COPD
03-10-2005 om 21:35 uurHoi Allemaal
Ik zou graag samen met jullie over copd praten, hoe lang het duurde voordat je de diagnose had copd.
Ik heb heel lang moeten wachten voordat het zover was dat ereen longarts zei jij hebt copd, en dan gelijk in een hevige mate. Ik heb zeker 5 jaar geploeterd voor dat het copd werd, het was altijd maar hyperventilatie, en als ik het weer erg benauwd had, moest ik maar weer rustig aandoen. tot er een andere huisarts kwam, die vond dat ik erg veel kalmeringsmiddelen slikte en die heeft toen aan de bel getrokken wat is hier aan de hand, inmiddels was ik erg overspannen geraakt ben opgenomen geweest in de paaz en daar is de longarts voor het eerst bij mij geweest en toen is de bal beginnen te rollen,
Ben gestopt met roken, ik rookte 4of 5 pakjes tabak in de week, en de longarts had mij gewaarschuwd stop je niet dan kan het snel gaan, nu blijkt dat ik nog 21% longinhoud heb.
Nu zou ik graag van copd lotgenoten horen hoe het bij hun gegaan is.
Groetjes Tinie
Goede morgen
Ik ben hier nieuw. Vond dit forum omdat ik zocht naar lotgenotencontact.
Een jaar of zes geleden is bij mijn ernstig copd geconstateerd. Doordat ik toen nog erg bezig was met mijn moeders dementieproces, zorg en derg. drong het eigenlijk niet echt tot me door wat de consekwensies zouden zijn van deze aandoening. Verder had ik een flink gevulde agenda, ook nadat mijn moeder stierf. Zo'n drie jaar geleden kreeg ik een burn out en ben ik gestopt met de dingen die ik deed. Ik moest wel. Op enkele leuke dingen na, zoals zingen en muzieklessen. Ondanks dat ik veel heb laten vallen, wat me minder zwaar viel dan ik inschatte, heb ik genoeg leuke dingen. En deze vragen geen zware lichamelijke inspanning. Wat niet wil zeggen dat ik altijd maar even blij en vrolijk ben.
Wat ik eigenlijk graag wil weten is of het bij dit ziektebeeld hoort dat ik soms angstaanvallen krijg als ik het benauwd heb. Ik heb 35 % longcapaciteit. Of is dit iets wat ik onder hyperventilatie moet scharen? Het vervelende is dat ik dan niet alleen weg durf gaan, zoals lekker een eind met mijn hond wandelen. En soms niet alleen thuis blijven.
Toen ik nog duidelijke hyperventilatie aanvallen had, kon ik mezelf daar uit helpen met schilderen, maar nu het mij onduidelijk is werkt dat niet meer. Een Oxazepam wil het nog wel afvlakken, maar dat zie ik eigenlijk als een noodgreep.
Ik moet zeggen dat het lezen van de berichten op dit forum mij helpen om inzicht te krijgen en ook realiseer ik me hoeveel ik nog kan doen.
Groetjes
Emmy
Hoi Emmy.
Allereerst hartelijk welkom hier op dit forum.
En ja ik weet wat je voelt Copd is een slopende ziekte waar ik ook al bijna 11 jaar last van heeft. Drie jaar geleden had ik er ook nog geen weet van wat het met me deed. ik verzorgde toen ook mijn moeder ( inmiddels ook overleden :-(...) een paar jaar lang heb ik ze nog kunnen verzorgen en ik mis haar nu nog heel erg. Dan denk je er inderdaad niet zo over na. Maar gelukkig heb ik nu een leuk baantje gevonden en daar kanp ik ook toch wel weer van op. Ikzelf heeft heel erg lang thuis gezeten, maar vond toch weer eens de kracht om in de maatschappij te willen zijn en vond dit baantje.Nu ik hoop dta jij het hier net als ik ook zeker wel naar je zin krijgt en veel informatie kan vinden veel sterkte verders nog.
Groetjes Ria
Dankjewel voor je welkom Ria
Ja, ik vind hier veel informatie en herkenning. Dat geeft steun.
Mag ik vragen of je voor je baantje(waarom eigenlijk dat verkleinwoord?) ver van huis moet? Sinds ik een drie maanden geleden, na een gezellige dag in Amsterdam, een benauwdheidsaanval kreeg en bijna van mijn stokje ging in de trein op weg naar huis, durf ik niet meer alleen weg. Dat wil zeggen, dat ik niet buiten mijn woonplek durf. Probeer wel weer elke keer een stapje verder van huis te gaan in mijn eentje.
Groetjes
Emmy
Hoi Emmy
Je mag me alles vragen hoor :Y en nee ik hoef niet zover weg naar mijn werk toe, ben ik toch wel heel blij mee. Ik woon er 15 minuutjes vandaan, ik kan op de fiets ernaar toe dat zou wel beter voor me zijn maar nee ik ga toch op mijn scootertje. Want ik ga tussen de middag een uur naar huis om te eten en dan mijn hondjes uitlaten, dan heb ik ook wat meer tijd over zo.
En ja ik geloof het goed dat je dan niet meer durft. Lijkt me ook best eng zo als je een aanval krijgt.
En nog een prettig en gezond 2006 zes hé
Groetjes Ria
Hoi Emmy,
Ook welkom namens mij hoor. Ik ben Ina en heb ook COPD. Helaas. Ik ben 51 jaar en heb het sinds 1992, dus zo'n 13 jaar.
Wat bewegen betreft ben ik eigenlijk een goed voorbeeld. In 2000 ben ik opgenomen geweest in Beatrixoord in haren, daarna een half jaar gerevalideerd en was benauwd bij alles wat ik deed. Ik heb een tijdje gezwommen bij het ASTMA FONDS, waar ik later ook in het bestuur ben gekomen. Helaas is daar door problemen met een paar van die groep een eind aangekomen en nu bezorg ik post voor SELEKTMAIL en het bevalt mij uitstekend. Ik beweeg nu elke dag en het ging goed. Nu ben ik verkouden en ;last van de keel en dan speelt de longziekte natuurlijk wel mee, maar als ik niet ziek ben, beweeg ik dus veel en ik heb een longinhoud van 49 %. Ik ken iemand, die dezelfde longinhoud heeft en niet tot weinig beweegt, die heel erg weinig kan.
Nog iets vergeten.
VOOR JULLIE ALLEMAAL EEN GOED, GELUKKIG EN VOORAL GEZOND 2006 TOEGEWENST.
Hoi Ina
Volgens mij heb ik jou een keer gezien.
Jij hebt toch in het bestuur van het astmafonds(midden drenthe gezeten???)
Vorig jaar was er in het ziekenhuuis in Assen een info-avond over astma.
Was jij daar ook???
gr
Rianne
Dag Ina en Ria
Dank voor jullie welkom en fijne woorden.
Ria, wat fijn, een baan vlak bij huis. Dat is te overzien. En postbezorgen, Ina, lijkt me heel leuk en lekker buiten. Ik heb jaren in diverse besturen gezeten, onder andere een bestuur van een inlooporganisatie voor ouderen. Daar was ik er specifiek voor de Indische groep. Dit omdat ik mijn werkzaamheden op een logische wijze wilde inperken. Ik ben Indisch. Nu heb ik me beperk tot het adviseurschap en ik probeer eens in de 14 dagen aanwezig te zijn. Met twee bussen en een trein reizen is bezwaarlijk. De bussen en treinen kunnen overvol en stikbenauwd zijn. Dus dat durf ik niet meer. Gelukkig brengt en haalt mijn man me met de auto op en kan ik toch geregeld gaan. Zelf, alleen, rijden durf ik niet meer. Tenminste niet op zo'n druk traject.
Maar wat ik doe vind ik heel leuk. De gesprekken met de mensen, hun vriendschap en de muziekgroep die uit de bezoekers is ontstaan, waar ik zo nu en dan ook bij zing. Dat is genieten.
Verder ben ik bezig met illustraties voor een kinderboek. Heb les in trekharmonicaspelen. Ik las over een mondharmonicaproject in Hoorn. Speciaal voor copd-ers. Had hier wel interesse in. Maar Hoorn is net iets te ver weg om alleen heen te gaan. En als mijn man mij zou brengen en halen zou hij in de tussenliggende tijd een uur ergens moeten wachten. Er is wel een mogelijkheid om hier zoiets op te starten. Maar om heel eerlijk te zijn, heb ik geen fut en zin meer om die kar te trekken. Heb jaren in organisaties gezeten en vind het nu wel welletjes.
Wandelen doe ik geregeld, want ik heb een teckeltje.
Ik heb een longinhoud van 35 %. En merk dat ik mijn bezigheden goed moet doseren. Dat vind ik best moeilijk. Maar ik ben aan het uitzoeken hoe ik in lig/rusthouding het beste kan tekenen. Dwz, een soort steun of ezel bedenken voor mijn bloc of papier. Met zachte kleurpotloden kost het weinig inspanning en geeft wel voldoening.
Groetjes
Emmy
Goeiegenade wat een oud reactie, zijn er nog mensen aanwezig a
Ja hoor ,er zijn genoeg mensen met copd, er zijn meerdere topics met verschillende vragen of berichten, je kunt ook zelf een topic starten.
Ik heb ook copd 4, mocht je iets willen weten,vraag gerust.
Welkom hier ook en sterkte 🍀