Mijn dagje

Even iets over mijn dagje plaatsen  ;).
Heb vandaag eigenlijk een vrij hectische dag, maar wel grappig  ;).
Deze morgen kwam mijn moeder af met alle winterkleren en schoenen te voorschijn te halen. En als ze iets wil doen gebeurd dit ook  :). Dus heb ik deze voormiddag mee kleren en schoenen gesorteerd. En de zomerkleren zijn naar zolder verhuisd. Dit heb ik niet gedaan ik heb gecommandeerd, mama heeft het uitgevoerd. Is wel eens fijn zo te mogen commanderen en zelf niets te hoeven doen  8-).

Maar daardoor was dus mijn planning van vandaag overhoop gehaald :(, maar geen nood dit doen we morgen dan maar. Gelukkig kan dit, en nu kan ik dus gewoon iets uit mijn kleerkast nemen en moet ik niet zoeken naar wat kan ik aandoen, want het is zo koud.

Deze namiddag had ik piano les, dacht wat ga ik daar kunnen doen. Mijn lichaam wilt al een ganse dag niet meewerken en dacht dus dat piano niet ging lukken. Maar de leerkracht was er tevreden, terwijl ik niet zo. Ik leg mijn lat soms nogal erg hoog, ook al kan ik door het ziek zijn niet alles meer zoals daarvoor. En kost voor mij piano spelen enorm veel moeite, maar wil dat dan niet laten zien. En doe heel hard mijn best om het te verbergen voor andere, die ik niet zo goed ken. Eens ik ze beter ken zal ik dat niet zo hard meer verbergen, maar ben vaak bang wat ze van me gaan denken, na maar de tweede of derde keer te zien. Weet wel dat ze weten dat ik er niets kan aan doen als ik eens een week niet veel kan oefenen, of de les eens niet goed lukt. Maar toch wil ik het perfect doen, en even goed zijn als de andere in de les. Wil niet dat ik door mijn ziekte anders behandeld wordt. Dat ze milder zijn voor mij, en mij vlugger goed vinden. Denk wel niet dat ze dat doet en als ik dat gevoel krijg zal ik er met de leerkracht wel eens over praten.

Daarna moest ik naar de kine, waar ik enorm teleurgesteld was in mezelf. Het was een groot verschil met de andere dagen. Ja ga bijna dagelijks naar de kine. De gewichten leken ineens zoveel zwaarder dan de andere dagen, vroeg zelfs aan de de kine (Dorien noemt ze) of het hetzelfde gewicht was. Ze vroeg waarom en ik legde het uit. Ze zei dat het niet zwaarder was, vond het moeilijk. Het steppen ging ook niet zoals anders, normaal heb ik 140 steps, maar nu een heel deel minder op dezelfde tijd. Ik was kwaad op mezelf, teleurgesteld, gefrustreerd, … Dorien zei dat ik het goed had gedaan, en dat ik echt mijn best doe. Het is echt een schat van een kine, weet me te motiveren, op te beuren, … De oefening met de springtouw was wel leuk, de eerste keer als ik deze deed was het een ramp. Was ook zolang geleden dat ik met een springtouw sprong, dat is van mijn kinder jaren geleden. Kon er bij de kine toen niet mee overweg. Ze zei dat ik het nu wel goed deed en het leuk was te zien dat het wel lukte. Ze vind het ook leuk om met mij te werken, ze zei bij jou moet ik je afremmen en je verplichten te zitten, bij andere moet ik het omgekeerde doen, ze motiveren iets te doen. Vind het leuk dat je telkens alles wilt uittesten, zonder veel tegenspartelen. Ja zo ben ik ik wil vooruit, wil proberen toch een stukje terug te winnen. Al is het maar een klein beetje, dan ben ik al heel blij.

Toen ik thuis ben gekomen heb ik me bezig gehouden op de computer, ja mijn tweede vriend. Ik schrijf heel graag, schrijf ook tekstjes voor liedjes over hoe ik me voel en wat het ziek zijn met me doet. Zo kan ik het even kwijt, muziek en schrijven doet heel veel voor mij.

Zo dit was mijn dagje  :)

Veel liefs, knuf
Heidi