al eerder schreef. Afgezet tegen mijn toch al niet onaanzienlijke ervaring met de medische stand, ontlokte na afloop eea. mij de opmerking: "Doe mij maar een openhartoperatie. Veel minder pijnlijk.
Ivm. deze complicaties heb ik nog 5 dagen in het ziekenhuis mogen bivakkeren onder het "genot" van morfine-injecties.

De moraal van dit verhaal:
Voor allen die bloedverdunners gebruiken. Zorg voor elke chirurgische ingreep dat uw INR tussen de 1,5 en 1,7 is. Dit alles om complicaties te voorkomen.

Wat vervelend dat wens je echt niemand toe, wellicht hoort het eerder in een topic over INR en embolie thuis!

Als ik een chirurgische ingreep moet ondergaan moet ik twee weken minimaal van te voren overschakelen naar injecties met Arixtra eerder gebruikte ik dan Fraxiparine om mijn INR goed te regelen. Volgens mij regelen ze dat tegenwoordig op de POP (pre operatieve poli) daar krijg ik te minste altijd dit soort vragen. Die injecties heb ik helaas vaak in huis en geef ik mezelf. Verder als het goed is wordt bij opname je INR gemeten en als die te hoog is neemt de verpleging contact op met de opname planning of betrokken afdeling (chirurgie of andere) en gaat de operatie vaak niet door. Zelf meet ik ook van te voren nog mijn INR.

Nou, het kwam hier ter sprake dus ik dacht: Ik lucht mijn hart (incl. klep) maar eens.
Wat mij opvalt is dat veel medische instellingen er verschillende procedures op nahouden wat betreft anti-stolling. Zelfs specialisten in hetzelfde ziekenhuis hebben dat en liggen dan ook nog voortdurend overhoop met de regionale trombosediensten. Je zou toch denken dat die de meeste expertise in huis hebben.

Voor de "neuspeuteroperatie" die ik heb ondergaan, bepaalde het ziekenhuis het anti-stollingsbeleid en heb ik dus ook van die gigantische bloeduitstorting veroorzakende heparinespuitjes gehad.
's ochtends voor de operatie mijn INR gecontroleerd (zelfmeting) en zat dus op INR 2,1 wat eigenlijk binnen m'n normale streefgebied (2,0 - 3,0) is. Veel te hoog natuurlijk.
Dat heb ik de artsen meegedeeld maar de operatie was gepland en moest dus doorgaan. Gevalletje bedrijfs- en winstmaximalisatie.

Je zou denken dat als gevolg van de latere complicaties en ziekenhuisopname de winst als sneeuw voor de zon verdween maar het zou zo maar eens kunnen dat de bedrijfsvoering van het ziekenhuis er mee gediend is.
Hoe dan ook: De ziekenkostenpremie zal als gevolg hiervan wel weer stijgen. Evenals de wedde van haar bestuurderen.