hoe ga ik ermee om ?
20-07-2025 om 00:20 uurIk rook nu 47 jaar , ik kan niet stoppen. Er is COPD gold II gediagnosticeerd een paar jaar geleden kreeg ik een longontsteking en toen bleek er een vlekje op de long te zitten. Een biopt was niet mogelijk. Het vlekje is niet groter geworden maar kleurde wel op de pet scan. Omdat littekenweefsel kan ontsteken wou ik het verwijderd hebben maar de chirurg wil vanwege mijn copd het niet weghalen. Dat moet van buiten af met het doorboren van het longslijmvlies. Met risico op een klaplong. Dus is het alternatief bestralen met 100% genezing van (n)iets. Van de COPD merk ik niet heel veel omdat ik op mijn 30e een zwaar auto ongeluk gehad heb en dus al behoorlijk beperkt was in mijn doen en laten. Kortom ik zal nooit weten of het een tumor was of niet. Hetzelfde geldt voor de COPD na de revalidatie van het ongeval ben ik nooit van de kortademigheid afgekomen. Daarvoor deed ik alles sporten, bergwandelingen onbeperkt zwemmen. Pas later kwam ik erachter dat je door de veiligheids gordels een zgn blast-lung kan oplopen, dat is dat er door de druk er delen van je long stuk gaan en nooit meer herstellen. Daarvan weet ik het aandeel van de copd ook niet. De antirookcampagne veroorzaakt dat iedereen naar het roken wijst als oorzaak dus durf je er ook niet goed over te praten. Ik zeg niet dat het niet door het roken is gekomen maar je voelt overal de wijzende vingertjes zonder dat er duidelijk bewijs is dat het allemaal (of gedeeltelijk) daardoor is gekomen. Ik zal nooit weten of het een tumor was en nooit of de copd geheel door het roken is gekomen maar de campagne heeft er wel voor gezorgd dat ik nu zit met het gevoel van wat heb ik mijzelf en familie allemaal aangedaan, hoe moet ik daarmee omgaan? Alle tips zijn welkom. Volgens het trimbos heb je na 20 jaar stoppen de zelfde kans op longkanker als een niet roker , dan ben ik 87 wat is de zin dan.
Hallo Nico60, leuk om je te ontmoeten op ons longforum. In de kop vraag je hoe je met copd om kunt gaan. Je beschrijft je historie met betrekking tot je longen en ik begrijp dat de ellende al jong begon na een zwaar ongeluk waar ook je longen een klap hebben gekregen. Nu, jaren later en met een diagnose copd2 vraag je je af wat de effecten op je aandoening zijn door het roken. Die vraag is moeilijk te beantwoorden en het heeft eigenlijk niet zoveel zin om op die manier terug te kijken. Je kunt niet veranderen wat in het verleden ligt en je moet jezelf kunnen vergeven als je terugkijkt en bedenkt dat je het nu anders zou doen. Ik denk dat we dat allemaal hebben; het verstand komt immers met de jaren zegt men hè? Het enige wat je kunt doen is in het heden en voor de toekomst.
Je hebt nu copd2 en wat je nu kunt doen is zorgen dat je conditie op peil blijft door te sporten in een sportschool of bij een fysiotherapeut. Het voordeel van die laatste is dat je dan ook meer leert over ademhaling, ontspanning versus inspanning, zuurstofopname etc. Daarnaast zorgt stoppen met roken dat het proces van copd vertraagt. En realiseer je dat niet iedere copd’er longkanker krijgt en dat veel mensen met longkanker geen copd hebben! Het is dus geen vaststaand feit dat het een het gevolg van het ander moet zijn.
Ik hoop je met mijn verhaal verder geholpen te hebben en vraag maar raak als je iets wilt weten! Groet, Marikey
Weet niet of dat leuk is :-) :-). Door het ongeval kan ik niet meer sporten , daarvoor deed ik alles. Ik ben goedgekeurd om drie kwartier achter een burootje te zitten per dag. 100% afgekeurd dus. De aanrijding was door een vrachtwagen die rechts inhaalde door een rood stoplicht , die kon ik niet zien aankomen. Maar goed het komt er eigenlijk op neer dat ik tot de diagnose COPD weinig last had van COPD omdat ik toch al beperkt was. Ik probeer momenteel het bewegen weer een beetje op te bouwen maar door alle hectiek van de afgelopen 6 weken is mijn conditie weer totaal ingestort. Ct scans pet scan, ebus en natuurlijk angst en stress. Omdat ik dank dat de bestraling niet intensief is ben ik maar begonnen met "revalideren" zoals na het ongeluk, na de longontsteking, na de griep en na de corona. In de tijd dat ik ging roken was dat heel normaal , in de kantine van school werd gerookt, de leraren rookte in de klas , op mijn werk stonden tijdens de borrel glaasjes met verschillende soorten sigaretten en als je op consult ging bij de huisarts stak hij een pijp op. De antirookcampagne vindt ik vreselijk , voor mij is het emotioneel terrorisme. Nu is alcohol leuk en gezellig als ik zo om me heen kijk. Waarom je als roker zo hardaangepakt wordt begrijp ik niet en voel me ook buitengesloten door de maatschappij maar dat hebben mensen die te dik etc zijn ook vermoed ik.
Hoi Nico, ik begrijp je gevoel best wel! Ook ik heb dik 30 jaar gerookt en mezelf vaak voor de gek gehouden met stoere uitspraken als: “ach, je moet toch ergens aan dood gaan”. En die zeikerds over stoppen met roken of last hebben van mijn roken: f**k them! Maar ja, de realiteit heeft me toch ingehaald door de laatste zware jaren van mijn vader die ook copd had. En dat bracht me tot de conclusie dat ik zo niet wilde eindigen. Dus eindelijk gestopt! En nu, inmiddels 25 jaar later heb ik daar nog geen dag spijt van gehad! Ik begrijp zelfs niet meer waarom ik zo graag rookte. En ja, ook ik ben opgegroeid in de tijd dat leraren rookten voor de klas, de sigaretten op tafel stonden bij feestjes etc. Maar de realiteit is dat het me geen goed heeft gedaan die jaren roken. 9 jaar na gestopt te zijn bleek ik inmiddels copd2 te hebben. Nu, 18 jaar later zit ik op copd3. En ik denk (en hoop) dat het zo ‘langzaam’ is gegaan dankzij mijn stoppen.
De campagnes zijn waarschuwingen, en aanmoedigingen om anders te kijken naar roken. Ik ben zó trots op mijn kinderen (die ook al jaren gestopt zijn) en mijn kleinkinderen die gewoon geen enkele behoefte hebben om een sigaret of joint op te steken! Overigens drinken de kleinkids ook helemaal niet, vinden ze maar stom 😊. Het is toch mooi dat we een rookvrije generatie krijgen? We weten nu wat de effecten zijn en ik wens dit proces niemand toe! Groet, Marikey
Voorlopig zijn de effecten van het autorijden voor mij het grootst , mijn kinderen roken beide niet dat komt niet door de campagne maar door de juiste waarschuwingen zonder angst en schuld inductie. Zij wisten dus dat als je het roken 1 of 2 keer probeert er je de rest van je leven aan vast zit. Ik zit wat dat betreft in een heel vervelende situatie want ik kan namelijk niet veel meer door het autoongeval.
Wat mooi dat je kinderen het zo goed doen! Is het niet autorijden gerelateerd aan de copd? Ik heb zeer onlangs mijn auto verkocht omdat ik vanwege mijn rug niet lang meer kan zitten en schakelen onmogelijk was… ik beschreef het aan een vriend als weg spontaniteit, afhankelijk van anderen en wat een klein wereldje blijft erover. Veel verdriet van gehad en nog 😢….
Nee,ik ben op mijn 30e platgereden door een vrachtauto , sindsdien (35 jaar geleden) kan ik bijna niets meer. Van mijn COPD merk ik dan ook niet veel, ik kon toch al bijna niets. Dus, autorijden is ook heel gevaarlijk en de verwoestende werking wordt je door een ander aangedaan. Is mijn ervaring.