zomaar een gedicht
16-04-2006 om 00:15 uur GeslotenHier zomaar een gedicht.
Want de astma heeft mij een pootje gelicht.
Geen enkele dag weet je wat er komen gaat.
Voel ik me vandaag goed, of krijg ik het te kwaad.
Hebben we zon, of komt er regen.
Want dan kun je de vloer met me vegen.
Lig ik verpampus als een dweil op de bank.
Met mijn grote lijf, eens zo mooi en rank.
Die verotte prednison.
Ik zou willen dat ik zonder kon.
Zou mijn vette jas uit willen trekken als het pellen van een banaan.
Wat zou dat heerlijk zijn, dan kon ik al mijn kleren weer aan.
Ze hangen te wachten in de kast.
Net zolang tot de eigenaresse ze weer past.
Nieuwe kleren kopen.
Laat ze hangen, want in die maat wil ik echt niet lopen.
Het is niet alleen de astma die me kneld.
Mijn hele leven is in een andere demensie verzeild.
Geestelijk, lichamelijk, sociaal..............
Wat een belemmeringen, niet normaal.
Probeer er elke dag wat van te maken.
Geniet van de kleine dingen die me raken.
Al is het elke dag een innerlijke strijd.
Er is nog genoeg wat mij verblijd.
De medicatie ontvang ik met een zoen.
Ben blij dat ik het niet zoals mijn opa zonder hoef te doen.
Ik ken mijn opa alleen maar hijgend in zijn stoel naar buiten kijkend op de straat.
Zijn ogen gericht door het glas, zwaaiend naar een bekende die daar gaat.
Dan mag ik gelukkig zijn in de trein van het leven.
Met in elke coupe een andere episode, allemaal door elkaar verweven.
Met dagen van ziek zijn en dagen van gezondheid en geluk.
Ik wens een ieder heel veel van het laatste, dan kan mijn treintje niet meer stuk!
Groetjes Hellen.
hey nog maar 1tje
elke keer waneer ik hier in dit topic een gedicht plaats
kijk ik naar de vele gedichten die hier aan staan
dan voel ik het al weer komen
de woorden van emotie stromen
ik kan weer beginnen te typen
of begin ik eerst een klad te schrijven met de pen
dan denk ik nog eens na
en voel ik mijn hersenen op hol slaan
ik weet al waar hij over gaat
en voor ik het weet dan is het zover, dat hij er op staat :P
groetjes sam
laag, hoog
klein, groot
dik, dun
zacht, hard
ik ben meer zacht dan hard
ik ben meer dik dan dun
ik ben meer klein dan groot
ik ben meer laag dan hoog
maar t kan me niet meer schelen
pas als die astma is verdwenen
kan ik me drukmaken
over onbenullige dingen
kan ik weer zingen
kan ik weer sporten
zonder stoten en horten
kan ik weer springen
in mijn leven
ik spring er middenin
kus hester
hester heel mooi!!! *O*
groetjes sam
Ha! ik heb er ook een geschreven, ben er trots op :P Komtie dan:
Mist
De wereld is wit en vochtig
Het huis is koud en tochtig
Mijn longen verkrampen
Er staan in eens 10 olifanten op mijn borst te stampen
Hoesten tot ik bijna moet overgeven,
Tot ik bijna als een rietje sta te beven
Gelukkig heb ik altijd een medicijn
Waarmee langzaam het hoesten en de benauwdheid verdwenen zijn
Liefs, Nina
Mooi nina
Wauw goed gedicht nina!!!
Ik denk dat ik m op mn weblog ga plaatsen. Zal voor veel mensen van buitenaf wel herkenbaar zijn :)
Hoi Nina,
Posten maar!!!!!!!!!!!!!!!!
Zo is het inderdaad!
Groetjes Hellen.
ja nien goed idee!!!
kus hester
oja op mijn blog staan ook mijn gedichten... k dacht hebben andere mensen ook wat te lezen :P.
kus hester