Lege batterij

Hallo allemaal,

Zoals ik de vorige keer al vertelde, ben ik gestart met een revalidatietraject. De kop is er inmiddels af en daar vertel ik jullie nu graag meer over. Van de spannende start en de fysieke klap erna, tot bijzondere inzichten tijdens de haptotherapie. Een eerlijk kijkje achter de schermen van mijn herstelproces.

Week 1 - de start

Op 7 oktober had ik mijn eerste afspraak: een startgesprek waarin ik uitleg kreeg over het traject en mijn persoonlijke revalidatie-agenda. De komende 14 weken mag ik twee tot drie keer per week naar het revalidatiecentrum. Twee keer per week heb ik zaaltraining van twee uur. Dat draait vooral om bewegen, maar met de focus op het leren aanvoelen van mijn lichaam, grenzen aangeven en herstelmomenten pakken.

Daarnaast behandelt de fysiotherapeut me om de duizeligheid te verminderen en mijn lichaam wat losser te maken. Aansluitend op de zaaltraining heb ik soms ook haptotherapie of ergotherapie. Op die dagen ben ik dus wel drie uur aanwezig. Best spannend, zeker omdat ik nu na één à twee uur al uitgeput ben.

Na het startgesprek kreeg ik nog een fietstest als nulmeting: om te zien wat ik nu kan en waarmee ik later mijn vooruitgang kan vergelijken. Qua conditie en kracht ging het op zich goed, maar met een lege accu houd je dat simpelweg niet lang vol. In mijn geval: zeven minuten. Gelukkig bracht mijn vader me, want eenmaal thuis was ik totaal gesloopt. De rest van de dag heb ik op de bank gehangen, en die nacht sliep ik van 22.15 uur tot 08.30 uur. Hard nodig dus.
Slapen ging alleen niet meteen, want bij zo’n extreme vermoeidheid krijg ik last van spierspanning, benauwdheid, hoofdpijn, duizeligheid en onrust in mijn lijf en hoofd.

Week 1 - eerste haptotherapie

De volgende ochtend, 8 oktober, werd ik wakker alsof ik was overreden door drie bussen. Toch moest ik om 9.00 uur echt uit bed, want om 11.00 uur stond mijn eerste sessie haptotherapie gepland. Als systeemtherapeut kende ik al veel vormen van therapie, maar deze nog niet. Ik was best gespannen; ik had geen idee wat me te wachten stond en of ik het fysiek zou trekken.
Ik had wel wat gegoogeld en een filmpje gekeken, maar alsnog bleef het een vaag begrip.

Gelukkig heb ik het gewoon over me heen laten komen, en wat een bijzondere ervaring was dat! Eerst vertelde ik wat over mezelf en beantwoordde ik een aantal vragen. Over mijn jeugd en zo. Daarna mocht ik op de behandelbank gaan liggen om via aanraking mijn lichaam beter te leren voelen. Eerst mijn armen, daarna mijn benen. Spannend, maar mijn therapeut was erg rustig en prettig in de omgang, dus ik kon hem makkelijk vertrouwen.
Tijdens die sessie merkte ik dat aanraking mij enerzijds kalmeert, maar dat de rest van mijn lichaam er ook tegen vecht. Met die ambivalentie gaan we dus een andere keer verder aan de slag.

Week 2 - eerste zaaltraining & ergotherapie

Vorige week had ik mijn eerste kennismaking met de ergotherapeut, mijn eerste zaaltraining en mijn tweede sessie haptotherapie. Ergotherapie heb ik eerder al eens gehad, dus ik was benieuwd wat deze therapeute zou toevoegen.
De eerste afspraak met de ergotherapeut op maandag begon wat hectisch. Er stond flinke file, waardoor ik twintig minuten te laat kwam. Toch was het een prima gesprek. Nadat ik mij had voorgesteld, kreeg ik uitleg en gebruikte ze de metafoor van een telefoonbatterij om mijn energieniveau uit te leggen: als de batterij leeg raakt, wordt alles trager, donkerder en werkt niet alles meer automatisch. Herkenbaar? Voor mij wel in ieder geval.
Mijn huiswerk: drie dagen lang mijn activiteiten en batterij bijhouden.

Op dinsdag had ik zaaltraining. Ik was eerlijk gezegd best zenuwachtig om te gaan ‘sporten’ met nul energie. Eerst kreeg ik uitleg over de bedoeling van de zaaltraining en daarna over de balans tussen belasting en belastbaarheid — de batterijmetafoor kwam ook hier weer terug.
Uiteindelijk heb ik “maar” twee keer drie minuten gefietst, met héél veel pauzes tussendoor. Mijn opdracht: na elke twee uur (of eerder als mijn activiteit korter is) een liggend rustmoment nemen van 15–20 minuten. Met de nadruk op liggend. Dus ja, zelfs een kopje thee drinken op de bank telt als activiteit en niet als rustmoment!

Week 2 - tweede sessie haptotherapie

Na 1 dag rust op woensdag, had ik donderdag mijn tweede sessie haptotherapie. We deden een oefening met een ballon tussen mijn rug en de stoel. Daarna gingen mijn therapeut en ik met de ruggen tegen elkaar zitten zonder ballon. Het thema: mogen leunen op een ander.
Wat ik opnieuw besefte, is dat ik continu “aan” sta en me vooral op de ander richt. Zolang de ander zich maar comfortabel voelt. Daarnaast is samenwerken voor mij heel belangrijk. De komende tijd wordt dus mijn uitdaging om weer beter naar mezelf te luisteren en mijn eigen behoeften serieus te nemen.

En jij?
Ren jij ook altijd door tot je batterij helemaal leeg is? Hoe laad jij op?
Ben jij ook iemand die vooral op de ander gericht is? Vraag jij wel eens om hulp? Wat is jouw gouden tip om eerst aan jezelf te denken?