Dit is zo moeilijk te beantwoorden. Is de diagnose hyperventilatie vastgesteld of alleen een vermoeden? Zowel COPD als hyperventilatie kunnen tot kortademigheid leiden zodat het lastig kan zijn te onderscheiden waar het door komt. Er kan sprake zijn van hyperventilatie vanuit uzelf (zie onder), maar ook als gevolg van de COPD: nogal eens bij een redelijke longfunctie maar sterk verlaagde diffusiecapaciteit. Anderzijns is het bij fors verlaagde longfunctie niet eens mogelijk te hyperventileren, maar spelen andere mchanismes, die een andere aanpak vereisen. Hyperventilatie op zich is te behandelen door te proberen de ademhaling onder controple te krijgen: een fysiotherapeut kan daarmee helpen. Hyperventilatie berust eigenlijk op een "vluchtreflex" (zoals hartbonzen, transpireren en buikpijn dat kan zijn bij stress). Het oorspronkelijke uitlokkend moment is vaak niet meer duidelijk, terwijl de reactie blijft optreden. Er zijn effectieve psychologische technieken om dat af te leren. Succes Ton van Keimpema, longarts Met vriendelijke groet,
Dank voor uw reactie. Ik heb het besproken met de fysiotherapeut. Het is geen hyperventilatie zegt hij , maar weet niet wat het zou kunnen zijn. Ik ervaar het als een soort snik dat zich uit in een diepe inademing.Het gebeurt een paar keer per uur tijdens rust ,tijdens oefeningen, tijdens het rijden op mijn scootmobiel. Ik ben er nu aan gewend en maak me geen zorgen erover.Ik beschouw het maar al een behoefte tot meer zuurstof dat met deze extra inademing opgelost wordt. Met vriendelijke groet Ellis G.Klaren van Rossem
Ik herken het wel. Ik heb het zelf bij tijd en wijle ook. Een schokkerige ademhaling zoals je ook wel hebt als je net een huilbui hebt gehad. Het lijkt me dus inderdaad een reflex voor extra zuurstof. Ik schenk er verder geen aandacht aan.
Een soort hyperventileren herken ik echter ook wel. Maar dat was in het begin bij heftige benauwdheidsaanvallen. Geen lucht kunnen krijgen is erg traumatisch en daar raakte ik een beetje van in paniek waardoor je je ademhaling niet meer onder controle hebt. Op het moment dat ik het herkende en rustig ging ademhalen ging het beter. Lippen tuiten en rustig uitblazen. Nu komt het nooit meer voor.
Misschien kan je voor ademhalingstechniek naar een fysiotherapeut. Overleg eens met je behandelend arts.
dank je wel voor je advies, morgen ga ik naar de fysiotherapiegroep voor COPD patienten en zal ik het bespreken.
Dit is zo moeilijk te beantwoorden. Is de diagnose hyperventilatie vastgesteld of alleen een vermoeden? Zowel COPD als hyperventilatie kunnen tot kortademigheid leiden zodat het lastig kan zijn te onderscheiden waar het door komt. Er kan sprake zijn van hyperventilatie vanuit uzelf (zie onder), maar ook als gevolg van de COPD: nogal eens bij een redelijke longfunctie maar sterk verlaagde diffusiecapaciteit. Anderzijns is het bij fors verlaagde longfunctie niet eens mogelijk te hyperventileren, maar spelen andere mchanismes, die een andere aanpak vereisen. Hyperventilatie op zich is te behandelen door te proberen de ademhaling onder controple te krijgen: een fysiotherapeut kan daarmee helpen. Hyperventilatie berust eigenlijk op een "vluchtreflex" (zoals hartbonzen, transpireren en buikpijn dat kan zijn bij stress). Het oorspronkelijke uitlokkend moment is vaak niet meer duidelijk, terwijl de reactie blijft optreden. Er zijn effectieve psychologische technieken om dat af te leren.
Succes
Ton van Keimpema, longarts
Met vriendelijke groet,
Dank voor uw reactie. Ik heb het besproken met de fysiotherapeut. Het is geen hyperventilatie zegt hij ,
maar weet niet wat het zou kunnen zijn.
Ik ervaar het als een soort snik dat zich uit in een diepe inademing.Het gebeurt een paar keer per uur tijdens rust ,tijdens oefeningen, tijdens het rijden op mijn scootmobiel. Ik ben er nu aan gewend en maak me geen zorgen erover.Ik beschouw het maar al een behoefte tot meer zuurstof dat met deze extra inademing opgelost wordt.
Met vriendelijke groet
Ellis G.Klaren van Rossem
Ik herken het wel.
Ik heb het zelf bij tijd en wijle ook.
Een schokkerige ademhaling zoals je ook wel hebt als je net een huilbui hebt gehad.
Het lijkt me dus inderdaad een reflex voor extra zuurstof.
Ik schenk er verder geen aandacht aan.
Een soort hyperventileren herken ik echter ook wel.
Maar dat was in het begin bij heftige benauwdheidsaanvallen.
Geen lucht kunnen krijgen is erg traumatisch en daar raakte ik een beetje van in paniek waardoor je je ademhaling niet meer onder controle hebt.
Op het moment dat ik het herkende en rustig ging ademhalen ging het beter.
Lippen tuiten en rustig uitblazen.
Nu komt het nooit meer voor.