Genieten

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier en heb eerst uitgebreid de site gelezen.
Zeer interessant en veel dingen die ik nog niet kende of van gehoord heb.
Ik heb fase 4 COPD met long emfyseem en hart aandoening.
Mijn leven is dus drastisch verandert in 7 jaar tijd.
Begonnen met een burn-out daarna ergens een hart aanval( niets van gemerkt) en 3 tia's.
Zo'n 2 jaar geleden een eerste longtest gedaan met de uitslag COPD.
Had geen idee wat het was en hoe ik daar tegen aan moest kijken.
Na een uitvoerig gesprek met mijn huisarts wist ik wat het was hoe dat in zijn verloop zou kunnen worden en wat nog mogelijkheden zijn om je leven wat te veraangenamen.
Het begon met medicijnen eerst voor het hart en 2 pufjes.
Na paar maanden was dit niet meer voldoende en werden de medicijnen zwaarder en de dosis verhoogd.
Nu gebruik ik 2 pufjes een hart ondersteunend medicijn bloedverdunner en prednison.
De werking is de laatste maanden sterk achter uit gegaan en zal in Januari na een long scan en gesprek met longarts en cardioloog waarschijnlijk nog zuurstof erbij krijgen.
Was wel even slikken maar als ras optimist zit ik niet bij de pakken neer.
Heb nog geen geraniums voor het raam.

Het verloop van deze ziekte heb ik niet als belasting ervaren meer als een aangever om te genieten van het leven.
Na 1 1/2 jaar een rollator gaan gebruiken in combinatie met een scootmobiel om toch zolang mogelijk mobiel te blijven.
Ik maak nu gebruik van een scootmobiel en auto en rolstoel.
Heb een trap lift en een schat van huishoudelijke hulp.
Een klein maar fijn netwerk van mensen die ook zeer behulpzaam zijn.
Ze hebben geen medelijden want ze weten dat ik dat helemaal niet op prijs stel.
Gewoon goede vrienden die me helpen als ik het vraag en met mij genieten van onze gesprekken en activiteiten
Lopen kan ik nog zo ongeveer 30 meter voordat ik alle energie heb gebruikt en ik minimaal 1 uurtje moet rusten.
Ga vaak met mijn vriendin naar buiten wandelen( ik met mijn scootmobiel) of we nemen de auto en gaan de natuur in waar bij de rolstoel dan het vervoermiddel wordt.
Ik vind het niet moeilijk dit te accepteren omdat het toch mobiliteit geeft en een behoorlijke leef kwaliteit.
Heb met mijn vriendin sinds we elkaar kennen vak goede gesprekken en ben erg blij dat ze me neemt zoals ik ben.
Van begin van onze relatie haar geïnformeerd wat COPD is en wat de gevolgen zijn.
Het heeft haar niet afgeschrikt en we verbrengen veel tijd samen door vooral buiten activiteiten als wandelen boodschappen doen en toen het nog mocht vaker een terrasje pakken in de zomer.

Gesprekken die ik heb gevoerd met mensen die in de zelfde situatie zijn waren toch vaak van vroeger kon ik dit nog en dat nog .
Ja vroeger toen kon ik ook lekker wandelen fietsen met de bus of trein op stap.
Nu door mijn instelling en groot acceptatie vermogen heb ik nog steeds veel plezier in mijn leven.
Elke morgen als ik wakker wordt de badkamer inga en dan die dikke kop in de spiegel zie dan zeg ik tegen mezelf he kerel weer een nieuwe dag dat wordt weer genieten.
Wel is het zo dat ik nu veel kleine dingen zeer waardeer en intensiever geniet als ik weer eens een leuk moment heb.
Ik richt me op dat wat ik nog kan met de mensen om me heen al realiseer ik me heel goed dat het steeds minder wordt.

Mijn verleden heeft altijd met zorg te maken gehad.( Heb 2 kinderen met ernstige beperkingen) Gehandicapt vind ik een lelijk woord.
Ben zelf in de zorg gaan werken als begeleider van jongeren met Autisme een laag IQ drank drugs en gedrag problemen( 16/23 jaar)
Heb daar veel geleerd en veel dingen mee gemaakt die me nu nog steeds inspireren om mijn eigen wereldje zo groot mogelijk te maken.
Nu de Feestdagen er aankomen ook weer als is het wat minder de kamer in Kerstsfeer gebracht al een fijn menu voor de Kerst gemaakt samen met mijn vriendin en verheug me op het koken samen en een paar gezellige dagen.
Corona och het is er houd me aan de regels maar laat me er niet door beangstigen.
Is geen reden om als senior nu binnen te blijven en niets meer te zien dan de muren van je huis.
Ik kijk niet meer ver vooruit maak ook geen grote plannen maar leef mijn leven van dag tot dag met een lach.
Gaat het eens niet dan kan ik ook genieten van mijn kopje koffie een goede cd en na enige tijd dan merk je dat je weer wat energie hebt en kun je ook wat meer aan je hobby's doen..
Fotografie tekenen schilderen glas graveren koken( dat wordt wel wat zwaarder maar gaat nog steeds al is het in een super slakkengangetje.
Veel mensen in mijn omgeving verklaren mij voor gek omdat ik nog zo vrij kan leven lachen en genieten en optimistisch ben.
Ik ben liever gek dan normaal want als dat het geval zou worden wordt je toch weer gek van blijdschap toch?
Ook depressief zijn nee dank je dat geeft weer meer problemen nadenken hoofdpijn paracetamol chagrijnig worden.
Niets voor mij verspilde energie waarin je toch ook leuke dingen kunt doen
Als je kunt accepteren en de dingen een plaatsje kunt geven kom je erachter dat er veel meer te genieten valt ook al valt het je soms zwaar om met je ziekte om te gaan.
Mijn motto is en blijft pluk de dag met een lach en geniet intensief van alle kleine momentjes.

Met een optimistische vriendelijke groet Peter