Mijn dagje IV

@ Bessie dank je, bij mij zullen er ook wel taal foutjes inkruipen en zo, dus trek het je niet aan, kan gebeuren.

Hier de kladversie van mijn tekstje, het is maar in het kort op papier gezet ik vertel er wel dingen bij.
Je moogt zeggen wat je ervan vind, kan ik er rekening mee houden.

Tekst:
Ik heb astma tot in 2010 was er niet veel aan de hand, maar dan kreeg ik een zware longontsteking, na een antibiotica kuur beterde het even, maar iets later herviel ik. En zo bleef het maar doorgaan, ik ging van de ene infectie in de andere tot ik in maart 2011 op spoed belanden, mijn leven veranderde helemaal, na een aantal weken ziekenhuis, en nog een hele tijd thuis mocht ik terug beginnen werken, maar niet meer het werk dat ik deed, werkte als verpleegkundige in de nacht. Ook was er gezegd als ik nog een keer binnen kwam dat het gedaan was met werken. Ik ging van nacht werk naar half time dag werk, maar in augustus sloeg het noodlot weer toe, en daar lag ik dan weer, wetende wat er gezegd is. Hoopte ergens dat ze het vergeten waren, maar wat had je gedacht. Op een paar maanden tijd keerde heel mijn leven om, van werken naar niet meer werken. Van altijd maar aanpassen, steeds minder kunnen, zuurstof nodig hebben, een rolstoel, ,,,, Ook kwam de ene ziekenhuis opname na de andere, vorig jaar lag ik maar liefst 11 keer in het ziekenhuis.

Maar toch lukt het me telkens om er positief mee om te gaan, en dit komt dat ik naar de positieve dingen opzoek ga,
Ik zeg altijd je hebt twee keuzes als er iets in je leven gebeurd, bij mij is dat nu ziek worden. Je hebt de keuze van er op een positieve manier mee om te gaan of op een negatieve manier. Ik heb voor het positieve gekozen, en dat wil niet zeggen dat ik niet eens een dag heb dat alles tegen zit en de tranen er zijn. Ik heb evengoed zo een dagen, en misschien wel meer dan iemand anders, zeker elke keer dat ik naar het ziekenhuis moet, de eerste momenten lopen de tranen er, want daar lig ik dan weer, wetende dat dat telkens voor een tijdje is. Maar dan herpak ik me en probeer ik positief te denken en daar zo ook mee om te gaan en het te nemen zoals het komt.

Een vriendin, die er spijtig genoeg niet meer is had altijd een mooie zin die ze zei: als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.

Deze zin denk ik vaak aan. En dat geeft me kracht.
Ik heb ook veel meer leren genieten van het leven, ik geniet van de kleine dingen die er zijn, Heel stom misschien maar gaan winkelen is iets normaal dat je doet, voor mij niet en elke keer ik in een winkel ben geniet ik van dat te kunnen doen, En zo zijn er zoveel zaken waar je nooit bij stil staat als alles goed gaat, En van die dingen geniet ik meer dan vroeger.

Voor mijn ouders is het ook niet altijd makkelijk om me ziek te zien en vaak naar het zieken huis te moeten, maar heb veel aan hen, En ook aan mijn vrienden, dankzij iedereen die me steunt lukt het me ook beter om positief te blijven.

Ziekenzorg heb ik via internet leren kennen, en via een vriendin van mij die actief was bij ziekenzorg, ik ben dan op het internet gaan zoeken en nu ben ik al meer dan een jaar actief bij ziekenzorg,

En ik wil in geen geval betutteld worden, ik wil gewoon behandeld worden als ieder persoon, het is niet omdat ik ziek ben dat je me anders moet behandelen en anders moet doen. Wel heb ik af en toe hulp nodig, dat is dan anders, maar voor de rest ben ik een persoon zoals ieder van jullie,
En mag ik een rad geven vraag aan een jongere eens of je met iets kunt helpen, als jongere en dat ervaar ik vooral is het niet altijd makkelijk om zelf hulp te vragen, want eigenlijk hoor je dat zelf te kunnen, en dan is het makkelijker als iemand even vraagt kan ik iets voor je doen of je ergens bij helpen, dan is de drempel naar hulp net iets kleiner dan dat je het zelf moet vragen.

Veel liefs, knuf  O+
Heidi  :W

Hoi Heidi,
KLASSE van je hoor !!!!!
Je hebt wel heel veel meegemaakt de laatste 2 jaar.
Ik neem mijn petje voor je af dat je positief blijft.
Wel erg dat astma zo kan verlopen terwijl je zo jong bent. (wordt niet naar gevraagd).
Ik vind dat je het goed opgeschreven hebt.
Ook dat je je ouders erbij betrekt, voor hen is het inderdaad ook niet makkelijk.
Die zin van je vriendin die er niet meer is vind ik heel treffend.
Fijn dat die zin je kracht kan geven.
Prettig dat je afleiding hebt bij ziekenzorg.
Ook de laatste zinnen vind ik heel goed van je.
Ik kan begrijpen dat het minder moeilijk is als er hulp wordt aangeboden in plaats van dat je het moet vragen.
Op de sportschool bied ik ook mijn hulp aan bij degene waarbij iets niet lukt (en ziet ook dat het moeilijk is voor degene), bij jong of oud.
Door deze site en de verhalen voel ik mij "blij" dat ik nu pas minder bent (67%) op mijn 56e.
Jij bent nog zo jong.
Maar Heidi: nogmaals klasse >>> ik vind je een kanjer en blijf je volgen.
Je bent voor mij Heidi, een hardstikke leuke meid !!!!!

                                      dikke knuffel bessie  :W :W :W :W

                                      als je soms bijna al omvalt van vermoeidheid
                                      probeer lekker te rusten in ieder geval  :z :z :z

@ Bessie dank je en mijn oogjes zijn nog niet dicht gevallen  ;( vrees weer voor een slapeloze nacht, maar ja zijn we de laatste tijd gewoon.

Veel liefs, knuf  O+
Heidi  :W

Hallo heidi

ik drink nu ik geen medicijnen meer mag alleeen nog maar thee en dan niet de gewone thee maar kruiden thee zonder teine. waar door ik al wat rustiger ben . en dan ontspannings oefeningen en dan gaat het slapen redelijk
groetjes anja

ps wat heb jij veel mee gemaakt zeg dan valt het hierwel mee

@ Anja En lukt het zonder puffers? Heb je niet te veel last van je longen? Ik hoop dat alles goed mag blijven lopen bij je. En dat je een zalige zwangerschap hebt. En ik zeg altijd tegen de mensen vroeger als ik nog werkte, alles wat je meemaakt is op dat moment het ergste voor je, ook al zijn er erger dingen. Dus als jij je slecht voelt dan is dat het ergste voor jou, ook al is dat van mij erger, dat maakt niet uit. Dus ga dat van jou niet als minder zien.

Hier vandaag echt niet goed, toch maar huisarts gebeld en mag om 18u20 langsgaan en we zullen zien wat ze te zeggen heeft. Maar het is echt niet goed naar mijn gevoel. Ik verwacht dat het spoed, of morgen uza word. We zullen wel zien.

Ook heb ik bijna nog niets geslapen, en dat begint wel te wegen. De vorige dagen durfde ik niet bij te slapen of me neer te leggen uit angst dat ik de volgende nacht terug niet ging slapen, maar vandaag kan ik niet meer, en heb ik me op mijn bed gelegd, niet geslapen maar wel gerust.

Maar mijn tekst voor morgen is dan toch af geraakt, en vertel er wel dingen bij en zo. Maak nog wat aantekeningen erop en dan ben ik gerust dat het morgen goed gaat verlopen. Heb ook vragen voor het publiek, zoals wat ze zich voorstellen bij chronisch ziek zijn, .... Dus betrek er hun bij  ;)

Nu ga ik nog wat rusten, het kost me redelijk wat energie om dit te typen.
Ik hou jullie op de hoogte. Tot later.
Nog een fijne dag!

Veel liefs, knuf  O+
Heidi  :W

Tekst ziet er goed uit. :Y
Hoop dat je het een beetje boeiend kunt vertellen en men intresse toont in je verhaal.
Sterke bij de huisarts hopelijk heeft ze nog een oplossing voor je.

Wat een goed verhaal!
Hoop dat het goed gaat lukken morgen.
En hoop nog meer dat de huisarts je kan helpen. Zodat je je wat beter gaat voelen.
En niet slapen is funest, weet ik uit ervaring! En als je dan ook nog es benauwd bent...

Liefs en beterschap!  :*

Ik vind het ook een indrukwekkend verhaal Heidi! Je hebt echt veel meegemaakt de afgelopen jaren.
Het is ook echt een goed idee om het publiek die vragen of chronisch ziek zijn te stellen. Ik merk zelf in mijn omgeving dat mensen zich best voor kunnen stellen dat bepaalde klachten en problemen vervelend zijn, maar dat ze echt niet snappen hoeveel invloed het heeft om die problemen altijd te hebben. Het is heel lastig om dat goed over te brengen.

Veel succes straks bij de huisarts. Echt naar dat je waarschijnlijk weer aan een opname toe bent, maar zo gaat het zo te horen toch ook niet meer. Dikke knuffel voor jou!

@ HJ Het boeiend vertellen is geen probleem, daar zorg ik wel voor, ga ook niet alles gewoon vertellen, betrek het publiek erin. Dit is gewoon voor mijn eigen de antwoorden op de vragen die ze stelde. Bedankt kan het gebruiken, ben wel wat bang voor wat ze gaat zeggen.
@ Maraikie Bedankt, ik hoop het ook dat huisarts nog iets weet, maar vrees er wat voor. En morgen zal wel in orde komen, als lichaam mee wilt natuurlijk, want longen maken het me wel moeilijk.
@ Solstice is idd niet makkelijk en hoop dat ik daar morgen goed in luk. En hoop met ze vragen te stellen en dan te verbeteren als dat nodig is dat ze het meer zullen begrijpen. Ben bang voor de huisarts, heb geen zin in opname, maar vrees dat het bijna niet anders meer kan, ik raak op en ben eigenlijk op. Bedankt.

ik ben wat bang eigenlijk voor wat ze gaat zeggen, ergens weet ik het denk ik wel al. Zeker als ik zeg dat ik niet meer kan, dat ik op ben, weet ik wat ze zegt. Dat is ook van wat ze altijd vraagt, gaat het nog? zolang ik ja zeg mag ik thuis blijven, van het moment ik neen zeg is het opname. En om eerlijk te zijn is het antwoord neen, kan niet meer. Ben misselijk van benauwdheid, ben moe, heb pijn, .... Binnen een kwartiertje vertrek ik. Me nu maar eens gaan klaarmaken.

Laat je zeker iets weten wat ze gezegd heeft.

Veel liefs, knuf  O+
Heidi  :W

sterkte bij de huisarts
hier gaat het wel redelijk
de benauwdheid valt mee
maar ben erg moe