Het is hier eventjes saai

Als ik dit aan het typen ben is het op de thermometer buiten in de zon ruim 30 graden. De hortensia’s in de tuin zijn vandaag extra beschermd met een grote parasol. Deze hitte is niet zo goed voor onze hortensia’s en ook niet voor de meeste mensen als ik zo om mij heen kijk en luister naar al dat vreselijke geklaag. Ik ben volgens de longartsen die ik heb gehad een beetje een vreemde COPD’er omdat ik erg goed tegen de hitte kan. Wel met de kanttekening dat de luchtvochtigheid laag moet zijn. 

Met dit weer ben ik de hele dag een beetje aan het rommelen in en om het huis terwijl ik gelukkig weinig last heb van benauwdheid. En dan, als er op het eind van de dag een fris briesje opsteekt, lekker een rondje lopen. Of even naar de fitness.

De maanden augustus en september worden spannend. Mijn vrouw krijgt een nieuwe heup waardoor ik een week of zes het hele huishouden zelf mag runnen. Verleden week heeft ze les gehad in het ziekenhuis om met krukken te lopen. Gelukkig heb ik een hulp weten te strikken om mij die periode 2 x per week te helpen. Koken, boodschappen doen, wassen en strijken doe ik altijd al maar poetsen is niet mijn ding. De CT-scan die gepland staat om te kijken of de kanker in mijn longen een beetje rustig is gebleven had ik willen uitstellen maar longarts dr. V. is daar geen voorstander van. 

Saai, mensenlief wat een saai bestaan heb ik de afgelopen weken sinds we terug zijn van vakantie. Over een paar weken mag het dan wel spannend worden maar voorlopig is het saai. Ook op de golfbaan lopen werkelijk alleen maar zeurende bejaarden rond. Die zijn net als wij al op vakantie geweest en verdoen nu hun tijd in de brandende zon op de golfbaan. Die hadden wel wat langer mogen wegblijven van mij. 

Gelukkig hebben we minimensje die een beetje leven in de brouwerij brengt. Gisteren was ze een middagje hier. Het blijft elke week een verrassing wat ze met haar 20 maanden heeft geleerd. Trots als een pauw rent ze uit de auto en geeft mij de aller-allereerste zelfgemaakte tekening. Die hangt aan de koelkast, dat begrijpt u wel. Minimensje lust gelukkig bijna alles wat ik kook maar heeft nu iets nieuws bedacht tijdens het eten. Ik ben ervoor gewaarschuwd om vooral niet toe te geven. De voorstelling begint met pretoogjes en daarna zo’n oortje tot oortje glimlach. En dan komt het klapstuk…. “beetje aplemoes?” en geloof het of niet maar opa kan die charmes niet weerstaan en aplemoes heeft ze gekregen. Wel biologisch en zonder toegevoegde suiker natuurlijk. Volgens mijn vrouw ben ik in het pak genaaid.