Ik ben al 25 jaar ziek thuis, maar kreeg zo’n tien jaar geleden ineens een COPD-coach. Daar schrok ik even van. Ik zag mezelf meer als astmapatiënt. Maar ik leerde dat COPD veel verschillende vormen heeft. En ja, ik had het geluk dat ik altijd al een afkeer van sigaretten had. Het was meer geluk dan wijsheid, want roken was gewoon de norm in mijn familie- en vriendenkring. Ik was er helemaal niet mee bezig of het kwaad kon of niet. Had er gewoon niets mee, net zo met alcohol.
Ik denk dat ik altijd bang ben geweest om ergens verslaafd aan te raken. Als kind zag ik hoeveel problemen er waren om van een verslaving af te komen. Meeste met drank maar ook enorme ruzies omdat er niet gerook kon worden . Want Astma was volksziekte NR 1 bij mijn neefjes en nichtjes . Gek genoeg was ik een van de weinigen die het niet had... althans, dat dacht men. Maar het bleek dus dat ik onderontwikkelde longen en luchtwegen had. Wellicht kwam daar ook de weerstand tegen roken weg ?
Pas na mijn 30ste kwam ik erachter dat het werd aangeraden om in ons huis niet te roken. Nu is het dus wel ... als men nou niet gerookt had in huis ? Maar mijn ouders zeiden altijd dat ze doodgingen als ze niet op tijd een sigaretje konden opsteken.
Al dat heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik nooit gerookt heb. Dat het slecht kon zijn? Dat besefte ik pas ruim na mijn twintigste. Als ik had gerookt, zou ik er waarschijnlijk ook een stuk slechter aan toe zijn.
In de zomer kan ik mij goed redden, vooral als het ook echt zomers weer is. Maar op dit moment rijd ik bijvoorbeeld geen auto, omdat ik soms enorme hoestaanvallen krijg. En dan wil je natuurlijk niet achter het stuur zitten!
Mijn situatie is niet levensbedreigend, maar ook niet levensverlengend. Het zal waarschijnlijk wat tijd kosten, maar ik ga ervan uit dat ik een mooie leeftijd zal bereiken.
Ik heb met vrienden afgesproken dat, mocht er plotseling iets misgaan, zij mijn hobbyruimte/werkplaats opruimen en de waardevolle spullen verkopen, zodat mijn vrouw daar zoveel mogelijk aan overhoudt.
Bang? Als ik zou zeggen dat ik daar nooit over nadacht, zou ik liegen. Maar als het toch ineens mis mocht gaan, kan men zeggen: hij haalde er elke dag opnieuw uit wat erin zat. Zelfs zonder conditie is het heerlijk om languit op de bank tv te kijken, met een kopje thee en een koekje erbij. Zoals we hier in het noorden zeggen: kon minder.
Zo ga ik ermee om. Ik kan je wel vertellen dat je je daar geen zorgen over moet maken. Maar das makkelijk gezegd natuurlijk .. Ik ben wel ziek, maar al met al had het veel erger kunnen zijn. In jouw geval is de angst misschien juist een goed teken, want dat betekent toch dat je er nog niet klaar mee bent? Toch ?
Jaren geleden kreeg ik te horen dat ik copd gold 2 had. Dat was even flink schrikken en ben er behoorlijk verdrietig van geweest. Huilbuien zomaar uit het niets.
Langzaamaan werd het erger, van gold 2 naar 3, maar de longarts was steeds weer erg verbaasd dat ik nog zoveel kon. Ga zo door zei hij steeds, blijf bewegen, bewegen, bewegen.
Nu zit ik in stadium 4, dit is in een jaartje of 6 van 2 naar 4 gegaan. Maar gelukkig nog niet zo heel veel medicijnen nodig, maar ik merk wel dat ik meer momenten heb dat ik moet puffen. Ondanks dat staat de longarts nog steeds versteld.
Ik zelf begin me wel steeds meer zorgen te maken, hoe zit het met mijn partner, is ze vroeg alleen, en dat soort dingen. Dat maakt me toch wel verdrietig. Om mijn vrouw zo goed mogelijk achter te laten hebben we bijv de hypotheek al voor driekwart extra afgelost. Stel er gebeurd iets met mij dan wil ik dat ze goed achterblijft. Tuurlijk vond mijn vrouw het ook zonde van het geld, maar ik kreeg ook te horen dat het me siert dat ik ze goed achter wil laten. Of ik bang ben voor de dood, ik heb altijd geroepen als het tijd is dan ga ik, maar nu ik al een paar keer in het ziekenhuis gelegen heb met hartproblemen denk ik wel anders. Toch wel enigzins bang ja. Voel me met mijn 61 nog te jong. Maar goed zover is het nog niet. Copd heeft mij wel doen beseffen dat ik oerdom was om ooit te roken. Ik snap werkelijk de jeugd niet tegenwoordig. Die weten toch beter dan wij vroeger lijkt mij.
" Ik snap werkelijk de jeugd niet tegenwoordig. Die weten toch beter dan wij vroeger lijkt mij. " Dat denk ik ook, maar juist door er zo de nadruk op te leggen dat het slecht is, en dat je het niet mag kopen als je te jong bent, gaan ze het waarschijnlijk juist doen.
Als ik denk aan wat we op de brommer uitspookten, wist het echt wel dat het niet mocht en gevaarlijk was! Met tachtig door het dorp stoer rondrijden. Dat heet onvolwassenheid, en dat herken je pas als je volwassen bent. Maar ja, zei dat maar eens tegen mij... Ook in mijn middelbare schooltijd wist men wel beter, maar roken op het schoolplein in de eerste twee klassen van de LTS was verboden. Dus werd er volop gerookt door de brugklassers. Waarom... er waren allerlei smoezen, maar het was gewoon stoer doen. Het verbod werd op een gegeven moment afgeschaft, en er werd veel minder gerookt.
Ik zelf heb ook al minstens 7 jaar copd waarvan nu al 5jaar fase4 met zuurstof 24 uur per dag.
Ik ben begonnen op een gasfabriek waar stadsgas gemaakt werd, dus je moest wel roken anders ging je tegen de vlakte. Ik heb altijd in de energie sector gewerkt en heb genoeg rotzooi naar binnen gekregen, en met de gezondheid blijft het schipperen open neer met de nodigen kuren en medicijnen blijf je op de been en blijf er maar zogenaamd vrolijk onder je moet wel. Ik ben nu bijna 81 en probeer nog steeds er wat van te maken ondanks dat het zeer moeilijk gaat, kop op zullen we maar zeggen en ik rij nog steeds afstanden naar de kinderen en kleinkinderen die willen opa nog niet missen. Dus allemaal doorgaan jongens!!!
Ik ben al 25 jaar ziek thuis, maar kreeg zo’n tien jaar geleden ineens een COPD-coach.
Daar schrok ik even van. Ik zag mezelf meer als astmapatiënt.
Maar ik leerde dat COPD veel verschillende vormen heeft.
En ja, ik had het geluk dat ik altijd al een afkeer van sigaretten had.
Het was meer geluk dan wijsheid, want roken was gewoon de norm in mijn familie- en vriendenkring. Ik was er helemaal niet mee bezig of het kwaad kon of niet. Had er gewoon niets mee, net zo met alcohol.
Ik denk dat ik altijd bang ben geweest om ergens verslaafd aan te raken.
Als kind zag ik hoeveel problemen er waren om van een verslaving af te komen.
Meeste met drank maar ook enorme ruzies omdat er niet gerook kon worden .
Want Astma was volksziekte NR 1 bij mijn neefjes en nichtjes . Gek genoeg was ik een van de weinigen die het niet had... althans, dat dacht men. Maar het bleek dus dat ik onderontwikkelde longen en luchtwegen had. Wellicht kwam daar ook de weerstand tegen roken weg ?
Pas na mijn 30ste kwam ik erachter dat het werd aangeraden om in ons huis niet te roken.
Nu is het dus wel ... als men nou niet gerookt had in huis ? Maar mijn ouders zeiden altijd dat ze doodgingen als ze niet op tijd een sigaretje konden opsteken.
Al dat heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik nooit gerookt heb. Dat het slecht kon zijn? Dat besefte ik pas ruim na mijn twintigste. Als ik had gerookt, zou ik er waarschijnlijk ook een stuk slechter aan toe zijn.
In de zomer kan ik mij goed redden, vooral als het ook echt zomers weer is.
Maar op dit moment rijd ik bijvoorbeeld geen auto, omdat ik soms enorme hoestaanvallen krijg. En dan wil je natuurlijk niet achter het stuur zitten!
Mijn situatie is niet levensbedreigend, maar ook niet levensverlengend. Het zal waarschijnlijk wat tijd kosten, maar ik ga ervan uit dat ik een mooie leeftijd zal bereiken.
Ik heb met vrienden afgesproken dat, mocht er plotseling iets misgaan, zij mijn hobbyruimte/werkplaats opruimen en de waardevolle spullen verkopen, zodat mijn vrouw daar zoveel mogelijk aan overhoudt.
Bang? Als ik zou zeggen dat ik daar nooit over nadacht, zou ik liegen. Maar als het toch ineens mis mocht gaan, kan men zeggen: hij haalde er elke dag opnieuw uit wat erin zat.
Zelfs zonder conditie is het heerlijk om languit op de bank tv te kijken, met een kopje thee en een koekje erbij. Zoals we hier in het noorden zeggen: kon minder.
Zo ga ik ermee om. Ik kan je wel vertellen dat je je daar geen zorgen over moet maken.
Maar das makkelijk gezegd natuurlijk .. Ik ben wel ziek, maar al met al had het veel erger kunnen zijn.
In jouw geval is de angst misschien juist een goed teken, want dat betekent toch dat je er nog niet klaar mee bent? Toch ?
Hoi,
Jaren geleden kreeg ik te horen dat ik copd gold 2 had. Dat was even flink schrikken en ben er behoorlijk verdrietig van geweest. Huilbuien zomaar uit het niets.
Langzaamaan werd het erger, van gold 2 naar 3, maar de longarts was steeds weer erg verbaasd dat ik nog zoveel kon. Ga zo door zei hij steeds, blijf bewegen, bewegen, bewegen.
Nu zit ik in stadium 4, dit is in een jaartje of 6 van 2 naar 4 gegaan. Maar gelukkig nog niet zo heel veel medicijnen nodig, maar ik merk wel dat ik meer momenten heb dat ik moet puffen. Ondanks dat staat de longarts nog steeds versteld.
Ik zelf begin me wel steeds meer zorgen te maken, hoe zit het met mijn partner, is ze vroeg alleen, en dat soort dingen. Dat maakt me toch wel verdrietig. Om mijn vrouw zo goed mogelijk achter te laten hebben we bijv de hypotheek al voor driekwart extra afgelost. Stel er gebeurd iets met mij dan wil ik dat ze goed achterblijft. Tuurlijk vond mijn vrouw het ook zonde van het geld, maar ik kreeg ook te horen dat het me siert dat ik ze goed achter wil laten. Of ik bang ben voor de dood, ik heb altijd geroepen als het tijd is dan ga ik, maar nu ik al een paar keer in het ziekenhuis gelegen heb met hartproblemen denk ik wel anders. Toch wel enigzins bang ja. Voel me met mijn 61 nog te jong. Maar goed zover is het nog niet. Copd heeft mij wel doen beseffen dat ik oerdom was om ooit te roken. Ik snap werkelijk de jeugd niet tegenwoordig. Die weten toch beter dan wij vroeger lijkt mij.
" Ik snap werkelijk de jeugd niet tegenwoordig. Die weten toch beter dan wij vroeger lijkt mij. "
Dat denk ik ook, maar juist door er zo de nadruk op te leggen dat het slecht is, en dat je het niet mag kopen als je te jong bent, gaan ze het waarschijnlijk juist doen.
Als ik denk aan wat we op de brommer uitspookten, wist het echt wel dat het niet mocht en gevaarlijk was!
Met tachtig door het dorp stoer rondrijden.
Dat heet onvolwassenheid, en dat herken je pas als je volwassen bent. Maar ja, zei dat maar eens tegen mij...
Ook in mijn middelbare schooltijd wist men wel beter, maar roken op het schoolplein in de eerste twee klassen van de LTS was verboden. Dus werd er volop gerookt door de brugklassers.
Waarom... er waren allerlei smoezen, maar het was gewoon stoer doen. Het verbod werd op een gegeven moment afgeschaft, en er werd veel minder gerookt.
Ik zelf heb ook al minstens 7 jaar copd waarvan nu al 5jaar fase4 met zuurstof 24 uur per dag.
Ik ben begonnen op een gasfabriek waar stadsgas gemaakt werd, dus je moest wel roken anders ging je tegen de vlakte. Ik heb altijd in de energie sector gewerkt en heb genoeg rotzooi naar binnen gekregen, en met de gezondheid blijft het schipperen open neer met de nodigen kuren en medicijnen blijf je op de been en blijf er maar zogenaamd vrolijk onder je moet wel. Ik ben nu bijna 81 en probeer nog steeds er wat van te maken ondanks dat het zeer moeilijk gaat, kop op zullen we maar zeggen en ik rij nog steeds afstanden naar de kinderen en kleinkinderen die willen opa nog niet missen. Dus allemaal doorgaan jongens!!!