Zomaar een gedicht #2
07-01-2007 om 10:45 uur GeslotenJe bent het zat
Hebt het helemaal gehad
Je moet alles opgeven
Want astma beheerst op dit moment je leven
Je wilt de prikkels mijden
Hoopt op betere tijden
Welke prikkel is dat dan
Die je leven beheersen kan
Wist je het maar
Dan mijd je dat gevaar
Elke week denk je volgende week gaat het beter
En dan klopt dat weer voor geen meter
Wanneer houdt het nou eens op
En voel ik me weer eens top
Verlang erg naar dat moment
Dat je weer jezelf bent
Weer kan genieten van het leven
Met lucht en zonder beven
Hoe lang gaat dit nog duren
Maanden, weken maar hopelijk uren
Dit kwam ineens bij mij op. Niet zo mooi als alle andere gedichten hier. Maar dacht zet hem er toch maar bij.
Groetjes Karin :W
Niet zo bescheide karin, het is een prachtig gedicht! Durf te wedden dat veel mensen zich erin herkennen.
alsjeblieft vertel aan mij
hoe ik hiermee om moet gaan
ik kan hier moeilijk blijven staan
zonder iemand aan mijn zij
niemand weet wat ik kan doen
het enige is soms een zoen
een hand een kus maar nee geen woord
van hoe je hiermee om gaan hoort
ik moet maar volhouden
ik heb niet zo slecht
maar wie kan ík het laten zien
bij wie kan ík terecht?
alsjeblieft vertel aan mij
hoe ik hiermee om moet gaan
ik kan hier moeilijk blijven staan
zonder iemand aan mijn zij
Wat ben ik blij dat ik dit onderdeel gestart heb!
Wat een prachtige gedichten weer!
Groetjes Hellen.
Inderdaad hellen top idee van je.....
Lieve Mensen
Een knuffel is zo fijn,
Een knuffel voelt zo goed.
Een knuffel omdat het mag,
Niet omdat het moet.
Een knuffel geeft je warmte,
Van twee armen om je heen,
Even iets met z`n tweetjes,
Even niet alleen.
Een knuffel kost je niets,
Ja, een minuutje van je tijd.
Maar het geeft je zoveel kracht,
Om weer door te gaan in de strijd
Dit gedicht is niet door mij gemaakt ,maar het spreekt mij wel aan....
Veel Liefs Dorethé
lieve dorethé, bij deze van mij een knuffel!!!
iedereen hier trouwens
Dank je wel lieve hester.
Heb je de kaart ontvangen?
*)Groetjes Dorethé *)
Toen ik net in bed lag kwam mijn moeder binnen, en hebben we de zoveelste ruzie gemaakt afgelopen weken. Daarop heb ik het volgende gedicht geschreven.
Al ben je van buiten nog zo gaaf
En gedraag je je altijd heel braaf
Dan nog kun je af en toe best ziek zijn
En onbegrepen worden, dat is dan echt niet fijn
Een knuffel, een zoen of gewoon een goed woord
Is iets wat op zo’n moment echt niet stoort
Maar wanneer je dat niet mag krijgen?
Moet je je astma dan maar verzwijgen?
En wat als je je in eigen huis niet thuis voelt,
Dat je niet ziek mag zijn, altijd maar door moet gaan
Zo is het denk ik toch niet bedoelt?
Gezondheid staat hier nooit vooraan
Als je het woord “astma” uitspreekt
En daarmee het taboe verbreekt,
Is bang worden voor een reactie dan normaal?
Of praten wij hier non-verbaal?
En als je eens naar de dokter moet
Waarom word je daarvoor dan beboet?
Moet dat weer in het geheim gebeuren
Omdat ik jullie in mijn gedachte al weer hoor mopperen en zeuren?
En dan dat roken, elke keer weer in mijn gezicht
Wat denk je, dat dat het ademhalen verlicht?
En als ik daar dan wat van zeg,
Draai je je om en loop je hard weg
Ik had het wel geweten,
Het huis uit, maar daar willen jullie niks van weten
Mijn eigen plekje creeeren lijkt me erg fijn
Zodat ik eindelijk eens mijzelf kan zijn!
Tja.. weet je gelijk hoe ik me op dit moment voel.. ;(
Twix
wow super mooi meer kan ik niet zeggen. jij een dikke knuf van mij. Het is niet makkelijk voor je zo te lezen. dikke knuffel en weet je bent helemaal OK ookal ben je wel ziek.
lieve twix, lijkt me eem moeilijke situatie waar je in zit!
ik vind het heerlij kom de gedichten te lezen, zo kan ook ik een stukje van mijn emotie kwijt.. een bron van herkenning, af en toe een traantje heeeeeerlijk *O* liefs lara