hoe nemen jullie dat aan

Echt vervelend dat je zo weinig kan doen. Kan me voorstellen dat je het geen plaats kan geven.. Vooral met COPD dat is helemaal erg... ik hoop dat het je toch langzaam aan en stapje voor stapje gaat lukken...

Zelf zeg ik nog altijd tegen mezelf dat ik me aanstel en dat het allemaal wel meevalt. vooral nu het goed gaat denk ik ach het valt zo mee bij mij. en wetende dat er mensen in het ziekenhuis belanden door de astma/copd. dat heb ik niet.
toch zei de dokter vandeweek dat ik behoorlijk astma heb. Mja ergens wil ik het ook gewoon niet weten. dus eigenlijk heb ik het ook nog niet echt een plekje gegeven.
Ik denk dat praten veel helpt...
misschien hoor.

ik hoop voor jou dat je er vrede mee gaat krijgen want het is echt lastig. vooral omdat jij COPD hebt.
Sterkte hoor...

Een plek heeft het voor mij nog lang niet. Ik weet het pas sinds 3 weken en ben overdonderd.
Mijn vader is overleden aan longemfyseem en hij had astmatische bronchitis en hij was wees, dus weet je ook niets van zijn familie geschiedenis af en of het evt. erfelijk is.

Weer wennen aan een ziekte en beperking . Ik weet dat ik het kan maar soms is het wat veel.
Wel heb ik veel steun van mensen in mijn omgeving en ook daar zijn erbij met behoorlijke beperkingen. Dus begrip is er.
Ik wens je veel sterkte Simonne en probeer uit te vinden wat wel kan.

Groeten van Nel. 

hoi simonne

ik denk dat dat heel moeilijk is,vooral als je astma vaak ontregelt is
en je in alles wordt beperkt  :Y

probeer te kijken naar wat je wel kan ook al is dat nog zo moeilijk  :Y
probeer te blijven werken aan je conditie en zorg voor afleiding

maar het feit blijft dat dit beter gaat als je astma stabieler is en je weet hoe je een lichte
terugval kunt opvangen

ik snap je angsten wel hoor van je familie
ik heb jaren echt door het oog van de naald gekropen
met mn astmatische brongietis mn ouders hadden het niet en wisten niks in de familie
vorig jaar overleed mn oma,op de begravenis hoorde ik dat ook mijn oma zwaar astmapatiente was

dus zeker erfelijk 3 van de 6 kinderen uit ons gezin hebben astma
en zo ook onze kinderen.

sterkte liefs ukkie

Hoii,
Ik heb het ook nog geen plekje gegeven ik probeer ermee te leven zeg maar. En ik denk dan ook vaker van ja er zijn mensen die het erger hebben duss dan doe ik gewoon iets waar ik me lekker bij voel en kan er weer een tijdje tegenaan. Maar soms heb je gewoon van die dagen dat je niet vooruit te branden bent , dan leg ik me er gewoon bij neer. Maar soms ook niet en dan kom je jezelf snel genoeg tegen.

gr troetel

ik ben bang dat ik hier geen antwoord op heb,ben er mee geboren en weet niet beter.
wat ik wel kan zeggen is dat als ik een moeilijke periode heb ik weet dat er ook weer een goede periode komt en dat ik me daar dan mee bezig houd,ook is ervaring heel belangrijk hoe beter je je eigen kent hoe beter je er mee kan omgaan,wat niet wil zeggen dat ik er niet af en toe vreselijk van baal als ik weer eens ziek ben

Dag Simonne,
Ook ik heb astma (licht) en COPD (ernstig) maar dat is dan ook het gevolg van jarenlang roken. Rook al zes jaar niet meer maar de gevolgen blijven goed merkbaar. Ja, ik heb het nog steds geen plaats gegeven in mijn leven. Soms voel ik me zó goed dat het lijkt alsof ik (bijna) niets mankeer en een paar uur later kan de situatie bar slecht zijn. Ik kan dan niet eens in één keer de trap thuis oplopen. Kán je het ooit een plaats geven? Je wilt het liever kwijt, niet dan? Ik heb me aardig aangeleerd om op erg slechte dagen zo minimaal mogelijk me in te spannen en me afleiden met een boek, foto's plakken o.i.d.. Op topdagen wandel ik, rommel wat in de tuin of ga met een vriendin iets ondernemen. En de zo zo dagen doe ik aktiviteiten aan de hand van het moment hoe ik me voel. Soms is het overleven, soms is het redelijk leven met wat beperkingen. Soms ben ik moe en verdrietig, somber en soms voel ik me diep gelukkig en blij dat ik er ben met alle lieverds om me heen.

Heel veel sterkte,
Rocee

Relativeren denk ik. Ik heb het al mijn hele leven en weet niet beter en natuurlijk heb ik er wel eens flink de pleuris over in maar goed, er zijn genoeg mensen die het veel slechter hebben. Ernstigere aandoeningen of ziektjes of die zomaar overhoop worden gestoken op straat omdat ze verkeerd kijken of wat dan ook. Je doet er niets aan dus dan maar proberen het zo aangenaam mogelijk te maken voor jezelf  :s)