Mijn dagje VII

Adres al gevonden in mailbox kaartje is alweer onderweg.
Hoop dat de operatie goed is gegaan en je snel weer in je eigen bedje ligt.

Hoop dat het goed gegaan is :Y

De operatie is goed verlopen. Morgen heeft Heidi weer een gesprek met de arts.
Namens Heidi ontzettend bedankt voor alle lieve berichtjes! Dat vind ze heel erg fijn.

Lieve Heidi zet hem op hè ! :*

Fijn dat de operatie goed verlopen is, heel veel beterschap gewenst en dat je maar snel mag herstellen *O*

Fijn dat de operatie goed is verlopen.
Hoop dat het herstel voorspoedig gaat verlopen en je snel weer naar huis mag.

Sammytjhuu bedankt voor het plaatsen van berichtje  :Y

Heidi,

Blij dat het weer goed is gegaan.
groetjes
petra

Bedankt Sam!

Fijn om te weten dat het goed is gegaan.
Verder ook betetschap, Heidi-lief!!

Fijn dat het goed is gegaan!

@Oma akke ben al terug thuis, bedankt voor de steun
@ HJ Bedankt voor de steun en het kaartje
@ suusje bedankt zal wel goed verlopen
@ Sam bedankt voor je steun en dat je het even hier wou zetten, spijtig dat ik het toen nog niet wist. Maar ik zet hem op  ;) ik laat me niet kennen.
@ puckie bedankt voor de steun en bedankt voor het kaartje ze kunnen echt niet tellen daar  ;)
@ maraikie bedankt voor je steun
@ solstice bedankt voor de steun

Hier ben ik dan weer, zit achter mama haar computer.
Hierboven kon ik nog niet veel zetten over de operatie en zo.
Want ben op zoek naar de woorden, maar vind ze niet.
Wil het verwoorden, maar weet niet hoe.
Hoe kan ik iets dat niet echt positief is, toch mooi verwoorden.
Er gaat van alles door me heen, en krijg het maar niet verwoord.
Dan zal ik het gewoon zetten hoe het is, denk dat dat het simpelste is.
Of toch niet, ik weet het niet, ergens wil k het uitroepen.
Maar mijn stem helpt me niet.
En toch is er een stemmetje dat zegt, niet opgeven, je hebt toch ook positief nieuws.
Waarom voelt het dan zo niet, waarom voel ik me dan zo rot.
Ik zal maar beginnen met vertellen, en jullie niet langer in spanning houden.

Gisteren ging ik binnen voor mijn definitieve stimulator.
Was super blij, eindelijk de definitieve, eindelijk terug een zo normaal mogelijk leven.
Toen ik wakker werd, dacht ik al wat is er hier aan de hand, ik voel niets meer.
Staat het apparaatje dan niet aan.
Mama direct was er geen afstandsbediening bij.
Neen niets te vinden in bed.
En niemand die iets zegt.
Vraag aan de verpleegkundige, moet ik niet gesondeerd worden, want ik voel niets.
Ze meet mijn inhoud van mijn blaas, en die was natuurlijk veel te hoog.
Hoe kan dat, ik moet dat toch voelen.
Maar verder kwam er geen antwoord. Zag ook geen dokter niets.
Dan maar sonderen, ook 's nachts werd ik gewekt om te sonderen.
En niemand maar niemand gaf antwoord, ik in gedacht de dokter zal de afstandsbediening hebben en morgen het toestel aanzetten.

Tot dan de ochtend kwam, na wachten was de zaalarts er, en die was een beetje verveeld.
Ik kreeg te horen dat er geen stimulator was geplaatst, omdat de lead helemaal verschoven was.
En kreeg direct de vraag of ik ergens was blijven achter hangen of zo.
Mijn antwoord was natuurlijk neen, ik ben de hele tijd heel voorzichtig geweest.
Toch werd ik er bijna van beschuldigd dat ik dit zelf had voor gehad zonder er iets van te zeggen.
Maar weet zelf 100% zeker dat er niets was gebeurd of zo.

Even later drong het pas echt door.
En de tranen die vloeiden, in paniek belde ik mama op, die dan meteen de auto in sprong en naar mij kwam.
Ze wilde de arts zelf ook spreken, en de prof ging nog langs komen dus dat kwam goed uit.
De verpleegkundige probeerde me te troosten, maar was ontroostbaar.
Zij bevestigde mij dat alles voor de operatie nog goed zat.
Zij had nog gekeken en niets speciaals opgemerkt.
Dat was voor mij en mama een geruststelling want dat bewees dat ik niets verkeerd had gedaan en het in de operatiezaal moest gebeurd zijn.

Even later als mama er was, kwam de prof, en hij legde uit wat er juist was.
En ik moet het zeker gevoeld hebben als dat verschoof.
Ik zei dat ik echt niets had gevoeld en dat voor de operatie nog alles goed zat.
Dat de verpleegkundige me dat bevestigde.
En dat er zeker geen plastiekje te zien was.
Heb er ook nergens mee blijven achter haken of zo.
Echt niets, ik kan niets zeggen dat er gebeurd is waardoor het verschoven kan zijn.
Hij zei dat hij dan nog eens bij zijn collega 's ging horen, maar waarschijnlijk zal ik nooit weten wat er echt gebeurd is.
Of zij een fout hebben gemaakt, zo iets geven ze toch niet graag toe, of geven ze gewoon nooit toe.

Maar gelukkig is het geen afstel, maar alleen uitstel.
14/8 krijg ik de definitieve, zonder eerst nog een test gewoon direct de definitieve.
Ben blij dat het nog kan doorgaan, al voel ik me nu niet zo.
Het voelt niet goed aan, voel me slecht, bij dit te schrijven zijn de tranen er weer.
Ook al wil ik positief zijn en lachen, wil ik gewoon doen, het gaat niet.

En dan is er nog iets, en daar vrees ik wat voor.
De verpleegkundige die me gisteren verzorgde was heel verkouden.
Ze moest haar neus continu snuiten.
Ergens was ik al bang ervoor, maar hoopte van niet.
Maar deze morgen werd ik wakker en mijn neus zat dicht.
Ik voelde me niet goed, lichamelijk.
En dat werd een tijd later bevestigd, ik had koorts.
Nu dat er nog bij, ik voel het ook aan mijn longen.
Ik hoop echt dat het niet erger word.
En dat het bij een verkoudheid blijft.
Maar vrees er een beetje voor.
Ik zie wel wat het word en schakel op tijd de huisarts in.
Ga haar straks vragen of ik vandaag al mag langs komen, voor even te praten.
En alles wat longen betreft op punt te zetten.

Ga nu nog wat rusten, zover dat gaat.
Het is een heel verhaal geworden. Heb het gekopieerd van mijn blog, want zag het twee keer hetzelfde typen niet zo goed zitten. Zelf het doorlezen valt me zwaar.
Maar er is een positieve kant aan het verhaal.
Ik krijg de 14de augustus dus wel mijn definitieve stimulator.
Eerst moet alles wat genezen zijn, voor ze terug ene kunnen plaatsen.
Want anders is het risico op infectie veel te groot.

Veel liefs, knuf O+
Heidi  :W

Ik kan me je teleurstelling goed voorstellen en begrijpen.
Het is niet belangrijk wie het wel of niet per ongeluk verkeerd gedaan heeft.
Het belangrijkste is de 14/8 een nieuwe kans.
Twee keer fout op een rij komt echt bijna nooit voor.
Nu gaat het goed.
Rust lekker uit.

Groet