zomaar een gedicht
16-04-2006 om 00:15 uur GeslotenHier zomaar een gedicht.
Want de astma heeft mij een pootje gelicht.
Geen enkele dag weet je wat er komen gaat.
Voel ik me vandaag goed, of krijg ik het te kwaad.
Hebben we zon, of komt er regen.
Want dan kun je de vloer met me vegen.
Lig ik verpampus als een dweil op de bank.
Met mijn grote lijf, eens zo mooi en rank.
Die verotte prednison.
Ik zou willen dat ik zonder kon.
Zou mijn vette jas uit willen trekken als het pellen van een banaan.
Wat zou dat heerlijk zijn, dan kon ik al mijn kleren weer aan.
Ze hangen te wachten in de kast.
Net zolang tot de eigenaresse ze weer past.
Nieuwe kleren kopen.
Laat ze hangen, want in die maat wil ik echt niet lopen.
Het is niet alleen de astma die me kneld.
Mijn hele leven is in een andere demensie verzeild.
Geestelijk, lichamelijk, sociaal..............
Wat een belemmeringen, niet normaal.
Probeer er elke dag wat van te maken.
Geniet van de kleine dingen die me raken.
Al is het elke dag een innerlijke strijd.
Er is nog genoeg wat mij verblijd.
De medicatie ontvang ik met een zoen.
Ben blij dat ik het niet zoals mijn opa zonder hoef te doen.
Ik ken mijn opa alleen maar hijgend in zijn stoel naar buiten kijkend op de straat.
Zijn ogen gericht door het glas, zwaaiend naar een bekende die daar gaat.
Dan mag ik gelukkig zijn in de trein van het leven.
Met in elke coupe een andere episode, allemaal door elkaar verweven.
Met dagen van ziek zijn en dagen van gezondheid en geluk.
Ik wens een ieder heel veel van het laatste, dan kan mijn treintje niet meer stuk!
Groetjes Hellen.
Hoi Yvonne,
Ik kan je gevoel helemaal voorstellen.
Heb ik ok regelmatig last van.
Het blijft ook meer bij kijken al bij kopen.
Ik heb het dan helemaal gehad.
Dan maar via internet.
Kan niemand je bekijken..................
Groetjes en hou je haaks.
Hellen.
leven met een medicijn zou zonder veel mooier zijn :?
Ik wil ook op de trap kunnen lopen
en gezellig met vriendinnen mee kletsen
zonder op mijn ademhaling te moeten letten
Ik wil met gym ook gewoon mee kunnen lachen en rennen
zonder dat mijn ademhaling abnormaal gaat versnellen.
Ik wil nooit meer op de bank zitten en mijn puffen te tellen.
Ik zou 'alles' geven om met een normale ademhaling te leven.
Mijn haren, nagels, tanden zelfs mijn oren erbij zo belangrijk is dit voor mij.
Als ik 'alles' heb zal ik 'alles' geven
maar tot dat probeer ik met astma te leven
Ik gebruik die medicijnen niet voor mijn lol.
Ze zorgen dat mijn longen het beter doen in mijn leven.
Maar normaal werkende longen kunnen ze me niet geven
Als jij 'alles' gevonden hebt zodat ik zonder astma kan leven
dan verban ik die medicijnen uit mijn leven
Maar zolang je alles nog niet weet
Gebruik ik medicijnen ook al doet het toekijken voor jou veel pijn.
Er is maar een ding wat ik zeggen kan
Zonder medicijnen is het voor mij niet fijn
Je wilt niet weten hoe ik zonder zou zijn.
gr troetel
dankzij men pa had ik ff een baalmoment.
Hoi Troetel,
Inspiratie door vaders opmerking heeft anders wel tot iets moois geleid!!!!!!!
Groetjes Hellen.
wat doe je, als je weet dat er geen oplossingen meer zijn?
blijf je zitten, zielig in de pijn?
of sta je op, verander je je leven?
tot op een moment, dat je niks meer kan geven?
doelloos, een vervelend woord.
ik heb een doel dat niet te halen is.
ik klim naar de top maar val telkens weer terug naar beneden.
volgestopt met medicijnen en lieve woordjes.
heb jij wel een doel?
laat je zien, kruip niet weg.
dat wordt bij mij op school gezegd.
maar weten zij hoe het is?
dan vragen ze: wat is jouw doel?
beter worden, antwoord ik.
ik krijg het koud, ik weet dat dat nooit lukken zal.
beter worden kan ik niet.
iedereen die ik ken.
heeft een doel.
probeert dat te bereiken, en dat lukt.
zij blij, en ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
ik heb er genoeg van.
ik vecht de hele dag en nacht om beter te worden.
dan zie ik mensen lanterfanten.
heb ik zoiets van mensen, zorg voor je zelf.
doelen zijn er om voor te werken.
maar waarom zou ik dat doen?
ik zal mijn doel nooit halen.
moet ik dáárvoor mijn best doen?
maar ik ga door, en jullie moeten ook.
bekijk alles positief.
en weet dat je overal van leert.
want ooit, hoop ik, is die astma hem gesmeerd!!
ach ja niet echt een gedicht meer een soort peptalk maar het kwam er zomaar uitrollen :P
en troetel heel mooi gemaakt!!
kus hester
mijn plekje
Ik heb weer een plekje
Nee het is geen vlekje
Het is wel een beetje
rood maar daaraan ga ik niet dood
Ik probeer het te wassen
maar het gaat echt niet weg
Ik probeer er niet aan te denken
maar steeds voel ik het weer
Mijn hand begint al te krabben
zonder dat ik het zeg
Zoals eten en drinken
is dit iets wat mijn liochaam niet vergeet
Een zalfje erop en het is even weg
dan hoef ik niet te krabben en is het even weg.
Maar zo snel als het ging is het er weer
en dan begint het krabben nog een keer.
Zoals je hebt geleen gaat het over eczeem. Ik moest ff denken aan mijn nichtje die heeft er ook veel last, ik probeer me in te denken hoe dat zou voelen.
@hester dankje :) :@. jou gedicht vin ik ook erg mooi :Y
groetje's troetel
oja dit is niet echt een gedicht maar ik wilde hem toch even zeggen.
ik was net bij mijn oma, en die zei dat ze een leuke variant op een rijmpje (van vroeger) had, die ze altijd zei als ik (soms samen met mijn broertje(s)) bij haar logeerden.
naar bed, naar bed, zei duimelot
eerst even puffen, zei likkepot
anders moet hesje hoesten, zei ......
en ik vertel t aan mama, zei ........
nou dat mijn oma daar nog aan dacht en ik vind hem niet leuk :P
kus hester
hahahaha, ik moet zeggen dat ik m wel erg grappig gevonden vindt. Hij laat mij ondanks alles lachen!
hoi iedereen,
Ik ben gigi en vrij nieuw hier! Hier is een van mijn tekskten, ben er zeker van dat jullie dit herkennen.
Automatische piloot.
Soms lijkt het wel een test, hoever kan en wil ik gaan.
De strijd duurt uren, soms dagen voort, doorademen kan niet meer.
Je schakelt automatisch over op overleven, niet nadenkend puur
instinctief.
Soms lijkt het of ik het niet ben maar iemand anders,
Ik kijk naar mezelf en denk "niet opgeven,niet laten gaan gewoon doorgaan",
elke hap lucht doet pijn maar ik ga door want anders is het gedaan,
dat gevoel heb je als je jezelf erin berust is het voorbij!
Geen lucht is geen leven.
En dan als je denkt dat je echt niet meer kan dan gaat het beter,
je bent moe lusteloos maar niet verslagen!
Eindelijk denk je "Daar ben ik dan!"
Ademen doe je automatisch,zonder nadenken!
Soms kan het ook anders zijn,
voor ons doet ademen soms pijn.
Hoi Gigi,
Inderdaad.
Hoe herkenbaar!
Groetjes Hellen
hi gigi,
heel mooi gedicht !!
groetjes sam