een dag uit een leven met lef......

Dag Ber,

Wat is de tijd toch weer snel gegaan, de afgelopen weken. Na een erg drukke periode wat betreft doktersbezoeken, vakantie, expositie en werk volgde een soort van anticlimax in de zin van weinig energie en s’avonds alleen maar een beetje voor de buis hangen. Daarna kreeg de verhuiswoede, die van tijd tot tijd bij mij opduikt, me weer even in de greep. Manlief hoeft niet weg, maar ik heb het na 19 jaar hier wel een beetje gezien. Alhoewel…als je dan na een “zullen we even gaan kijken hoe het eruitziet” terugrijdt en je eigen huisje in je eigen vertrouwde (en ruim opgezette, groene, jaren 70 buurt) weer opduikt, dan besef je pas hoe mooi je eigenlijk woont. Hoezo weg hier? De andere huizen die ik gezien heb liggen ofwel een in een wijk waar ik toch liever niet wil wonen, in een dorp, dat ons wel prettig wonen lijkt, maar waar we dan wel weer voor moeten gaan reizen naar ons werk, of in een aantrekkelijke omgeving maar veeeel te duur. Behalve "Location, location" is de prijs nu eenmaal een niet te onderschatten factor om gedegen rekening mee te houden. Laat staan het feit dat het eigen huis dan toch ook een keer verkocht moet worden en dat in deze weinig hoopvolle woningmarkt, zoals ik, regelmatig rondneuzend op funda en soortgelijke sites, nog steeds moet constateren. Bovendien…is er de kwestie van ruimte, of zeg maar liever ruimtegebrek. Ook al vind ik dat ons huis met drie verdiepingen te groot voor ons is, zeker nu zoon J. eigenlijk alleen nog maar af en toe een weekendje op bezoek komt, het puilt wel uit van de spullen, overtollig of niet en vooral papier!

Afijn, zodoende is nu ein-de-lijk bij mij de grote opruimwoede in werking getreden, waar ik al zoveel jaar op zat te wachten;-) En reken maar, na twee studies van vier jaar en de nodige gezondheidsproblemen van zowel manlief als mezelf, nooit tijd, maar ook geen zin hebben om op te ruimen – ook manlief verzamelt maar door – is het zodanig de spuigaten uitgelopen dat er bijna een professionele opruimer aan te pas moest komen :@ Bijna, maar gelukkig heb ik net op tijd de geest gekregen en, ook niet onbelangrijk, op ’t moment weer genoeg energie om de boel onderhanden te nemen :Y. Ik heb al heel wat kilo’s papier verstouwd en in tegenstelling tot wat ik eerst vaak deed, bekijken en niet kunnen besluiten om het weg te doen en dus alleen maar verleggend, heb ik nu al héél véél in de container gestort. Het is nog niet gedaan, er moet nog veel meer volgen, maar het begin is er. Oude readers en aantekeningen van mijn eerste (bibliotheek)studie (geslaagd in 1993) weg ermee; mappen met verzamelde recepten die ik nooit heb gemaakt, bewaarde plaatjes van tuinen, artikelen over vakanties, reizen, campings, noem maar op, de container in; de ene na de andere jaargang van tijdschriften waar ik op geabonneerd ben (geweest), naar de buurvrouw of andere liefhebbers of soms toch maar gedumpt, want “nog even bewaren”, nee, dat komt in mijn vocabulaire niet meer voor. Behalve…ja daar gaan we weer… de coeliakie-magazines (vanaf 1987) mogen echt nog niet weg. En alles wat de fotografie betreft natuurlijk ook niet. Hmm…en ook manlief heeft zo zijn eigen bewaardingen. Maar, we komen er dit keer wel uit, daar ben ik van overtuigd. Ook al blijven we hier nog jaren zitten - een traplift is op termijn heus nog wel een optie, grrr –  het zal in elk geval prettiger wonen zijn.  Hopelijk, hopelijk kom ik straks weer dat nette meisje van vroeger tegen (in een ouder lijf, dat dan wel natuurlijk ;D) en blijft alles weer even strak in de kasten staan, in plaats van daarbuiten. Kan ik potjandorie ook weer gewoon dingen vinden, als ik ze zoek!

Poeh-eh, dat moest er even uit geloof ik.

En hoe gaat het met jou? Nog steeds moeite om invallers te vinden?
Jammer van de band, maar evengoed lekker dat je nog wel steeds een paar keer per week kunt optreden!
Ossenbloed-rood voor je tuinhuis, lijkt me echt prachtig! Leuk verhaal ook over het vrouwtje en de kacheldame… Zou zeker iets zijn voor foto’s! Snort ie al, je kachel?
En heb je het fijn gehad met gezin Paris?

Lees van je ups en downs, maar gelukkig meer ups en hoop dat dat nog steeds zo is. Bij mij op ’t moment ook meer ups en dat zou ik graag zo houden. Even rust in de tent wat de gezondheid betreft.

Bosnië was een aparte ervaring, als je wilt vertel ik er nog wat meer over, maar dan een volgende keer. Ik heb nu mijn tijd alweer opgebruikt.

Tot binnenkort, liefs Ria

Hé leuk jullie hier weer te zien. Miste jullie leuke stukjes al.
Ria, jij bent fanatiek aan het opruimen; knap hoor. Fijn dat je gezondheid wat in lift zit *O*

Doet goed zo'n berichtje, Mir!

:W Ha lieve Ria.....
long time no reply!!!!

Ik heb je verhalen over de aanval van opruimwoede met veel smaak gelezenen,herken het allemaal. ook hier slibde met vijf kiddies langzaam maar zeker alles dicht en met mijn hang naar leuke doosjes en oosterse snuisterijen uit de diverse kringlopen is een huisje gauw gevuld.
Ik geef het meeste mee aan de kinderen.....ouwe wajangpoppen geef ik aan kindliefutrecht, die daar net zo aan hecht als ik in 1970 en zo kies ik voor elk bewaarding met verhaal een kind uit, waar dat verhaal bij past.
Mijn verkleedkleren zoek ik uit en die gaan doorgaans mee naar school om nog een dankbaar derde leven te krijgen.
Verhuizen is inderdaad ook weer een klus apart. Je weet wat je hebt en niet wat je krijgt....! Maar het is ook wel weer spannend en inderdaad wel heel erg veel werk!

Maar voor echt opruimen heb ik de laatste paar maanden echt geen tijd gehad.
Dat kwam door de situatie op school, waar twee mensen vijf weken op reis gingen, zonder dat de inval afdoende geregeld was, twee mensen een operatie hadden ondergaan, waarbij achteraf het herstel tot na de kerstvakantie zou gaan duren(waaronder de directeur), de IB/RT langdurig ziek was en diens invaller na de zomervakantie overspannen......Je begrijpt, dubbele dagtaak voor mij en een ander management-teamlid en het bestuur heeft ons gelukkig enorm gesteund, maar wat was het zwaar!
Ik wist niet dat ik groene wallen onder mijn ogen kon kweken, maar ik kan je vertellen, dat, als je maar lang genoeg bikkelt, ook dat lukt!!!!
Ik sta er dus prachtig gekleurd op met de kerst!
maar we hebben het gehaald. Het is nog niet klaar, maar een verder relaas volgt na de vakantie.

Het moet voor jou met je foto-oog genieten zijn in deze dagen. Wat een fantastisch mooi winterweer krijgen we nu zomaar gratis en voor niets. Het doet heel erg denken aan vroeger, waar in mijn beleving(statistieken halen dit meteen weer onderuit)het altijd dit weer was in de winter!
Ik heb ook weer het twijfelachtige genoegen gehad, die heerlijke winterhandenkou weer te voelen, toen ik de auto ging stofzuigen omdat ie naar de keuring moest!
Hoe doen daklozen dat toch in hemelsnaam....het scheelde niet veel of ik zat in de auto op weg naar de garage te janken van de pijn....my goodness. Ook dat was lang geleden.
Maar ik geniet nu dus dubbelop, én van mijn vrijheid, én van die prachtige witte wonderwereld!
Ben wel flink de vogeltjes aan het bijvoeden, want die moeten we ook een beetje helpen met z'n allen.
Voor het verkeer is het allemaal ioets minder, maar dat geeft niets.....dan rijden we allemaal ietsje zachter, je kan deze gladheid tenminste zien!!! Het is minder verraderlijk dan ijzel!

Tussendoor waren er zoals te doen gebruikelijk wat optredens met de band. Vooral 16 december was het een overweldigend publiek. Ruim 400 swingende mensen voor je neus is echt kicken!!!
Ook de ingehuurde geluidstechnieker had er erg veel lof over!
Dat is dan weer leuk om te horen.
Het geeft me energie, juist om al dat extra werk aan te kunnen. Kennelijk geeft het dan juist een grote ontlading en dat ontspant.

Wat heel erg leuk was, was een optreden in het museumpje in IJsselstein.
Daar heb ik van half acht tot tien uur 's avonds elk kwartier het sprookje van de chinese nachtegaal verteld. We hadden het museumdepot waar ik zat, mooi gemaakt met rode lappen en schemerlampjes met rode lappen erover heen. Op de tafel een vogelkooitje, achter me een vogeltje van de action, waar geluid uit kwam, een kamishibai naast me. Dat is een prachtig Japans vertelkastje.
We hadden vijf mooie prenten op A3 af laten drukken en sealen en die kan je er dan instoppen en gebruiken met de vertelling.
Ikzelf was in een chinees broekpak gestoken, met haar op een knotje en mijn zwarte gelakte eetstokjes er door heen.
Een gouden theekopje erbij en klaar!
Ik dacht dat er kinderen zouden zijn, maar het waren op deze koude winteravond allemaal volwassenen en ze waren er stil van. Aan het eind van het verhaal bleef het steeds even stil, tot er iemand verzuchtte....'Wat mooi".
Het was een hele bijzondere ervaring, omlijst door zachte chinese harpmuziek. Ik wist helemaal niet, dat ik dat durfde. Het is zo dichtbij en zo intiem!

Het gekke was, dat ik 's morgens zo benauwd was geweest bij het kerstontbijt, maar toen waren er ook veel mensen en veel geurtjes en veel dennennaalden.....
het zal ook de ontlading van alle drukte zijn geweest, met die vrije dagen in het vooruitzicht.
We hadden bij de kerstborrel 's middags wel heel erg het gevoel,' we hebben het gehaald!'.
Huilen en lachen tegelijk!

Maar nu heb ik gewoon(ook gedwongen door het feit, dat je er niet snel even op uit rijdt)twee dagen rust!
heerlijk. Helemaal niet anders gedaan, dan een beetje mailen, lezen, kranten uit spellen, thee slempen!

Met kerstavond komt tout Paris, dus ook de hele schoonfamilie en dat betekent, dat kerstavond gevierd wordt met zón twintig mensen. Ik heb mijn familiale hulptroepen weer ingeschakeld en we gaan een indische feesttafel bereiden  op woensdag. dat betekent met broer en zussen boodschapjes doen, lekker veel snijden, stomen, pruttelen en bakken! Daarna met z'n vijven voorproeven natuurlijk en gezellig kakelen. Leuk, ons eigen kleine mini-kerstfeestje!
!Dan hoef ik de avond zelf alles alleen maar in de oven warm te houden, adoe!, handig toch!
Je ziet....still going strong

Ik kijk uit naar je foto's.
Heb het heel erg fijn zo samen, deze dagen. Krijg je ook de familie op bezoek???
Ik wens jullie een fijn en gezond nieuw jaar toe, met veel hoogtepunten en fijne uurtjes samen.
Daarnaast wil ik al onze lezers en iedereen hier op dit forum een fantastische witte kerst(eindelijk een coca-cola-kerst, die echt bewaarheid wordt......)   en een fantastisch luchtig 2010!!!! toe wensen.

kuzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzie,
Ber *O*                                                                                                        

Een goede kerstmiddag Ber, al zul je dit nu wel niet lezen met al het bezoek dat je hebt. Ik hoop dat je een hele gezellige kerstavond hebt gehad, samen met de familie! 
Ik kom later nog wel terug op je vorige bericht, maar wil je nu alleen even hele fijne (voortzetting) van de feestdagen wensen en alle goeds voor een gelukkig en gezond 2010! En datzelfde natuurlijk ook voor alle forumleden en meelezers hier!
Wij zijn deze kerst alleen met ons eigen gezinnetje en we vermaken ons wel. Ik geloof dat er zo meteen een spelletje Catan klaarstaat (lang geleden alweer dat we dat hebben gespeeld, we zijn niet zulke spelletjesmensen, maar zoonlief wel en catan is één van de weinige spellen die ik wel kan waarderen) dus ik vertrek weer naar beneden. Volop in de regen hier, al ligt er nog wel sneeuw!
Tot ergens deze dagen,  :W

Liefs, Ria

Jullie beide hele fijne feestdagen....en ga zo door in 2010, dit blijft  zo leuk om te lezen  ^O^.

Hallo Ber,

Daar ben ik weer eens. Tijd niet van je gehoord en hopelijk zijn er nog steeds meer ups dan downs in je leven!
Hier verloopt het niet helemaal gladjes. Bij de laatste controle bleken mijn diabetes waarden en cholesterol weer omhoog te zijn gegaan. Meer medicijnen dus en hopelijk is het geen voorbode van de volgende periode, nl. dat ik ooit zal moeten gaan spuiten. Eindelijk ben ik er nu wel van doordrongen geraakt dat het van nog meer belang is om toch die 12 –15 kilo teveel eens weg te gaan werken. En om meer te gaan bewegen. Het woord “sporten” wil ik liever nog niet in de mond nemen :N Dat zal zeker ook bijdragen aan een verbetering van mijn longklachten. Ik zeg met opzet geen COPD, want ik ben aan ’t twijfelen gebracht wat voor longprobleem ik eigenlijk heb :? Na uiteindelijk te zijn doorgestuurd door de huisarts ben ik twee weken geleden naar de longarts geweest. Dr. Cheung zei me niet te geloven dat ik astma of copd heb, aangezien ik nog nooit heb gerookt. Typisch, want bij de huisarts werd me gezegd dat het ook door meeroken kon komen. Dit vond de longarts nonsens. Hij hoorde niets aan mijn longen en ook op de foto was niets bijzonders te zien. Ik moest bloed laten prikken en de week erop terugkomen voor een longfunctietest.

Vrijdag ben ik geweest voor die test en een daaropvolgend gesprek met de longarts. Nu zei hij dat ik astma heb en geen copd! Mijn longfunctie was helemaal niet zo slecht (83%) en niet veranderd ten opzichte van 2001 (Hij vergat alleen dat ik nu medicatie gebruik). In februari moet ik een histamine provocatietest doen. Nu piep of hoest ik niet en ben ik alleen maar kortademig, soms al bij het praten. Volgende week dinsdag krijg ik wel een ct-scan, zoals ik begreep om longembolieen uit te sluiten. Nu denk ik ook niet dat ik die heb, want dan piepte ik waarschijnlijk wel anders. Al schijnt het te kunnen dat er chronisch kleine afsluitingen zijn, waar de luchtwegen wel door geblokkeerd kunnen worden, maar niet in die mate dat het meteen ernstig is. We zullen zien.

Aanstaande vrijdag trouwt de dochter van onze vrienden (die waar we mee naar Bosnië zijn geweest) en ik mag hun bruiloft fotografisch vastleggen. Heel spannend, want hoewel ik mezelf tegenwoordig fotograaf mag noemen, heb ik nog nooit iets dergelijks gedaan. Zoals je weet voel ik meer op mijn gemak bij het fotograferen van interieurs en dergelijke. Toch heb ik toegestemd om het te doen, omdat we al zo lang met het gezin bevriend zijn en haar al zolang kennen, maar ook omdat het stel gelukkig geen echte glamourfoto’s hoeft. Ze kennen mijn stijl van fotograferen en die stijl spreekt ze aan. Mooier kan niet toch!
De zenuwen gierden de afgelopen weken wel door mijn keel. Omdat mijn apparatuur niet helemaal toereikend is voor een trouwerij heb ik en passant eerst een flitser aangeschaft en vorige week toch ook maar de bijbehorende camera :) Die zal tevens goed van pas komen op een aanstaande Amerika-reis, in het kader van onze 25 jarige bruiloft!
Ik vond eigenlijk dat ik die camera eerst moest verdienen met mijn foto’s, maar omdat dat me toch niet zo gemakkelijk afgaat zie ik het nu maar als een goede investering.

Ik ben, met grote tussenpozen, nog steeds aan het opruimen hier, al heb ik mijn verhuisplannen in de ijskast gezet. Voor verhuizen zijn er in ons geval twee mensen nodig en aangezien mijn lief e.e.a. toch niet zo zit zitten, lijkt het me beter om me maar weer eens te gaan concentreren op dit huis. Wie weet kan de winterschilder hier nog een rol in spelen, dat laten we nog even op zijn beloop.
Mijn (slechts zeven jaar jongere) zus en haar man hebben het anders bekeken. Tot onze grote verrassing hoorden we vlak na oud&nieuw dat ze hun huis te koop hadden gezet en dat ze naar Noorwegen gaan. En wat schetst de verbazing, ze hadden al kijkers gehad en vervolgens hebben ze binnen een maand hun huis verkocht!! Van ’t weekend zijn ze naar Hoevelaken geweest voor een informatiedag voor aanstaande emigranten en als alles goed gaat zitten ze in augustus in Noorwegen. Ze hebben een tekenbureau en kunnen dat werk ook grotendeels blijven doen daar, via internet en e-mail contact. Ook willen ze “iets met paarden” gaan doen. Hun dochter moet volgend jaar nog afstuderen in Nederland, maar het plan is dat zij dan ook gaat emigreren en mee gaat helpen de paardenbusiness op te zetten. F. is de afgelopen jaren al diverse keren in ’t buitenland (Ierland, Noorwegen, Zuid-Afrika) geweest om te helpen op boerderijen en maneges etc. dus ze is niet voor een kleintje vervaart.

Spannend allemaal dus en aangezien we zelf ook Noorwegen liefhebbers zijn, zullen we ze daar zeker met een bezoekje gaan vereren.

Het is weer een heel verhaal geworden. Ik merk dat ik het dit keer alleen over mijn eigen ervaringen heb gehad en helemaal niet gereageerd heb op jouw vorige bericht, maar weet dat ik het goed heb gelezen en opgeslagen. Met name de Chinese nachtegaal in IJsselstein kon me bekoren!

Liefs, Ria :W

*O*Ha lieve Rie....
Dat klinkt allemaal veelbelovend!
Spannende dingen allemaal, vooral naar die bruiloftsreportage ben ik nieuwsgierig.
Een heerlijke uitdaging om je tanden in te zetten en aan de andere kant ook weer spannend, omdat het bekenden zijn, en je nog meer dan anders, de hoogste eisen zal stellen aan je foto's.
Maar met een nieuwe camera en lens zal het lukken. trouwens, als ik je foto's zo zie, weet ik dat zeker!
Ook al is het van een heel andere orde!

De andere plannen liegen er ook niet om, naar Amerika en binnenkort dan zeker naar Noorwegen!
dat noem ik nou eens groots investeren in geluk!
Heerlijk om naar uit te kijken en een goede compensatie voor al die kwalijke lichamelijke ongemakken.
Heb je vrij of kan je dat makkelijk krijgen???

Met mij gaat het -op luchtledigheid na- opperbest.
De band zit in de lift en we hebben net een smashing optreden iin IJsselstein achter de rug. De burgermeester was razend enthousiast, want het werd echt een lekker groot feest, waarbij verschillende notabelen zich met alle andere rockers op de dansvloer hadden gestort!
Straks in de jaarbeurs tijdens de marathon van Utrecht.....eens kijken wat we daar neer voor kunnen zetten.
Ha ha, jij staat achter de camera, maar ik moest er voor, afgelopen dinsdag.
Een fotoshoot van de band. Weliswaar een beetje statische foto's, waarbij ik altijd bedenk of ik nog niet te granny-achtig overkom, maar dan denk ik maar weer even aan Tina Turner en dan lift ik m'n schouders en mijn wenkbrauwen door heel verbaasd te kijken(een hele goedkope manier van liften)en vooral een real big smile tevoorschijn toveren, want dan ziet het er allemaal wel acceptabel uit!
Als ik kleine Luca(die als kool gegroeid is)de fles geef en met een vertederde blik op dat lieve kleine koppie neer kijk, springen er op de foto ineens volslagen onbekende rimpels in!!!!
Ik bedoel maar, schoonheid zit in een klein 'hoek'je!
Dat weet jij als fotografe natuurlijk als geen ander.

Op school is het nog steeds razend druk. Er is een coach bijgehaald om de zaak weer recht te breien. Die man is wel ontzettend goed en we hadden binnen no time door, dat er met name een groot deel aan de communicatie schort. Iedereen had zo'n beetje een andere invulling aan een item gegeven. Boeiende materie, die voor iedereen eigenlijk de moeite waard is. het wordt onmiddelijk duidelijk, waarom het zo snel mis kan gaan in de communicatie.
Je hoeft maar een ander beeld te hebben en hup daar ga je!

Sinds november zit ik in een klankbordgroep van organisatie, die de kunst regelt op scholen. dan mag je naar wat presentatiedagen toe en krijg je helemaal gratis en voor niets de prachtigste voorstellingen te zien.
ik was helemaal ontdaan van een voorstelling van René Groothof, die een fantastische dialoog hield over het kleine jongetje, dat hij was en die een hekel had aan zijn vader, omdat die in het weekend altijd voor clown speelde en die onder zijn kleren tijdens zijn werk(hij was een van de notabelen van het dorpje, nl. de onderwijzer)ook die kleren droeg.....
Ik zal niet de  clue vertellen, alleen, dat ie opkwam met een rood koffertje met de naam André!!!
Dat was op de dag voor de sterfdag van André! Toevallig???
Volgens mij bestaat het toeval niet.
Ik was wel zeer aangedaan, door het spel, door het verhaal en niet op de laatste plaats door de herinnering.
Het is een frans boek....jardin des memoires!
Wat een aanrader.
Ook nog een heerlijke voorstelling van de tondeldoos gezien.
Wat een voorrecht, om in zo'n klankbordgroep te zitten, heb nog gesproken met de schrijver van een boek, wat bewerkt was voor toneel en kom dan ook allemaal mensen tegen met dezelfde interesses.
Hoe breed kan het leven zijn!

Tout Paris met de kerst was druk, maar ook gezellig. Alleen was de consequentie wel, dat ik op eerste kerstdag door een volkomen verlaten Utrecht glibberde op de veel te grote sneeuwschuiten van zoonlief en op tweede kerstdag koers werd gezet naar het spoorwegmuseum in winterwonderpracht, waarbij ik dan al gauw afhaak op de enorme hoeveelheden mensen, die zich verdringen om maar een glimpje te kunnen zien van het een of ander, waarbij ik dan naar het indrukwekkende interieur van de oudste lokomotief staar en best onder de indruk ben van al dat woeste staal, maar ook tegelijkertijd geheel in beslag word genomen door mijn arme dooie witte vingertjes, die in die vrieskou maar niet tot leven willen komen!
Koek en zopie is er wel, maar je er aan warmen kostte nogal wat toeren, want de snert heb ik tot twee keer toe moeten laten opwarmen. De eerste keer kwam ie koud op tafel en de tweede keer waren er geen lepels en toen die er eindelijk waren, was de soep al weer koud!!!
Hilarisch!

Ik stop nu even, later weer meer en dan ga ik op je wonderlijke swift van copd naar astma in. Gek dat doktoren elkaar ook regelmatig tegen spreken.
Dat van het meeroken wordt toch altijd gezegd!
Ik spreek je later!
Have fun en air, groetjes aan je dierbare echtegenoot en zet 'm op met al je ondernemingen!!! ^O^
huggie,
Ber :W

*) Ha lieve Ria, vanuit Parijs en op een frans toetsenbord, als dat maar goed gaat.
Het is nu woensdag en ik zou maandag al naar Holland gaan, maar toen werd kleinzoon ziek....buikgriepje, denk ik nog steeds;
De eerste ervaring met ziekzijn van zo'n kleine voor dochterlief.
Ik vloog, terwijl we hem observeerden, want koorts en lamlendig, jaren terug in de tijd.
Was de weeïge lucht vergeten, het gejengel, de rode koontjes, de heftigheid waarmee alles er weer net zo hard uitkomt als het er ingaat........zieke kinderen!
Aan de ene kant zijn ze aandoenlijk en aan de andere kant word je altijd overvallen door een super bezorgdheid.
Je hebt het hele proces niet echt in de hand en je moet lijdzaam toezien, na alles uit de kast te hebben getrokken aan dehydratatiemiddeltjes en supps voor het verdrijven van de koorts.
Daarnaast zoek ik, wel koortsachtig, naar eventuele supplementen en is het spitsroeden lopen met adviezen en wijze raad, want gun  ik dochterlief haar eerste eigen oplossingen, die ik alleen tegenspreek, als ze zwaar tegen mijn verpleegkundig gevoel in gaan.
Intuïtief kiest ze toch vaak de juiste!!!!!!
We zitten nu op het niveau -appelsap met kleine beetjes- droog brood en water.
Het gaat al beter.

Mijn andere huis, tuin en keukenzorgen, zoals....wie verschoont er nu de kattenbak (de jongens hebben er een broertje aan dood) en wie graaft zich een weg door de twee bergen was.......,stop ik weg.
Ik kan van hier inloggen op de pc thuis, dus wat voorbereidingswerk voor school kan ik doen.

Het weer is van een somberheid die fantastisch aansluit bij het geheel en dat is dan weer een compleet plaatje. Ik shop wat rond in de carrefour en vind daar ook mensen in mineur en in een vislucht, die de weeïgheid in mijn neusgaten wel versterkt en verlang stiekem een beetje naar mijn eigen ordinateurtje en mijn eigen allenige bed, wanr nu moet ik de uitklapbank delen met grote snurkende puberzoon.....en geloof me, daar krijg je hele agressieve dromen van.....

Maar daarom niet getreurd, want er zijn vervelender zaken.
Ergo......hoe is je CT-scan afgelopen en heb je je histamine-provocatietest al gehad(wat een term....alsof de histamine uitgedaagd wordt-kom uit je hok, hisssss-).
Mijn longarts vertelde me, dat longfoto's niet snel aantonen, dat er sprake is van COPD, alleen als het al heel ernstig is. Ik heb er wel drie of vier laten maken in de periode voor het ontdekt werd, wegens mijn  benauwdheid en er was niets op te zien!
Alleen het longfunctie-onderzoek gaf onmiddelijk duidelijke informatie.

Ennnnnnnnnnnnnn!!!!!!! Hoe was je fotoreportage?
Goed gelukt? Het kan bijna niet anders.
Ik hoor het van je.
Vanuit een druilerig Parijs zend ik je mijn liefste groetjes!
Ajeto en tot gauw  :W

Dag Ber,

Vanuit Parijs en getob met ziek kleinkind ben je alweer een tijdje teruggekeerd naar het Hollandse noorden. Hopelijk gaat alles inmiddels weer prima met je kleinzoon. Hoewel er hier nog geen kleinkinderen zijn kan ik me je bezorgdheid wel voorstellen, getoetst aan die van mijn eigen ouders toen we zelf met onze zieke zoon worstelden.

Van een Frans toetsenbord valt hier overigens niets te bespeuren. Mooi wel dat je ook daar wat aan je schoolwerk kunt doen, soms is het door omstandigheden helaas gewoon noodzakelijk om het nuttige met het aangename te verenigen. Hm, bij nader inzien is dat niet zo’n gelukkige keuze van mij, want zo aangenaam was het natuurlijk niet met een ziek kindje.  
Hopelijk hebben je jongens de kat en het bakkie thuis goed verzorgd, zodat je niet omarmt werd door minder frisgeurige taferelen. En slaap je weer lekker in je eigen bed, zonder enge dromen en gesnurk van zoonlief. Haha, bij mij in bed wordt ook flink gesnurkt. Meestal door manlief maar nu beweert hij dat ik er de laatste tijd ook flink wat van kan.  :o

Wat het copd richting astma verhaal betreft: aan mijn ct-scan was niets bijzonders te zien. De histamine provocatietest (mooi scrabblewoord ook), toonde volgens de longarts aan dat ik toch astma heb. Op verdere vragen van mij stelde hij dat ik waarschijnlijk astma met bronchiale hyperactiviteit heb, veroorzaakt door maagzuur. Hij zei dat de nieuwe medicatie die hij voorschreef mij helemaal van mijn klachten zou afhelpen. Tja…  ik weet niet goed wat ik daarvan moet denken. Ik gebruik de Symbicort nu een kleine maand, maar merk er nog niet zo veel van. Misschien moet ik meer geduld hebben. Toch blijf ik het raar vinden dat het nu opeens astma blijkt te zijn, terwijl ik niet piep of hoest, alleen maar snel buiten adem ben. Goed, als de specialist het zegt, dan zal het wel. Ik wacht nog maar even af wat er verder gaat gebeuren en op het volgende bezoek aan het ziekenhuis over twee maanden. Het zou wel de benauwdheidsaanvallen kunnen verklaren die ik van de zomer had en die gepaard leken te gaan met hartklachten. Maagklachten heb ik nooit gehad, tot ik een jaartje geleden of zo ineens last van maagzuur kreeg. ’s Nachts werd ik soms wakker en dan kwam het zelfs omhoog tot in mijn mond. Dat heb ik tot nu toe niet meer gehad, nadat ik van de longarts Pantoprazol heb gekregen.

De trouwfoto’s zijn gelukkig goed gelukt en het bruidspaar was er tevreden over.  Als je het leuk vindt om ze te zien: Op mijn website riakock.nl heb ik er een paar staan en daar staat ook nog een link naar Flickr, waar er nog veel meer te zien zijn.

Vakantieplannen naar Noorwegen hebben we voorlopig maar even in de ijskast gezet. Amerika en ons zilveren huwelijksfeestje slokkken toch wel een groot deel van de spaarcenten op. En we hebben nog een studerende zoon!
Zus en haar man zitten nu een weekje in Noorwegen, om een aantal zaken te regelen en huizen te bekijken. Spannend allemaal.
Amerika heb ik kunnen regelen door te ruilen met een collega, ik werk een aantal dagen voor haar en omgekeerd doet zij dat voor mij. Zoon blijft thuis, dit keer gaan we met zijn tweetjes er op uit.

Een fotoshoot van de band, wat leuk. Heb je al foto’s om te laten zien? Dat van die rimpels is heel herkenbaar en ja, dat vind ik juist mooi aan een mens! Al moet ik eerlijk toegeven dat ik er voor mezelf minder van gecharmeerd ben, zeker nu ik zo langzamerhand de zestig nader. Jouw manier van liften vind ik overigens wel weer heel origineel :Y

Prettig om zo’n goede coach te hebben op je werk. (Mis)communicatie is inderdaad een factor die voor veel ellende kan zorgen. Ook bij mij op school kan er op dat punt nog wel het een en ander verbeteren.

Wel weer heel leuk is dat je in de klankbordgroep voor de kunst zit en daardoor die mooie voorstellingen kunt zien en interessante mensen tegen het lijf loopt. Boordevol herinneringen zitten wij mensen en dat is maar goed ook. Wat mooi dat je André op deze manier “tegenkwam”, ik kan me voorstellen dat je aangeslagen was, maar gelukkig op een goede manier. Ik hoop dat je nog heel veel kunt genieten van allerlei mooie voorstellingen.

Je verlangt zeker ook wel erg naar de lente. Je tuinhuis wacht vast met smart op je, om de luiken eens lekker open te kunnen gooien, bij wijze van spreken dan. Het eerste vleugje lenteweer lijkt er in elk geval aan te komen, deze week. Ga heerlijk genieten, zou ik zeggen en tot een volgend bericht.

Dag schrijfmaatje,

lieve groet, Ria