Hoe is de begeleiding door je (huis)arts?
16-08-2005 om 17:03 uurOmdat ik zelf niet tevreden ben over de begeleiding die me geboden wordt (of beter gezegd: niet geboden wordt) om goed met astma om te gaan, wil ik dit topic starten om te horen hoe dat bij anderen is.
Problemen waar ik tegenaan loop zijn:
Nou sorry het is weer een heel verhaal (als ik eenmaal aan het schrijven ben... ::)) maar ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!
hoi
wat huisarts betreft heb ik een fijne,we kennen elkaar ook erg goed omdat hij bij mij de bevallingen van mijn kinderen heeft begeleid.voor hem 1 van de laatste keren dat hij dat nog deed,bij mij zijn de luchtwegproblemen ook begonnen na de laatste bevalling.
heb toen in overleg met huisarts mijn huisstofmijt allergie met alternatieve middelen onder controlle gehouden,wat me 3 jaar is gelukt zonder infecties te krijgen.helaas ging het daarna helemaal mis en ben ik bij de nodige puffers terecht gekomen,welke ik toen had weet ik eigenlijk niet eens meer.
mijn huisarts is iemand die heel erg open staat voor ideen waar je zelf mee komt,in de loop der jaren heeft hij echt geprobeert me zo goed mogelijk te begleiden.toen ik zelf vond dat ik mijn luchtwegproblemnen niet onder controlle kreeg,kreeg ik meteen verwijzing voor longarts.
wel blijkt dat hij denkt dat ik alles wel weet moet zelf als hij recept uitschrijft vragen wat is dat dan,zou hij uit zich zelf moeten vertellen.dat vind ik jammer laatst had ik formulier omdat ik machtiging nodig had voor fluimucil ,dan verteld hij weer wel waarom ik er evt voor in aanmerking kom.toen vertelde hij ook dat ik onder de groep copd val en tegen longemficeem aan zit.maar uit zich zelf verteld hij naar mij idee te weinig je merkt ook duidelijk het verschil met andere arts die sinds aantal jaar de practijk samen met hem doet.die legt alles precies uit zoals de andere arts het aantal jaren geleden ook deed. :(zou ik eigenlijk moeten zeggen maar z'n prater ben ik ook weer niet. :-\
is best grappig want mij dochter studeert nu geneeskunde en duidelijkheid naar patienten toe wordt aangeleert.ook als er naar longen geluistert wordt zou de arts altijd aan de dames moeten vragen de bh uit te doen.omdat er anders geluiden van het schuren van de bh te horen zijn,en daardoor evt infecties over het hoofd gezien kunnen worden.best grappig trouwens heb straks mijn eigen dokter :Pmoet nog wel jaartje of 5 wachten maar toch
wijk beetje van onderwerp af geloof ik maar heeft er wel mee te maken toch :@
Erg vervelend dat je artsen zo reageren en je niet serieus nemen. Dat heb ik ok meegemaakt met een vervangende kinderarts van mijn zoontje, die ineens beweerde dat hij geen astma had, maar dat ik overbezorgd was en dat toen ook als aantekening in zijn dossier liet zetten. Ik moest stoppen met alle medicatie (toen nog Pulmicort en ik weet de naam niet meer, vaak gebruikt middel voor baby's) en dat deed ik. 2 dagen later is hij opgenomen en op een haar na niet aan de beademing gelegd, zo slecht dat het met hem ging... Ik heb toen ook gezegd nooit meer wat met die arts te maken te willen hebben.
Strekte ermee!
Teigetje gelijk heb je. Artsen moeten eens leren te luisteren naar de ouders. Ik ben daar ook heel vaak tegenaan gelopen. Vooral sávonds en in de weekenden was het hopeloos. Ondanks dat ik vertelde dat mijn dochter prednison slikte en al heel vaak verneveld was met de pariboy werd er nog geen aktie ondernomen.kreeg ik te horen dat het waarschijnlijk kroep of iets anders was. Toen ik uiteindelijk na aandringen toch langs mocht komen moesten we alleminuut naar het ziekenhuis en heeft deze arts van het ziekenhuis een waarschuwing gehad. Wij hebben daarna een afspraak gemaakt bij hem en ons verhaal gedaan. Hij vertelde dat er vaak misbruik gemaakt werd van de avonddienst maar wij vonden dat hij als arts beter een keer teveel kon kijken naar een zieke. En dat we hem ook duidelijk hadden verteld wat mijn dochter al allemaal had gehad en gedaan. Daarna hoefde ik maar te bellen als mijn dochter benauwd was of ze stonden al op de stoep. Tot het fenomeen artsenpost werd uitgevonden toen begon de ellende opnieuw.
Na de laatse heftige opname hebben we eindelijk een rechtstreeks nummer gekregen en een aktieplan. Wat te doen als ze benauwd is en wanneer bellen. Maar je moet altijd vechten en mondig zijn heb ik geleerd.
Precies Kaatje, doktersposten zijn vreselijk, en kinderen worden altijd buiten de 9-5 tijden ziek. Ik heb vaker vervangers gezien dan mijn eigen huisarts met Viento. Qua kinderartsen dan 1 mislukkeling, en de rest wel ontzettende goede, mensen die ook aan mij vroegen hoe het nu was om met hem thuis te zitten in de zorgen. Want Viento was een geval apart: is geen mager, iel, niet levendig kind, maar een lekker bol ventje, altijd vrolijk, zelfs met een saturatie van 87 is hem niets aan te zien behalve voor de kenners (hierna te noemen ZIJN MOEDER!)
Ik denk dat ouders vaak echt wel weten wanneer iets serieus is, en wanneer niet, en het is jammer dat er toch heel vaak een soort van rangorde is want wij zijn MAAR de ouders van en zij DE artsen.
Martha
Precies Moeders weten vaak heel goed als het mis is met hun kind. En ook ik kende al de huisartsen van het dorp voordat ik mijn eigen huisarts ooit gezien had hahaha. En onze dochter was ook geen zeur vandaar dat het ook soms helemaal mis ging. Er zijn maar weinig artsen die luisteren naar de ouders hoor. Ik had een hele kindvriendelijke maar ook oudervriendelijke kinderarts en die liet merken dat hij ook zag hoe het voor mij was als moeder als ik er voor de derde keer in de week zat met een superbenauwd meisje en een drukke peuter die je geen twee seconden uit het oog kon verliezen. Hij gaf mij toen spontaan een pariboy mee naar huis om mij een ziekenhuisopname te besparen. En zorgde dat mijn verzekering zo'n ding vergoedde. Maar ja toen verhuisde wij jammer genoeg.
Maar heb wel vaak terug gedacht aan die fijne man.
Teigetje, ik heb ook al meegemaakt dat een arts in avonddienst-huisartsenpost me vertelde dat ik géén astma zou hebben. Volgens hem was het namelijk bij astma nooit zo dat je moeite had met INademen, alleen maar met UITademen. Ik had echt zoiets van wat weet hij daar nou van, hij heeft geen astma? Maar goed, mijn reactie: goh waar zou ik dan al mijn leven lang voor in behandeling zijn, is dat puur voor de lol denkt u? Zouden al die artsen die ik al heb gezien (vaak verhuisd) het fout hebben dan?
Ik ben daarheen gegaan omdat mijn eigen huisarts vaak onbereikbaar lijkt: van die rare dingen als "waarom bel je niet voor 10u 's morgens? Als je later dan dat belt zal het wel niet erg zijn en dan maak je maar een andere keer een afspraak, over een dag of 4 kun je wel terecht". ??? Ik begrijp werkelijk niet dat sommige artsen niet snappen dat je ziekte niet kunt plannen op tijden dat het hun uitkomt? Als ik da kon plannen was ik nooit ziek ;D!
Hahahah wat herkenbaar toch weer allemaal. Doet mij goed om dit nou ook eens te lezen. Dacht dat ik de enige gek was die zoveel problemen had met die artsen.
Soms vroeg ik mij echt af wie is nu de arts of ben ik gek. En had ik de gedachten had ik dit maar opgenomen want niemand gelooft mij hahahaha.
Maar na de laatste traumatische opname van mijn dochter kreeg ik dus een aantal gesprekken met een mevrouw van het traumateam. En die zei tegen ons dat we te aardig waren. Meer moesten eissen. En dat ouders heel erg goed wisten wanneer het niet goed ging met hun kind en artsen daar moesten naar luisteren.
Precies mijn gevoel ook Kaatje! Ik dacht ook gek te zijn, hoewel iedereen om me heen schrok als ze Viento hoorden ademen, raakte ik er ook alsmaar meer aan gewend en ging steeds later aan de bel trekken, juist omdat ik bang was weer voor gek verklaart te worden. Want afspraken bij artsen krijg je dan ook ineens smorgens vroeg, terwijl aan het eind van de middag, savonds en snachts het alleen maar verergerde!
Kan die machteloosheid nog heel erg goed voelen, hoewel het nu al bijna een jaar erg goed gaat met Viento, heeft slechts 1 aanval gehad, en niet ziek in de winter geweest.
Martha
Benauwdheid en slapen
« Gepost op: augustus 18, 2005, 01:24:00 pm »
--------------------------------------------------------------------------------
Je staat inderdaad vaak machteloos. En ook wij probeerde vaak maar de nacht uit te zingen. Maar dat lukte heel vaak niet. Onze dochter werd ook vaak pas sávonds benauwd als ze ging slapen. Las laatst toevallig een stukje dat dat normaal is omdat dan ook je zuurstofwaardes omlaag gaan en je natuurlijk anders gaat ademen.
Ook als astma patient wen je aan benauwd zijn. Heb hetzelf ook ervaren. Kwam voor een longfunctieonderzoek en daar schrokken ze wel maar ik had niet het gevoel dat ik benauwd was. Wel iets later toen ik erg heftig reageerde op die spullen die ik moest inademen histamine test is dat geloof ik.
Ook mijn dochter grens wat te hoog en we hopen dat ze in Heideheuvel leert wanneer ze nu moet ingrijpen.
Daar werken ze nog wel met de piekstroommeter. Deden wij toen ze klein was ook maar naderhand werd dat weer afgeraden.
Bij onze nieuwe huisarts is er een inloopspreekuur s'morgens en dat bevalt ons prima hooir. Kun je s'morgens tussen half 8 en half 9 gewoon er naar toe. Ik zorg dan dat ik er om half 8 ook ben want mijn ervaring is toch dat de meeste mensen pas tegen 8 uur komen.
Even wat knip- en plakwerk ivm het opsplitsen van dit onderwerp, bovenstaand bericht is dus van Kaatje ;)
Reactie op Grietje:
Ook ik ben niet echt tevreden over de begeleiding van mijn huisarts.
Zelf ben ik nog nooit bij een longarts geweest, terwijl ik dat eigenlijk best raar vindt.
Zeker nu het afgelopen jaar meerdere keren (in totaal 5 antibioticakuren heb gehad):
In december 1, In april 2 bij een zeer forse longontsteking aan beide kanten, en in juni nog 2 na weer een longontsteking. Daarnaast heb ik in september vorig jaar en in april en juni naast de antibioticakuren ook nog een stootkuur prednisolon erbij gekregen.
Ook het jaar ervoor heb ik 3 antibioticakuren gehad en 1x prednisolon.
Als ik mij slecht voel zegt mijn huisarts: de longarts kan nu niets voor je doen, je moet je eerst maar wat beter voelen.
Maar deze week ben ik ook nog naar mijn huisarts geweest, nu ik mij eindelijk weer wat opgeknapt voel na de twee longontstekingen, en ook nu zei mijn huisarts dat het weinig zit had om mij door te verwijzen naar de longarts.
Wel stuurt ze mij door voor longfunctietests, maar ik vind het eigenlijk niet normaal dat ik niet word doorverwezen naar de longarts.
Hoe zit dit met jullie: Wanneer zijn jullie doorverwezen naar een longarts? En wat doet een longarts allemaal?
Ik hoop dat jullie mij aan wat informatie kunnen helpen!
Groetjes,
Esther