Niks lukt vandaag

@ Goudvisje, partners laten vaak niet het achterste van hun tong zien, tenslotte moet je elke dag weer in het zelfde bed kruipen en door de zelfde deur kunnen. Dat is een ander aspect daarvan.

@Marcus, klopt inderdaad, daarom is het zo fijn om er met een buitenstaander over te kunnen praten

Dit heeft me erg geholpen om er hier over te praten.
Ook omdat jullie buitenstaander zijn.
En ook het zelfde hebben als ik.
Groetjes Nel

Fijn dat het je helpt.

Zelf hou ik altijd in gedachten:

Hoe fijn steun, een luisterend oor, een helpende hand, een arm om je schouders ook is!

Je moet het altijd zelf doen en uiteindelijk (stervensuur bijvoorbeeld) staan we toch alleen!

@Marcus
"Je moet het uiteindelijk zelf doen"
Ik denk een waardevolle opmerking.
Verwacht geen wonderen van je partner,
je bent gelijkwaardig aan je partner, ook al heb je een
chronische ziekte. Hulp en steun van vrienden, familie, kinderen
is fijn, maar blijf niet doorgaan(zeuren) over je ziekte.
Op een gegeven moment is alles gezegd.
Verwacht geen genezing van de dokters en/of de medicijnen
Ze helpen je om jezelf te helpen.
Steun is fijn, soms noodzakelijk, om daarna weer voor jezelf te zorgen.
Uiteindelijk staan we er alleen voor, geldt voor iedereen.

Heel bedroevend van de week was er een aflevering "nachtzuster" mijn partner is verpleegkundige en beaamde wat ik zag en vertelde daarbij dat het best heel vaak gebeurt:

Iemand in zijn laatste uren werd gewoon alleen gelaten door de familie die ging gewoon naar huis. De steun die de man in zijn stervensuur moest krijgen kreeg die van de nachtzuster.

Dit heb ik nooit geweten en vond ik best schokkend en heel erg triest het zou niet bij me opkomen.

Noot: Ook is het alleen zijn voor ouderen geen reden meer om nog in een verpleeghuis opgenomen te worden en zitten ze alleen in hun woning en is de enige hulp de wijkverpleging en thuiszorg! Familie laat het vaak afweten, bedroevend gewoon.

Heb nu al geen steun van mijn kinderen en familie
Ben dus echt aangewezen op mijn partner en dat gaat heel goed
Soms even zeuren tegen hem moet kunnen vind ik
Omdat ik het alleen tegen me man kan doen word onze band steeds sterker.
En dat overlijden in een verpleeghuis
Dat weet ik ook heb 15jaar in een verpleeghuis gewerkt en daar gebeurde het ook vond het heel erg
Groetjes Nel

Heel bedroevend van de week was er een aflevering "nachtzuster" mijn partner is verpleegkundige en beaamde wat ik zag en vertelde daarbij dat het best heel vaak gebeurt:
Iemand in zijn laatste uren werd gewoon alleen gelaten door de familie die ging gewoon naar huis. De steun die de man in zijn stervensuur moest krijgen kreeg die van de nachtzuster.
Dit heb ik nooit geweten en vond ik best schokkend en heel erg triest het zou niet bij me opkomen.
Noot: Ook is het alleen zijn voor ouderen geen reden meer om nog in een verpleeghuis opgenomen te worden en zitten ze alleen in hun woning en is de enige hulp de wijkverpleging en thuiszorg! Familie laat het vaak afweten, bedroevend gewoon.

Deze posting gaat me erg aan het hart. Is allemaal waar wat je zegt. Anderzijds, is er soms ook liefdevolle betrokken familie. Ze staan rondom het sterfbed, voortdurend. Maar ik heb nu al meerdere malen gehoord van verschillende mensen dat iemand ook de ruimte moet krijgen om te kunnen sterven. M.a.w. je moet iemand als het ware los gaan laten.
Wij hebben 6 weken bij mijn vader's sterfbed gezeten, hij was nooit alleen. Op een ochtend zat mijn moeder op het toilet en mijn oudste zus ging de deur opendoen omdat er gebeld werd.
Op dat moment stierf mijn vader!
Ook iets dergelijks hoorde ik van anderen.

Maar dat er veel eenzame mensen zijn, weet ik. Hoor ik ook van mijn schoondochter, zij werkt op een afdeling in het ziekenhuis waar relatief veel mensen komen te overlijden. Ook jonge!

Ik heb een lieve man, maar hij begrijpt niet wat het betekent om het benauwd te hebben of intens moe te zijn. Hij is zelf nooit ziek en voelt zich zelden moe. Hij kan zich ook moeilijk verplaatsen in een ander.
Dus meest zeg ik maar niks, soms ziet hij het wel hoor, dat het me even teveel is geweest. Toch weer die zware wasmand de trap op gesjouwd en dan vervolgens geen adem te hebben.

Ik werk zelf bij ouderen, die er financieel warmpjes bij zitten en het enige waar de (klein)kinderen op azen, is het geld. Het is soms schokkend om te horen dat er openlijk naar geld wordt gehengeld. Men kan niet wachten tot opa of oma de ogen voorgoed sluit.

Ik sluit mij aan bij hetgeen hiervoor is aangehaald. Als je naar de ouderen programma van Gerard en Gordon kijkt is dat diep triest. Ik heb een aantal jaren mijn vader verzorgd , ik vindt het heel normaal dat je dit doet het verzorgen en met de feestdagen bij ons thuis te laten komen.
Vroeger verzorgde zij jou en nu is het onze beurt.

Nog even een aanvulling. Er wordt altijd gezegd dat je voor een goed sociaal netwerk moet zorgen. Maar ook dat is geen garantie! Je kunt regelmatig lezen dat ook een eens gevierde ster eenzaam en berooid sterft.
Zolang jij gezellig bent en feestjes geeft, barst je meestal van de vrienden.
Maar als dat niet meer gaat, houd je - als je geluk hebt - een enkele trouwe vriend over.
@Shadow: dan kun jij terugkijken met blijde en dankbare gevoelens.
Ik vind het ook normaal, maar we lijken te leven in een tijd waarin iedereen het heel druk heeft met zichzelf.