een dag uit een leven met lef......

Oma Berna; hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van je kleinkind!!! Geniet ervan! Gelukkig is de reisafstand naar Parijs nog te overzien he ;)

Ha Mir, dank je wel!
Vierenhalfuur lekker doorblazen en je bent er! Genieten zal ik zeker! Groetjes, Ber

Dag Berna dear,

Ben je al een beetje gewend aan het oma zijn? Je planning was in elk geval perfect! ;D
Nou ligt Parijs niet direct naast de deur, dus het is wel een beetje oma- op- afstand natuurlijk, maar gelukkig is er telefoon en e-mail.

Ondertussen ben je druk met je eigen koters en kotertjes. Hoe is de titanenstrijd tussen de zonen verlopen, zijn ze er alle twee goed uitgekomen? Hopelijk niet nog meer geblesseerd!

Fijn dat je dat je door fotograferende zuslief toch een beetje je tuin in het oog  hebt kunnen houden. Met het mooie weer van de laatste tijd zal alles al wel een stuk meer de hemel in gegroeid zijn. Ik zie dat ook in mijn eigen tuintje. Heerlijk trouwens hè, even niets te klagen over kou, regen of mist, maar genieten van het lekkere temperatuurtje. Geef mij maar de lente en echt veel warmer hoeft ook niet. Hier gedij ik goed bij. En dan als toegift nog al dat fraais van moeder natuur, in frisse groenen en bloesemspektakel!

En dan komt ook de meivakantie er nog aan. Heb jij nog plannen? Bezoek aan dochter Parijs-met- kleinkind misschien? Of lekker uitblazen in eigen volkstuintje met huisje?
W. en ik zijn van plan om er op uit te trekken met ons kleine Eriba’tje, richting het zuiden. Ik heb mijn zinnen gezet op Italie, al is het nog maar de vraag of we dat gaan redden, vanwege W. zijn rug. Nou ja, Antwerpen is ook al ’t zuiden voor ons hè! We hebben een zgn. mover onder het caravannetje laten zetten, vanwege al onze gezondheidsbeperkingen. Een motortje waarmee je hem op afstand kunt bedienen. Ook al is het een kleine caravan, hij is wel zwaar als je moet duwen en trekken met z’n tweetjes. Op deze manier kunnen we hopelijk nog heel wat jaartjes kamperen. ’s Morgens hadden we nog uit alle macht staan sjorren om hem achter de auto te krijgen, omdat er weer een paar auto’s zo heerlijk buiten de parkeerplekken in de weg stonden (iedereen in onze straat heeft een parkeerplek bij zijn huis, maar ja, tegenwoordig heeft ook bijna iedereen twee of meer auto’s lijkt het wel, die ook allemaal voor de deur moeten staan). Eenmaal de mover eronder is het nu een fluitje van een cent om hem in beweging te krijgen. Laat de mensen het maar belachelijk vinden dan, zoals ik ooit op mijn werk hoorde, maar wij kunnen voortdoen ondanks hart-rug en longproblemen en wat al niet meer. Dus op naar la dolce vita, hoop ik, ik heb er zo’n zin in… In de zomer vinden we het veel te heet daar, dus nu is het dé gelegenheid. Mijn vakantie valt dit jaar heel gunstig, zodat ik twee weken vrij ben en ook W. heeft nog heel wat vakantiedagen tegoed, al heeft hij ‘t op zijn werk momenteel eigenlijk te druk om weg te gaan. Zelf ben ik momenteel heel wat relaxter, na al die jaren studeren. Een krat met boeken mee, voldoende glutenvrij brood om te overleven en we kunnen er tegenaan. Op huis en tuin wordt gepast.

Veel succes met alle optredens van de band! *O*

Liefs, Ria

Hier ben ik nog eventjes.
Genoot jij ook altijd zo van de columns van Martin Bril? Zij dood kwam niet echt onverwacht, maar toch nog sneller dan ik dacht. Ik las hem altijd als eerste, in de Volkskrant. Treurig dat hij heen moest gaan, een geweldige schrijver, zeker als het om observaties ging. Joost Zwagerman zei vanavond bij De Wereld Draait Door dat Martin schreef alsof hij fotografeerde, daar kon ik me helemaal in vinden. Laatst beschreef  hij hoe hij zijn eigen rolstoel ging halen, omdat zijn benen niet meer wilden, grandioos als je dat kunt!

Ronald Giphart publiceerde op zijn weblog onderstaand gedicht, dat Martin Bril een jaar geleden schreef.
Uit eerbetoon aan Martin Bril plaats ik het graag ook even hier. Dagdag...

BIJ DE DOOD

Meer nog dan een feit
Is de dood een zaak
Van horen zeggen,
Van praatjes en
Beschaamde gretigheid

"Heb je het al gehoord, die en die.."
"Uitzaaiingen overal, reddeloos."

Dat werk

En in eerste instantie, zeg een half jaar
geleden, heeft die en die dan nog een
Jaar of twee, hooguit drie te leven -
Best lang, in feite, maar kort
Als je nog jong bent

De tweede instantie dient
Zich een maand of drie later aan:
Die en die gaat ineens
Heel hard achteruit

"Een half jaar nog op z'n hoogst."

Het aftellen begint en een enkele grap valt:
Zul je net zien dat die en die iedereen overleeft

Maar nee, natuurlijk niet.

En dan is er de laatste fase: met die en die kan
Het nu iedere dag voorbij zijn

Een zekere stilte komt
Over het leven, tot
Genoemde dag een feit is

En enkel nog even
De eeuwige snik van
Een trombone klinkt

Ha lief.....even kort en later langer!
Ben een week verstoken geweest van internet en heb aardig wat in te halen. Gelukkig was het enorm druk op het werk, dus er was een beetje afleiding.
De dood van Martin Bril heeft ook bij mij er diep in gehakt. Misschien ook omdat momenteel een goede vriendin net een prognose van twee jaar te horen heeft gekregen.
Het gedicht omschrijft precies mijn gevoel erbij!
Wat een wonderlijke samenloop!
Wat een prachtig gedicht!
Wat een kracht van iemand die kijkt naar zijn eigen levensloop!
Huggie en ws. tot morgen!
Ber

:W
Ha lieve Ria.....
Zo hè, hè.....Eindelijk weer even een uurtje om alles te memoreren.
Ik heb eerst eindeloos terug moeten lezen om te kijken wat er zo al ter tafel was gekomen.....

Ja hoera, het is vakantie en wat was ik er aan toe, dit keer.
Het leek alsof de kinderen ook niet meer wilden. Het kostte me in ieder geval de grootste moeite om alle akkevietjes op te lossen en te regelen en tegelijkertijd er een positieve sfeer in te houden.
Er zijn van die dagen, waarbij iedereen een beetje te veel in elkaars vaarwater zit en dan is het een kwestie van alert zijn en op het juiste moment ingrijpen.
Het komt ook omdat mijn stagiaire er een hele week was en dan draait zij officieel de groep. Ik zit er wel bij, maar grijp niet in!
Ongelooflijk moeilijk is dat.....want je ziet waar de hiaten vallen
De kinderen vinden het wonderlijk, dat ik niets zeg en kijken tersluiks naar mij als ze een scheve schaats willen rijden, maar doen het dan toch! Grappig eigenlijk, dat weer wel!

Wat heerlijk, dat verhaal over de caravan. Handig zo'n hulpmiddeltje als die motor.
Het is waar. Met alle technieken van deze tijd kunnen we veel meer en inderdaad.....laat ze maar lachen, maar jullie kunnen er ongestoord op uit!
Ik denk, dat ik stiekem mee reis naar Italië in een valiesje......
Dat kan helemaal niet, want dochterparijs komt met man en kind een week hier heen. Ze willen koninginnedag vieren en tegelijkertijd alle vriendinnen hier in Nederland, die ook bevallen zijn, opzoeken.

Voor mij dus werk aan de winkel. Het huis moet nodig ontstoft en lentefris gemaakt worden. Eigenlijk is het overal toe aan een lik verf.
Ik zie er als een berg tegen op. De kiddies hebben beloofd me te helpen als het zover is en ik ben bang, dat ik er in de grote vakantie toch aan moet geloven.
Het is vooral de verflucht waar ik tegen aan hik en het stof natuurlijk!
Ik droom weleens van zo'n make-over.....je gaat op vakantie en als je terug komt is je huis volkomen gerenoveerd!.......allleen, ik zou niet graag willen, dat ze dan rücksichloss alle oude spulletjes naar de vaalt dirigeren, want ik ben nogal gehecht aan mijn malle verzamelingen, die een afspiegeling van heel mijn leven zijn..... dus daar zien we maar van af!
Dan maar met mondkapjes gaan stoeien en voor de nachten naar dochterhilversum!

Nu eerst de balkondeuren open, theedoek om het hoofd en als een echte Mien Dobbelsteen de plumeau over de schilderijen laten dansen en de spinraggen uit de plooien van de gordijnen raggen!
A.M.G.Schmidt gedachtig.........Hoedt u, Sebastianen!!!!!!

Gisteren heb ik zoonlief staan filmen bij de voetbalwedstrijd en dan heb je een volkomen andere invalshoek bij zo'n match.....in feite heb ik ook heel de wedstrijd niet gezien, maar onderdelen en stukjes actie.
En dan blijkt ineens, dat de samenspraak op het veld veel verder reikt dan het trappen van de bal. Er wordt geduwd en getrokken met het venijn en het geniep van kleine damespubers, die een ruzie aan het slechten zijn. Stiekem knijpen, heftig aan een shirt hangen, elleboogje hier en daar, duwen, hanengedrag(borst breed maken en blazen), voetjes uitsteken......en dan is het jammer, dat mijn liplezen zich uitstrekt tot enkele woorden, want wat zou ik af en toe graag willen horen, wat ze elkaar in het vuur van de strijd toefluisteren!
Dat beperkt zich niet tot het weer of het feit, dat het veld er zo mooi bij ligt!
Vooral de onschuldige blik na zo'n vergrijp, als de scheids per ongeluk ook getuige was.....
Wie? IK!!!!!!?(rollende ogen, verontwaardigde ruk met een schouder en verwoed schudden met het hoofd) Schei toch uit, man....Kijk uit je doppen!......
En dat had ie nou toevallig gedaan!
Ik bof maar, dat ik elke week zo'n fantastische soap mag ondergaan.....dat dan wel, want het wordt natuurlijk allemaal over je uitgestort! Samen met het repliek van het publiek is het helemaal af.

Bij de titanenstrijd van beide zonen was er, voor mijn hart een prettige bijkomstigheid, nog steeds een geblesseerd.
Die moest zich wel langs de lijn verbijten, want zijn club verloor en broerlief maakte uit zoete wraak ook maar even het eerste doelpunt.......Nanananana!
Helaas is de club nu ook gedegradeerd.

Maar het is heel het leven niet!
Dat hebben we de afgelopen dagen wel gezien.
Lezen zonder Bril.....het is een groot verlies!
Ik was toevallig net bezig aan een oude column van hem, toen ik het donderdagmorgen vroeg op het nieuws hoorde.
En daardoor was ik waarschijnlijk ook niet zo goed in staat om de vrolijke draad op te pakken op school. Verbazingwekkend hoe weinig mensen het er over hadden.......terwijl het mij zo veel deed!

Zoonlief is trouwens ook door het oog van de naald gekropen.
Vorige week werd ik op school gebeld......"Met de ambulancedienst....mag ik de moeder van Omid....."
Een collega kwam me totaal verstijfd van de schrik halen!
Toen ik de telefoon opnam, herhaalde hij het hele riedeltje en daarachter aan zei hij...."schrikt U niet mevrouw."
Dus antwoordde ik, dat dat al gebeurd was!
O was geschept door een auto en over de motorkap heen geklapt en aan de andere kant weer terecht gekomen. Zijn fiets was totall loss en hij had een licht gekneusde schouder en schaafwonden, maar dat was alles!
Een engeltje op zijn schouder dus!
De mevrouw had hem niet gezien, toen ze linksaf wilde slaan. Ze was wel uiterst betrokken en kwam twee uur later al op bezoek met bloemen en snoep. Ik moest halsoverkop naar huis, want ik moest gedurende de ochtend hem goed in de gaten houden ivm. verborgen letsel.
Dat gaf een hoop consternatie op school, waar halsoverkop een collega opgetrommeld werd om waar te nemen en een kind helemaal in tranen was, omdat hij had verwacht, zijn verjaardag met mij te zullen vieren!
De stoere SpongeBob-op-de-motor-kroon was voor hem in dat geval maar een doekje voor het bloeden.....hij stond geweldig te snikken!
Het kostte me wel een kwartier om hem te sussen en daarna kon hij een wijze levensles bijschrijven: Het incasseren van teleurstellingen!
Al met al weer een wonderlijk-bijzonderlijke ervaring.

Dinsdag mag ik weer naar de longarts. Het is wel fijn om weer even met mijn vragen terecht te kunnen. Ik loop eigenlijk alleen af en toe tegen het verlies van de stem op en heb soms dagen van benauwdheid en een drukkend gevoel op de borst, omdat ik dan in een verkeerde  ademhaling schiet.
Met zangles ben ik flink aan het oefenen op de flankademhaling!
Dat is letterlijk Go with the flow.....en ook een van mijn motto's, dus dat komt goed uit. Maar het is nog best moeilijk om het helemaal los te laten.....
Gelukkig heb ik...en nu zoek ik naarstig naar een houten tafel om het af te kloppen.....geen ontstekingen meer gehad, ook niet toen ik door griep geveld was een aantal dagen!
Dus still going strong!

heb het fijn in de vakantie en geniet van la dolce vita in bella Italia....boffen!
Ik ga genieten van mijn tuinje. De gaten voor het fundament zijn al gegraven en ik ga me buigen over de vloer, want die moet ik nog bij elkaar ritselen. Gelukkig is ie niet zo groot, nl. drie bij vier!
Openslaande deuren heb ik door broerlief gedoneerd gekregen!, die had ze over na een verbouwing.

Bigggggg hugggggie, Ber.

Wat een schrikken van je zoon Ber! :o Gelukkig dat het naar omstandigheden nog goed is afgelopen.
Ik hoop dat hij snel geen last meer heeft van zijn schouder.

Hij is weer helemaal boven Jan!
We mogen in ons handen knijpen met al die engeltjes!
Groetjes, Ber

Ha lieve Ria....
Ben je nog in Italië aangekomen of toch tot Anvers gereden???? :s) Het ligt inderdaad ook ten zuiden van ons!
Ik moest even wat ventileren.....en als je het onderwerp hoort.......klopt het dubbel, ventileren in de zuiverste zin van het woord.

Ik was uitgenodigd op een verjaardag in de tuin achter ons op het complex. Het was gisteravond en ik aanschouwde het grijze wolkendek 's morgens al met lede ogen.....
Oh oh, een heel pakket zure appeltjes kwam steeds overdrijven.......de hele dag bleef het dreigend, maar gebeurde er niets en toen ik me, na een uiterst vermoeiend dagje met de kiddies, in de drukke avondspits begaf.....barstte het beloofde pakket open en stortte meer dan regen over ons uit!
Ik had van te voren al bedacht, dat het wel eens te druk kon zijn, maar het bleek, dat de wegen rond Utrecht volledig waren dichtgeslibd met lange, lange files.
Dus nam ik de tussendoorweggetjes en reed via De Meern, Breukelen en Maarsen naar Utrecht Noord. Het kostte me redelijk wat tijd(een uurtje), maar ik hoefde niet oeverloos lang te wachten en stil te staan!

Inmiddels was de temperatuur aardig gezakt en prees ik me gelukkig om de trui, die ik ijlings uit de kast had gegrist en in mijn tas had gepropt. Boffen!
De grote paraplu in de auto werd een waardevol kleinood en eindelijk werd ik liefdevol ontvangen door al mijn ietwat koukleumende vrienden, die zich probeerden te warmen aan drie mottige vuurkorfjes.....!
En daar gaat het nu om.
Fantastisch feest met heerlijk eten, vers en gegrild en een goede wijn erbij....... Ook aan de regen was gedacht en er was een partytent opgetrokken, dus behalve tijdens de slagregens, stonden we aardig droog, maar de vuurkorfjes werden ook droog gehouden onder dezelfde partytent!!!!!
Door het grillen van paprika en aubergine was er een heftige rookontwikkeling en het was dus een beetje jammer, dat mijn rookvrije staat van anderhalf jaar in een middagje teniet werd gedaan door het inhaleren van dergelijke hoeveelheden roet en rook!
Toch maar onder de paraplu bezijden gaan staan praten met een vriendin....- ventileren dus-.....meer wind en geen hapjes, want in één hand de plu en in de ander het bord!!!!
De volgende actie wordt: parapluhoeden fabriceren,, zo groot, dat je er ruimschoots onder kan staan.
Er was ook geen ruimte voor 'n tweede partytent helaas..........
Misschien in het vervolg toch maar wachten op beter weer met zo'n tuinfeest!

Het zijn van die dingen waar je tegen aanloopt en waarvan anderen geen benul hebben...........Iedereen was rustig aan het kouten en discussiëren met elkaar.......was ik nu echt de enige???.

Vandaag moet ik optreden met het djembé-spelen voor maar liefst 700 mensen.....lekker veel!
Maar gelukkig ben je met een hele groep. *O*
Zet 'm op, waar je ook bent!  ^O^
Huggie, Ber 

Ha die Ber,

Eindelijk dan weer eens een berichtje van mij. Allereerst ben ik blij dat er toch engeltjes lijken te bestaan, gezien de gelukkige afloop van het ongeluk van je zoon.  *) Hopelijk is hij weer helemaal in orde nu. Wat moet dat een schrik zijn geweest, als je zo’n bericht krijgt van een ambulancedienst.

En hoe is het met je optreden gegaan? Hopelijk geen last gehad van rookontwikkelingen daar.

Na de vakantie zonder internet, eigenlijk wel heel lekker, kon ik maar slecht op gang komen. Ik bespeurde wat vermijdingsgedrag bij mezelf, vooral toen we besloten om met Hemelvaart nog een paar dagen weg te gaan. Een luxeprobleem hoor, dat besef ik best. We hebben dat caravannetje nu eenmaal, dus laten we er optimaal gebruik van maken. Er is een groot tweejaarlijks fotofestival in Naarden, waar ik graag naar toe wil. Ik ben daar al een paar keer geweest, maar dat was gezien de afstand altijd maar een dag. Nu hebben we niet zo heel ver daarvandaan (Hollandse Rading) een camping geboekt en heb ik de kans om meerdere exposities te gaan bekijken. W. amuseert zich wel met een spannend boek! Normaal reserveren we nooit van tevoren, maar ik had gehoord dat er nog maar weinig plaats was, tijdens de Hemelvaartsdagen. Dat klopte ook, want de dichtstbijzijnde campings waren al helemaal vol geboekt.

De twee weekjes meivakantie waren heerlijk. We hebben Italie gehaald, jawel hoor. Het autorijden en lang zitten bleek minder een probleem dan lopen. Ook zijn we op één plek blijven zitten, omdat het voor W. toch te vermoeiend was met zijn rugprobleem om te verkassen. We zaten vlak bij Florence en konden daar vanaf de camping met de bus naartoe. Toch hebben we dat slechts één keer een middag gedaan. Na een uurtje of wat begon W. steeds meer last te krijgen en op ’t laatst kon hij alleen nog maar terugstrompelen naar het station. We zijn wel nog naar andere stadjes zoals Arezzo en Pistoia geweest, maar steeds maar kort. Gelukkig zijn er overal in die oude stadjes veel kerken die we altijd al graag bezoeken en waar we nu extra blij waren met de zitgelegenheid. Ook van de vele stenen trappen en muurtjes hebben we dankbaar gebruik gemaakt! Op wandelgebied kon ik het beter aan dan mijn lief, maar zodra het begon te stijgen bleef ik weer achter. Je had ons moeten zien… Toch heb ik in mijn uppie wel de Duomo beklommen, alle 463 treden! Je moet niet vragen hoe ik er gekomen ben en eenmaal boven heb ik een kwartier zitten rieren en gieren, maar ik had het er voor over en werd met een prachtig uitzicht over Florence beloond. Niet geschikt voor mensen met hartklachten, stond onderaan de toegangstrap, maar over longproblemen werd niets gezegd  ;D
Toevallig kreeg ik vandaag bericht over een aanstaand personeelsuitje eind juni naar Utrecht en las ik dat de domtoren ook 465 treden heeft. Wat een toeval! Ik denk toch dat ik deze rondleiding aan mijn neus voorbij laat gaan en voor de workshop bonbons maken ga  :)

Je hebt wel wat voor je kiezen gekregen op dat feestje zeg. Men zal al snel denken, het is buiten, dus niemand heeft er last van. Totaal verkeerd gedacht dus. Jammer dat het feestje zo in het water viel! Ik rij op de fiets naar school wel eens achter mensen aan (pubertjes vaak) die roken, dat vind ik zelfs al vervelend. Dan probeer ik er maar voorbij te gaan, of anders blijf ik er wat verder achterhangen.

Was alles oké bij de longarts?

Zo, nu nog een paar dingen regelen voor het kampeergebeuren en morgen nog een dag werken. Het was leuk om al je belevenissen te lezen en ik wens je nog veel sterkte met je tuinhuis en woonhuis. Hopelijk zijn de Sebastianen allemaal verdwenen, al zegt men over spinnen in je huis ook wel dat je dan een schoon huis hebt. Dan zal ik maar zeggen dat het hier bij mij héél schoon is. Dat van die verfbeurt is trouwens ook heel herkenbaar. Wij hebben de afgelopen tien jaar hier ook niet veel geklust, op keuken en badkamer na dan, maar dat hebben we laten doen. We hebben er geen van twee echt zin in, maar het zal toch eens moeten gebeuren, zucht ;(

Warme groet, Ria  :W