O Mieke, wat erg toch. Wat verdrietig en spannend. Ik denk heel vaak aan je, gisteravond nog, toen ik op bed lag. Ik heb net een spannende periode met één van onze kinderen achter de rug en weet hoe slopend, ook voor Pieter en Isis, dit is. En jij blijft zo dapper, dat je zelf nog post, ongelooflijk!!! Ik kan het alleen bij wat bemoedigende woorden houden. :? Wanneer is het einde van de tunnel in zicht????
Wat een pech er lijkt geen einde aan te komen. Heel logisch dat je bang bent. Heel veel sterkte. Mieke wat ben je ongeloofelijk dapper, hopelijk kun je ook deze keer de kracht vinden om deze tegenslag te boven te komen. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Na groot beraad is er besloten om te opereren. Mieke was heel verdrietig, maar zo dapper. Ik was blij dat ze nog even gewacht hebben dat ik er was voor ze haar gingen intuberen. Gelukkig ging ze zonder incubatie naar de ok. Pieter en ik mochten mee. We zijn bij haar geweest tot ze sliep. Ze huilde heel erg. Nu is het duimen, duimen en nog eens duimen. Het is weer erop of eronder. Ik wist dat het niet goed was, toen ik kwam. Pieter heeft me vroeg vanmorgen gebeld. Ze barste in huilen uit toen ze me zag. Ik moest ook huilen dus hebben we elkaar maar vast gepakt en geknuffeld. Dat zegt net zoveel als woorden. Na het gesprek met de arts vond ik haar verslagen overkomen. Ze zei niet zo veel meer. Ik heb haar moed ingesproken. Meer kun je ook niet doen in deze situatie. Maar ik weet het niet, het leek net of ze haar hoofd liet hangen. Alsof ze er niet meer in geloofd. Ze heeft voor ze inslaap werd gebracht mij bedankt voor alle steun (ik krijg er weer kippenvel van nu ik het opschrijf) die ik haar gegeven heb. Pieter heeft ze ook van alles gezegd, vooral dat ze veel van hem gehouden heeft en dat ze veel van de kids houdt en hoopt op een goede toekomst. Hij moet goed voor ze zorgen. De tranen rollen weer over mijn wangen nu. Ik weet het niet, het is net of ze voelde dat het niet goed gaat. De ok gaat een hele tijd duren dus voorlopig weten we niets. Ik hou jullie op de hoogte. Gr. Isis
Pfff... het houd echt niet op voor Mieke en voor jullie zeg... ik hoop dat ze hier weer beter uit gaat komen en dat het dan eindelijk is gewoon beter mag gaan! Heel veel sterkte met wachten....
Jeetje Mieke wat een weg moet je doorstaan.... Wanneer mag je eindelijk omhoog kruipen uit dit dal. Ergens als ik hoor hoe ze de narcose in gaat klinkt erg verdrietig hopelijk kan ze ook dit nog aanvechten...
O Mieke, wat erg toch. Wat verdrietig en spannend.
Ik denk heel vaak aan je, gisteravond nog, toen ik op bed lag.
Ik heb net een spannende periode met één van onze kinderen achter de rug en weet hoe slopend, ook voor Pieter en Isis, dit is. En jij blijft zo dapper, dat je zelf nog post, ongelooflijk!!!
Ik kan het alleen bij wat bemoedigende woorden houden. :?
Wanneer is het einde van de tunnel in zicht????
Wat een pech er lijkt geen einde aan te komen.
Heel logisch dat je bang bent. Heel veel sterkte.
Mieke wat ben je ongeloofelijk dapper, hopelijk kun je ook deze keer de kracht vinden om deze tegenslag te boven te komen.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Wat heftig en moeilijk voor je, en wat spannend ook...
Groot gelijk dat je op Isis wacht als je je daar prettiger bij voelt.
Heel veel sterkte Mieke!
Na groot beraad is er besloten om te opereren. Mieke was heel verdrietig, maar zo dapper. Ik was blij dat ze nog even gewacht hebben dat ik er was voor ze haar gingen intuberen. Gelukkig ging ze zonder incubatie naar de ok. Pieter en ik mochten mee. We zijn bij haar geweest tot ze sliep. Ze huilde heel erg. Nu is het duimen, duimen en nog eens duimen. Het is weer erop of eronder. Ik wist dat het niet goed was, toen ik kwam. Pieter heeft me vroeg vanmorgen gebeld. Ze barste in huilen uit toen ze me zag. Ik moest ook huilen dus hebben we elkaar maar vast gepakt en geknuffeld. Dat zegt net zoveel als woorden. Na het gesprek met de arts vond ik haar verslagen overkomen. Ze zei niet zo veel meer. Ik heb haar moed ingesproken. Meer kun je ook niet doen in deze situatie. Maar ik weet het niet, het leek net of ze haar hoofd liet hangen. Alsof ze er niet meer in geloofd. Ze heeft voor ze inslaap werd gebracht mij bedankt voor alle steun (ik krijg er weer kippenvel van nu ik het opschrijf) die ik haar gegeven heb. Pieter heeft ze ook van alles gezegd, vooral dat ze veel van hem gehouden heeft en dat ze veel van de kids houdt en hoopt op een goede toekomst. Hij moet goed voor ze zorgen. De tranen rollen weer over mijn wangen nu. Ik weet het niet, het is net of ze voelde dat het niet goed gaat. De ok gaat een hele tijd duren dus voorlopig weten we niets. Ik hou jullie op de hoogte.
Gr. Isis
knuffel
leef met jullie mee in deze angstige momenten...
Wat een vreselijke spanning voor jullie allemaal! Sterkte
Pfff... het houd echt niet op voor Mieke en voor jullie zeg... ik hoop dat ze hier weer beter uit gaat komen en dat het dan eindelijk is gewoon beter mag gaan! Heel veel sterkte met wachten....
Hoop en leef met jullie mee.
Heel veel sterkte met wachten.
Oh wat een spanning. Ik duim voor een goede afloop.
Heel heel veel sterkte.
Oma Akke
Jeetje Mieke wat een weg moet je doorstaan....
Wanneer mag je eindelijk omhoog kruipen uit dit dal.
Ergens als ik hoor hoe ze de narcose in gaat klinkt erg verdrietig hopelijk kan ze ook dit nog aanvechten...