weer een stapje terug
20-05-2023 om 20:14 uurIk had deze week elke dag vrijwilligerswerk; wij verzorgen al jaren een drinkpost voor de 800 wandelaars van de Friese Elfstedentocht, elke dag op een andere plaats; de theorie was ik dat samen met nog iemand zou doen, de praktijk was echter; ik zorgde voor de navigatie en die andere deed al het werk
Door mijn benauwdheid en dit keer ook heel veel last van duizeligheid maakte dat ik niets kon bijdragen
5 dagen op een stoel gezeten en kijken hoe die ander het werk deed; weer een stapje terug; de stapjes terug worden steeds kleiner en er blijft behalve dit LongForum weinig meer over en dat is jammer; ik wil niet klagen want er zijn veel meer mensen die het nog slechter hebben als ik, maar het blijft zoals deze week wel moeilijk van een actieve deelnemer vroeger naar een toeschouwer nu
Tja Joop, ik ken dat . Ook ik doe vele stapjes terug, vele inspanningen moet ik ook overlaten aan anderen en doe je het niet dan moet je het weer bekopen en kom je je zelf tegen. Je probeert veel dingen te doen wat eigenlijk niet gaat, ik zelf loop met zuurstof bij inspanning gebruik ik 6l/min. en kom er zelfs nog wat te kort aan maar mag niet meer gebruiken bang voor opstapeling co2. Maar inwendig loop je je op te vreten en uitwendig zogenaamde vrolijkheid voor anderen die dan denken hij neemt het niet zo nauw maar ze moesten het eens weten hoe erg je het vindt. Het absenteren is moeilijk maar we moeten wel en het is niet leuk iedere dag in te delen want je wil niet op de stoel blijven zitten dat doe ik ook niet, probeer het Joop verdeel de dag wat gaat en wat niet gaat doet een ander maar of laat het zitten het komt wel een keer.
Zo is nu ons leven Joop en houdt je er maar aan en wees blij met wat nog wel gaat.
Vr.gr, Henk.
Dag Joop, door je aanwezigheid ben je toch betrokken en dat is toch ook mooi. Men snapt vast dat je niet een actieve bijdrage kunt leveren maar waardeert vast je oprechte belangstelling. Natuurlijk willen we dat niet en willen we het allemaal anders maar helaas gaat dat niet meer. Sterkte, Bert
Ja dat is super moeilijk maar zoals Bert al een beetje aangeeft geniet ervan dat je aamwezig bent
Is zeker moeilijk, iedere stap terug is lastig en opnieuw accepteren.
Al word ik zelf er steeds beter in, het gaat steeds sneller dat ik omschakel en denk, kiek mij hier nu heerlijk zitten met een bakkie koffie of glaasje lekkers, terwijl een ander zich in het zweet werkt, niet dat ik het niet graag anders zag , tuurlijk wel maar meer om mijzelf op te peppen, omdenken,steeds opnieuw.
We worden steeds betere toeschouwers, soms voelt het alsof we aan de zijlijn staan maar zolang we meedoen en aanwezig zijn, tellen we mee.
Sterkte 🍀
Natuurlijk is het moelijk voor je, als je steeds weer iets moet inleveren. En wat vervelend dat je last hebt van duizelingen. En dat net in de week dat je als vrijwilliger werkt. Heel verdrietig lijkt mij.
Ik hoop echt dat er nog iets is waarin je je gelukkig voelt. Al is het maar een zonnestraal, een vogel die fluit of een fijn muziekje. Ik wens je veel sterkte en liefs!