Sick of it all....
11-05-2012 om 10:57 uurDag mensen,
Laatst was ik op een verjaardag(bij een kennis), en er vroeg iemand aan mij wat ik voor werk deed(dit waren de ouders van kennis) Ik vertelde dat ik sinds een paar maanden geen werk meer heb omdat ik te vaak ziek was. Dus dat stel vroeg wat ik heb en ik vertelde dat ik iets met mn longen heb en ik in februari 8 dgn in t zhuis heb gelegen,en ik nu nog in de ziektewet zit. En dat t kan zijn dat ik afgekeurd ga worden..
Ineens begonnen ze tegen mij tekeer te gaan. Die kerel vond dat ik maar aan t werk moest gaan want mensen met een scheet dwars voor hun reet moesten een schop onder hun kont hebben. Ik had niet eens verteld wat ik heb.. Maar meneer van 65 had t ook aan de longen en ik moest me niet zo aanstellen. Ik moest me maar verdedigen :(
Gisteravond kwam ik weer bij die kennis, en hij vertelde me heeeel vrolijk dat hij ook astma heeft en nu symbicort gebruikt. Hij heeft geen astma maar bronchitis.. Hij rookt nog etc etc.. Hij zegt dus nu dat wij t zelfde hebben en hij vond dus eigenlijk ook dat ik me aanstel... Ik vroeg hem wat voor astma hij heeft en hij beweerde dat hij t zelfde als mij heeft..tevens zei hij dat hij allergisch is voor pollen.. Dus ik zo als dat t enige is dan heb jij mzzl.. Maar goed ik heb zeer ernstig astma met zware allergien..en ik kan t niemand tot hun verstand brengen dat ik niet veel kan.. Want ja de buitenkant ziet er goed uit.. Weten jullie hiermee om te gaan?
Sorry voor t lange verhaal maar zit er heel erg mee en ben er doorheen.. Niemand begrijpt t
Dankjewel lieve mensen.. doet me goed dat ik echt mn verhaal kwijt kan :) thanks nogmaals
Ach jee, dat is wel veel allemaal tegelijk. Maar wat niet past, knapt uiteindelijk toch. Je longproblemen zijn niet gebaat in een relatie die dit niet begrijpt of steunt. Je hebt dit samen. Anders blijf je over je grenzen gaan en kom je in een neerwaartse spiraal. Mijn man heeft ook astma, bij hem echter goed onder controle, maar hij zal nooit iets naars daar over zeggen en hij helpt me juist zo veel mogelijk. Zo iemand gun ik jou ook!! Want dat ben je waard en er is NIEMAND op de wereld die het recht heeft jou te krenken vanwege je ziekte.
Ik ben vriendinnen kwijt geraakt toen ik langer ziek bleef, ze zoeken dan iemand waar ze wel mee kunnen feesten, want zij willen verder bruisen. Dat doet pijn, maar ik voel me niet verantwoordelijk voor de breuk in onze vriendschap. Zij schieten te kort, denk ik dan. Hun tijd komt nog wel en wat zullen ze dan piepen, reken maar. Zo denk ik dan.
Het is veel voor je, maar zet je zelf op de eerste plaats!! Doe niets meer tegen je zin in, dan voel je echt de kracht in jezelf terug komen. Hoe moeilijk ook...
Veel sterkte en een warme knuffel van mij ;)
Goudlokje :W
Mensen die iemand niet goed kennen reageren puur op wat ze zien en bij een longaandoening is er aan de buitenkant niets te zien. Een buitenstaander reageert al vlug erg bot puur om het feit dat hij/zij niets aande buitenkant van iemand met een longaandoening kan zien.
Er is ook een gezegde die zegt:eerst zien dan gelovenen daar lopen meer mensen tegen aan.
Buitenstaanders zien niks aan ons en daardoor hebben we volgens hen ook niks.
Maar probeer daar boven te staan Wij als long patiënten weten wel beter!
Groetjes Erika
Hey,
Ik ken jouw probleem maar al te goed!
Vooral toen er nog niet helemaal bekend was met wat ik had.. waren er mensen die al gauw zeiden als ik ziek was dat ik zeker geen zin had om te werken.. of misschien wel ruzzie gehad heb met mn partner en daardoor niet wilde komen?
Ik ben zelfs ook ontslagen omdat ik te vaak ziek was.. kwas daardoor niet betrouwbaar want deed geen moeite met komen werken... altijd lekker.. en zelfs nadat ik met de arbo arts weer in aanraking was geweest en er ook nu bij mijn longarts in het zkh duidelijk werd wat ik nou echt mankeerde wilde de arbo geen informatie op vragen en bleef hij erbij dat ik maar moest sporten..
Ook nu er bekend is dat ik CF heb (Cystic Fibroses)=(taailsijmziekte) geloofde ze me niet?.. ook ondanks het nu op papier vastgezet is.. maar goed.. dat probleem heb ik al niet meer (met werk dan)
Daarnaast heb ik ook zoo vaak te horen gekregen dat ik me aanstel omdat ik er goed uitzie aan de buitenkant en je dus niks kan zien.. zelfs mijn familie heeft vaak gedacht dat ik me aanstelde en alles erger maakte dan dat het was.. tot ze mee gingen naar het ziekenhuis alle onderzoekjes en testjes enzo :) dus ben blij dat hun iig wel hun excuus gemaakt hebben.
Die mensen die dit nu denken.. kunnen mij de moord stikken :) ik weet wat ik heb en hoe "ernstig" het is.. en of mensen het geloven of niet.. hun probleem en niet de mijne! mijn familie en mn naasten weten allemaal dat het wel waar is en dat telt voor mij wel meer dan wat buitenstaanders er van denken :)
ik hoop dat je er zelf nu ook minder last van hebt? maar ik weet zeker hoe je je gevoeld hebt!
Liefs Brenda
Jeetje Brenda, wat heb jij een rot arbo gehad. En je familie je pas geloofde nadat ze naar het zkhs meegingen. Het is goed dat je weet wat je nu eindelijk mankeert. Sterkte ermee!.
Het lijkt wel als je ziek bent, dat je jezelf moet verwaarlozen. Ik zeg weleens, je kan beter een geamputeerd ledemaat hebben of een verminking in gezicht ofzo. Dat is overduidelijk zichtbaar.
Ik heb astma en een spierziekte(in mijn benen). Qua uiterlijk zie je niks aan me, tot ik ga lopen. Mensen kunnen niet begrijpen dat die "zichtbare lichte afwijking" voor zoveel problemen kan zorgen.
Maar ook dat is erg.. vooral als het als lichte afwijking word bestempeld door mensen... ze moeten eigenlijk eens een weekje in onze schoenen staan en dan over een week weer komen praten.. kijken wat ze er dan van vinden!
precies, ik wil graag met ze ruilen op een slechte dag. Ze moeten die dag verplicht naar buiten. Dat is al voldoende. Die dagen heb ik vaak. Vooral als het mistig is.
edit: als je buiten bent, boodschappen doet bv zie je hoeveel energie het je kost met weinig longinhoud die dag en last van spieren waardoor je bijna niet kan lopen in mijn geval.