ik ben op zoek naar ervaring met antidepresieva
26-09-2025 om 18:20 uurik ben 60 jaar en woon alleen. In februari 2024 de officiele diagnose copd gold 3 gekregen.
Gestopt met roken, hulp gezocht bij ergo_ en fysiotherapeut en dietiste
inmiddels helaas wel vier longaanvallen doorworstelt , zonder opname gelukkig
ik heb gemerkt dat ik naast de benauwdheid het ook geestelijk heel zwaar vind en vraag me af of bv antidepressiva voor mij zou helpen ? Ontspanningsoefeningen zijn mooi maar daar moet je wel de ruimte voor hebben
wie heeft er ervaring mee en kan mij wellicht wat verder helpen in mijn zoektocht
alvast bedankt
Waarom zou je antidepressiva gaan slikken als je zo super sterk bent om in 1.5 jaar al 4 longaanvallen te overwinnen! Je mag trots op jezelf zijn! Met antidepressiva verdring je de werkelijkheid en leef je niet langer je eigen prachtige leven. Als ik je een welgemeende tip mag geven dan adviseer ik om te gaan wandelen, fietsen, sporten ga lekker naar buiten! Bezoek eens een longpunt (zie website Longfonds) en ontmoet lotgenoten, wellicht vind je een maatje om dingen mee te doen.
Maar het is zwaar dat ben ik met je eens. Maar er is een verschil tussen ‘‘s avonds op de bank zitten omdat je je druk maakt over de volgende longaanval of je zit er bij te komen van een lekkere wandeling.
Ik ben het eens met doorschuiver
Het is beter support te zoeken bij mensen die je vertrouwt of lotgenoten of de longfonds advieslijn of praktijkondersteuner van de huisarts
En proberen binnen je mogelijkheden zo actief mogelijk te blijven, vooral ook buiten
Pillen maken je vlakker en minder jezelf. Dan is t omgaan met je ziekte nog lastiger
Antidepressiva maken gevoelens vlakker maar niet gelukkiger.
Hopelijk kan je ervan wegblijven!!
Maar idd; eenvoudig is t niet, leren leven met chronische ziekte en beperkingen
Je hoeft je er niet voor te schamen dat je t lastig vindt
Net als Renate heb ik frequent longaanvallen: nu zo'n 6 per jaar. Dit ondanks fysio en 2x revalideren.
Door de aanvallen zijn mijn longen zo achteruit gegaan dat ik niet meer kan wandelen of sporten. Bovendien zorgen de aanvallen voor veel angst en stress.
Ademhalings- en ontspanningsoefeningen helpen onvoldoende. Ook een mindfullness cursus en gesprekken met een psycholoog hielpen maar gedeeltelijk.
Dus ja, ik slik nu pillen. Geen antidepressiva, maar alprazolam, een middel tegen spanning en paniekklachten. Ik gebruik ze alleen zonodig, en word er niet suf of duf van. Ze werken bij extreme benauwdheid.
Ik ben er blij mee. Al het andere had ik al tevergeefs geprobeerd.
Zie mijn reactie, Edelweiss. Ik denk dat pillen in sommige gevallen een uitkomst kunnen zijn, als niets anders meer werkt.
Bedankt voor jullie reacties en jullie geven beide ook precies mijn dilema weer.
Buiten deze aanvallen kan ik tot nu toe gelukkig wel weer redelijk goed functioneren en ben niet zo somber en nuchter genoeg.
Het is juist tijdens die aanvallen dat ik me zo naar voel in mijn hoofd.
Ik blijf nog wel zoeken naar een oplossing die bij mij het beste past
Sterkte, Renata.
Nog iets: er zijn activiteiten waarvan je heel rustig wordt in je hoofd en die nare gedachtes doen afnemen. Voor mij is dat bijv haken. Maar het kan ook iets anders zijn.